Pijn bij portal

Vraag
Karla, ik heb ongeveer 4 weken geleden een labbandoperatie ondergaan. Ik voel me echt goed en ben 19 pond afgevallen; ik heb echter nog steeds wat pijn waar mijn poort is. Als ik me op bepaalde manieren beweeg, te hard lach, nies, enz. Ik kan het echt voelen. Als ik ook op mijn zij probeer te slapen, is dat ongemakkelijk. Is dit normaal om 4 weken later nog steeds zo'n pijn/ongemak te hebben? Het is niet constant of echt pijnlijk, het is gewoon ongemakkelijk en trekt meerdere keren per dag mijn aandacht. Moet ik ook de poort kunnen voelen? Ik heb wat blogs gelezen en mensen wisten niet eens waar die zich bevond. Ik weet precies waar de mijne is en het lijkt heel dicht bij de bovenkant van mijn huid (als dat logisch is). Ik wil gewoon zeker weten dat wat ik voel normaal is.

Antwoord
Hallo Angela:

Gefeliciteerd met je operatie. Eerlijk gezegd varieert pijn in de poort echt tussen mensen - omdat de plaatsing varieert. Na 4 weken zou ik niet veel pijn verwachten - dus, aangezien ik vermoed dat je bijna de tijd van je eerste vulling nadert, zou ik het aan je chirurg vragen. Merkt u iets anders bij het kijken naar uw poortlitteken versus uw andere littekens van de schootoperatie? Zo ja, dan zou ik dat aankaarten. Meestal, omdat de incisie in de poort groter is, duurt het langer om te genezen. Dat is vrij normaal. Maar de werkelijke pijn zou nu vrij minimaal moeten zijn. Vroeger deden ze sternale poorten (net onder het borstbeen bij het processus xiphoid) en die waren gemakkelijk voelbaar. Heck, toen je ging liggen, kon je het verdomde ding zien. :) De buikpoorten zijn meestal minder duidelijk, maar ja, je zou het moeten kunnen voelen. Het is eigenlijk goed dat je het kunt vinden, want het betekent dat degene die je vult het ook gemakkelijk kan vinden.

Ik denk dat je ruim binnen het bereik van normaal zit, maar ik zou het voor de zekerheid bij je eerste vulling vragen. Opnieuw gefeliciteerd! Je zult versteld staan ​​als je eenmaal je eerste vulling hebt gehad en ontdekt wat een beperking is.

Vriendelijke groeten,
Karla