Vraag Ik heb een negenjarige jongen/meisje-tweeling die anders was dan de eerste dag. De jongen, geboren op 3 lbs. 5 oz., is altijd perfect gezond geweest, maar is nog steeds klein voor zijn leeftijd. Vanaf dag één moesten we hem AANMOEDIGEN om te eten. Hoewel hij nooit een kieskeurige eter is geweest, lijkt eten hem niet veel uit te maken. Op aanraden van de kinderarts voegen we op elke mogelijke manier extra calorieën toe aan zijn dagelijkse voedselconsumptie. (Volle melk, boter op zijn toast, een kaasstengel naast zijn reguliere school, mayonaise op zijn boterham, een handvol zonnebloempitten na het avondeten, enz.) Deze opzettelijke toename van calorieën heeft geholpen. Na twaalf maanden actief bezig te zijn geweest met het verhogen van calorieën, weegt hij nu 55 lbs. en is bijna 51 centimeter hoog. Hij heeft zijn zus bijna ingehaald. Alles lijkt goed te gaan.
ECHTER, zijn tweelingzus, ongeveer 57 lbs. en 51 inch, is altijd een echte liefhebber van eten geweest. Ze eet een grote verscheidenheid aan voedsel, maar wordt aangetrokken door alle junkfood. Ze eet graag en zonder klagen ontbijt, lunch, diner en snacks, zoals ze haar worden geserveerd. De problemen doen zich voor in het feit dat ze zich ervan bewust is dat haar broer extra dingen krijgt die zij niet krijgt. Ze begrijpt vanuit een logische geest, dat hij deze dingen krijgt omdat hij op andere momenten niet eet. Hij zal de HALF van de schoollunch eten die zij doet; hij zal het brood bij het avondeten overslaan; hij kiest voor yoghurt als middagsnack, terwijl zij yoghurt, aardbeien en een traktatie uit haar paasmandje kiest. Ook al kijkt ze uit de eerste hand hoe hij minder consumeert dan zij, ze voelt zich bedrogen als haar broodje ham niet besmeerd is met mayonaise. Erger nog, ik probeer zijn mayonaise op te smeren zonder het te merken, maar ze weet natuurlijk wat er gebeurt. Ik wil absoluut GEEN voedselproblemen voor haar veroorzaken. Ze heeft gewoon geen extra driehonderd calorieën nodig die aan haar dagelijkse consumptie worden toegevoegd. Ze is zo'n aangenaam kind en klaagt nooit over de situatie, maar ik vraag me af wat we met haar kostbare zelfgevoel doen. Ik zou graag advies krijgen over het in evenwicht brengen van de voedingsbehoeften van het gezin, wanneer deze van kind tot kind verschillen. Ik ben wanhopig op zoek naar advies!
Heel erg bedankt voor uw tijd,
Maria
Antwoord Maria,
Ik zou willen voorstellen om ze BEIDE keuzes te geven. Zeggen,
'Ok, Billy, heb je liever mayonaise op je boterham, of een lekkernij uit je paasmandje? En jij Sally?' Laat ze dan bij hun keuze blijven.
Dit leert Sally dat hoewel je de dingen kunt hebben die je wilt, je niet *alles* kunt eten wat je wilt, en geeft haar wat controle, zodat ze haar zelfgevoel behoudt. Omdat Billy zijn voedsel kiest, zul je merken dat er gemakkelijke manieren zijn om zijn extra calorieën binnen te krijgen door aandacht te besteden aan de keuzes die hij maakt.
Onthoud ook dat meisjes de neiging hebben om sneller te groeien dan jongens, en dat hij misschien anders is. Ik heb een jaar lang alleen maar fruit en gehaktbrood gegeten toen ik negen was - ik weet dat het moeilijk is voor een moeder om te horen - maar maak je niet zoveel zorgen! Ontspan en laat uw kinderen eten! Zolang ze gezond zijn en niet de hele tijd rotzooi naar binnen werken, moet je ze een beetje de ruimte geven om hun lichaam te ontdekken en wat hen drijft.
Ik hoop dat dit helpt,
Lela Simon
http://www.LelaSimonWellness.com
