Vraag Ik ben bijna 31 jaar oud en ik lijd al sinds mijn 16e aan ED. Het begon met anorexia, daarna bulemie en eetaanvallen/bulemie en nu een obsessie met eten. Ik heb een dochter van 2 jaar en een zoon van 7 maanden. Ik word behandeld en heb duidelijk hulp nodig. Mijn grootste zorg is mijn dochter. Ze is gezond van formaat (stevig maar niet te zwaar) en duidelijk geobsedeerd door eten. Ze eet meer dan veel volwassenen. Ze weet duidelijk niet hoe ze zichzelf moet tegenhouden en heeft het constant over eten, spelen met eten.. Ik zou zo door kunnen gaan. Ik wil haar niet beperken, maar ze zal eten en eten en eten. Ze lijkt een orale fixatie te hebben. Ze smeekt zelfs om haar tanden te poetsen en vraagt ook de hele dag om melk en sap. Vrienden en familie hebben haar obsessie duidelijk opgemerkt. Ze is veel meer geïnteresseerd in eten dan in spelen. Ik voel me zo schuldig en ben bang dat onze zoon ook deze vreselijke ziekte zal erven. Ik heb een ontmoeting met haar kinderarts en ik zal open en eerlijk zijn over mijn problemen. Ik kan me helemaal nergens op concentreren. Ik ga een afspraak maken met een cognitief gedragstherapeut. Heb je enig advies? Dank u!
Antwoord Je hebt gelijk over de neiging tot eetstoornissen die in gezinnen voorkomt, en het begint meestal als gedrag zoals je beschrijft, opgepikt van de ouder. Zelfs als de ouder denkt dat ze hun eigen probleem goed hebben verborgen, weet het kind het nog steeds.
Vreemd genoeg waren mijn ed's van mijn vader en niet van een van de vrouwen in mijn familie. Geen van hen! Mijn vader diëte en vreet constant en misschien schadelijker was zijn kijken naar wat ik at, zelfs meer dan hij keek naar wat HIJ at.
Om het nog ingewikkelder te maken, e.d.'s zijn bijna altijd psychische stoornissen. Niet alleen 'gedragsproblemen', maar een hardnekkige neiging tot OCS en andere zaken zoals alcoholisme, drugsmisbruik, enz. De 'verslaving' aan voedsel is niet minder reëel dan een verslaving aan drugs/alcohol.
Ik weet niet zeker of een cognitief gedragstherapeut zo nuttig zal zijn als je misschien denkt. Ik zou kiezen voor een psychotherapeut die verstand heeft van verslavingen, verslavingsgedrag en vooral e.d.'s
Het moet natuurlijk een familiebetrokkenheid zijn. Jullie leren allemaal hoe je voedsel in perspectief kunt plaatsen. Het is leuk en dat moet het ook zijn! Het mag echter niet de focus van een dag zijn.
Voor iedereen die nog nooit een e.d. heeft gehad, klinkt dit veel te gemakkelijk. Voor degenen onder ons die constant worstelen om voedsel te houden waar het thuishoort op onze prioriteitenlijst van 'dingen om te doen' - het is een enorme inspanning!
Laat je me weten hoe het met jullie allemaal gaat?
Neem een kijkje op mijn site als je meer wilt weten over hoe ik het "deed" (en die dagelijkse strijd wil blijven winnen)
www.GetTheReal.info (klik op de weegschaal)
