Vraag Ik probeer dit zo kort en zo informatief mogelijk te houden.
Ik ben 18, heb kledingmaat UK 16, ik weeg ongeveer 12-13stone, en ik denk dat ik een eetstoornis heb die is ontstaan toen mijn ouders uit elkaar gingen toen ik 4 was. Ik woonde bij mijn moeder die me chips, chips, chocolade, koekjes enz. en mijn vader FORCE voedde me groenten, fruit ect.. wat resulteerde in mijn overgeven en huilen..
het beheerst mijn leven en geen enkel lichaam heeft me ooit geholpen.. zoals je kunt raden, is mijn probleem dat ik geen groenten, fruit, vis, vlees kan eten.. omdat ik overgeef of kokhals! het is een mentale kwestie, ik weet het zeker, want ik wil het echt eten. omdat het gênant is om de enige volwassene aan tafel te zijn die van het kindermenu bestelt! mensen denken dat ik dom ben en gewoon een moeilijke eter en ik kan ze niet uitleggen dat het meer is dan dat en ik wilde echt wat hulp.
Ik doe dit niet om af te vallen, hoewel ik me ervan bewust ben dat ik iets te zwaar ben, een slechte huid heb enz.
Ik doe dit omdat het mijn gezondheid in gevaar brengt en ik word er de hele tijd door van streek, ik raak er altijd van overstuur omdat ik vast zit en ik wil veranderen, maar niemand zal helpen. ik wil gelukkig zijn. help me alsjeblieft op wat voor manier dan ook. Ik ben wanhopig. bedankt
Antwoord Hallo Ashley,
Bedankt voor je terugkoppeling. Ik denk dat je op een vijandige toon leest die niet de bedoeling was. Ik vond je briefje behoorlijk tot nadenken stemmend, en ik heb geprobeerd je wat ideeën te geven om in actie te komen, om voorbij het gevoel van gevangenschap en vastzitten te komen - wat de essentie is van depressie.
Je schreef over mensen die denken dat je dom of kieskeurig bent, ik stel voor dat het misschien niet zo is omdat het zo gewoon is dat mensen kieskeurig moeten zijn over veel voedselkwesties - alleen contact met een pinda kan een kwestie van leven en dood zijn.
Overweeg alsjeblieft wat je me hebt gegeven om te overwegen:de eetgewoonten van je ouders liggen aan de andere kant van de schaal, hoe kunnen ze het zelfs eens worden over een restaurant om te dineren? Maar dat is allemaal niet jouw schuld!
Ik bedoelde zeker niet te impliceren dat je egocentrisch bent, niet zorgzaam, maar zelfbewust, omdat je leest alsof je veel op je hebt genomen dat je zou willen veranderen, maar het ligt niet in je macht of verantwoordelijkheid om dat te doen.
Probeer geraffineerde suiker uit je dieet te bannen, het is een stemmingswisseling. Vrijwel elke vorm van lichaamsbeweging; een stevige wandeling van zelfs 3 minuten, een trap beklimmen, het werkt allemaal op, kan je helpen je eigen kracht te voelen.
Mijn beste wensen bij het uitzoeken wat allemaal van jou is en kan beheersen en wat je wordt opgedrongen en zojuist is afgehandeld.
