Vraag Mijn vriend en ik waren nog maar een paar maanden aan het daten toen ik zwanger werd. Hij wist dat ik geen anticonceptie gebruikte voordat we seks begonnen te hebben (geen verzekering, kon het niet meer betalen) en we vertrouwden op de uittrekmethode... het enige probleem was dat hij vaak "vergat" om ermee te stoppen. Hij maakte vaak grapjes over het feit dat hij me 'in elkaar wilde slaan' zodat ik voor altijd de zijne kon zijn. Achteraf gezien weet ik niet zo zeker of hij een grapje maakte. Nadat ik via een thuistest mijn zwangerschapsangst had bevestigd, liet ik het hem zien. Hij leek opgewonden en zei dat hij het wilde hebben en trouwen, maar me 100% zou steunen bij welke beslissing ik ook nam. Na zorgvuldig nadenken en gebed besloot ik dat we nog niet klaar waren voor die verbintenis en dat ik de baby niet zou krijgen. Ik vertelde het hem en hij zei oké en zweeg voor het grootste deel. Alles leek in orde. Een paar weken later plande ik de procedure en vertelde hem dat ik het de volgende dag zou doen. Dat is wanneer dingen raar werden. Mijn normaal aanhankelijke vriendje raakte me daarna niet meer aan en sprak die nacht nauwelijks tegen me. Ik ging hem knuffelen en hij duwde me weg en zei:'knuffel me niet, je vermoordt mijn baby'. Hij verontschuldigde zich de volgende ochtend, maar het kwaad was al geschied. Ik sliep de nacht ervoor ongeveer 3 uur, hij sliep helemaal niet. Ik smeekte hem om er met mij over te praten, maar dat wilde hij niet. De AM van I overhead hem praten met een mannelijke vriend over een bezoek aan hem in Zuid-Amerika en hij vertelde hem 'ik ben nu vrijgezel, kerel'. Verwoest en verward confronteerde ik hem en hij zei eigenlijk niets. Ik kwam er die dag ook achter dat hij zijn ex vertelde dat ik zwanger was en een abortus had ondergaan. Ik was razend. Mijn lichaam en persoonlijke beslissingen waren haar zaken niet. Hij verontschuldigde zich weer halfhartig. Hij weigerde met mij naar de appt te gaan, dus ging ik alleen. Ik sms'te hem vanuit het kantoor van de dokter om me te verontschuldigen als mijn beslissing hem pijn deed. Hij was niet onbeleefd, maar maakte het eigenlijk uit met mij via een sms met de tekst 'Ik kan het beter dan hem, ik zou op een dag iemand gelukkig maken, en tot ziens'. Ik had de procedure 30 meter later. Dat was eerder vandaag. Hij heeft sindsdien niet meer gebeld of ge-sms't en ik heb het gevoel dat ik er nu alleen voor sta. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Ook al ken ik hem pas 3 maanden, ik hou wel van hem. Ik weet dat hij pijn heeft, maar ik ook. Op dit moment is het waarschijnlijk uit den boze om de relatie nieuw leven in te blazen, omdat ik me verraden en wantrouwend jegens hem voel. Ik weet echter dat hij pijn heeft en ik wil er voor hem zijn, maar ik weet niet hoe, aangezien hij me dat niet toelaat. Hoe kan ik ons hier doorheen helpen als hij me volledig buitengesloten heeft?
Antwoord Hallo, Vanessa,
Ook bedankt voor de aanvullende informatie.
Mijn hart gaat naar je uit. Je ontdekte te laat dat abortus vrouwen pijn doet.
Trekken werkt helaas helemaal niet. Het maakt niet uit of de man het is vergeten of niet. Zelfs in de buurt komen met een druppel sperma kan af en toe zwangerschap veroorzaken.
Hij wilde duidelijk niet dat je een abortus zou ondergaan. Hij klinkt alsof hij verbitterd is en niet weet wat hij moet doen. Veel mannen zullen op dezelfde manier reageren als hij, omdat ze niet het wettelijke recht hebben om hun kinderen te beschermen. Dus proberen ze emotioneel afstand te nemen door de vrouw te vertellen dat ze elke beslissing die ze neemt zullen steunen. De vrouw vat dit vaak op als een vorm van verlating, wat het ook is. De man is lang niet zo toegewijd als ze allebei dachten dat hij was. Pas als het moeilijk wordt of fout gaat, beseffen mensen waar ze echt staan. Abortus is een belangrijke oorzaak van het verbreken van relaties. Het gebeurt ongeveer 90% van de tijd na abortus. Achteraf gezien begon hij deze reeks gebeurtenissen in gang te zetten door seksueel misbruik van je te maken. Ik denk dat hij het besefte toen het te laat was om je beslissing te beïnvloeden. Er waren waarschijnlijk dingen die hij had kunnen doen, maar het komt zelden voor dat een man zich realiseert wat ze zijn.
De hormonen van een vrouw zorgen ervoor dat ze een band krijgt met een man als ze seks heeft. Vrouwen hechten veel meer aan een man dan andersom. Er is vaak veel miscommunicatie over de mate van betrokkenheid. Aangezien hij het met jou heeft verbroken, zul je het aan hem moeten overlaten om met zijn eigen pijn om te gaan, want je kunt er echt niets aan doen.
Dat gezegd hebbende, is het heel begrijpelijk dat je hart gebroken is over deze hele keten van gebeurtenissen. Het belangrijkste is nu om alles wat je ervaart te verwerken, en het zal waarschijnlijk niet gemakkelijk zijn. Je hebt niet gezegd in welk land je bent. Als je in de Verenigde Staten bent, zijn er overal organisaties die vrouwen helpen de abortuservaring te verwerken. Ga naar deze website om er een bij u in de buurt te vinden:
http://www.optionline.org/
Ze hebben ook een paar aanbiedingen voor Canada en het VK.
Doe dit alsjeblieft. De gemoedstoestand waarin je verkeert is niet goed en je moet er echt mee omgaan.
Als je in een ander land bent, laat me weten waar, en ik zal kijken wat ik voor je kan vinden.
Wat betreft de vraag of jullie twee weer bij elkaar kunnen komen, zou ik zeggen dat de kans groot is dat je dat niet zult kunnen. Leer van deze ervaring en laat een man in de toekomst geen misbruik van je maken. Je kunt zeker voor hem bidden en hopen dat hij uiteindelijk zal reageren. Maar ik wil geen valse hoop koesteren. Als je weer bij elkaar zou komen, zou je veel moeten doorstaan om het te laten werken. Het zal ook niet gemakkelijk zijn.
Ik zal voor je bidden. Ik zal er zijn; misschien moet je een aantal keer met me praten omdat dit zo recentelijk is gebeurd. Voel je vrij. God houdt van je en staat klaar om je te vergeven als je erom vraagt. Emotionele en spirituele genezing is mogelijk, en ik hoop dat je dit vroeg of laat zult ervaren. Als ik bij je was, zou ik je een knuffel geven. Groetjes.
