Vraag VRAAG:Ik ben 20 jaar oud en heb onlangs een abortus ondergaan op 29 oktober 2010. Mijn verloofde en ik hadden onbeschermde seks en waren het erover eens dat als ik zwanger zou raken, we het zouden houden. Ik was erg bang toen ik er voor het eerst achter kwam dat ik zwanger was, ik vertelde het meteen aan mijn verloofde en we hielden het 3 weken voor onszelf, hij vroeg me of ik het echt wilde houden, hij zei als ik er echt niet klaar voor was dat hij zou me naar de kliniek brengen en we zouden proberen een baby te krijgen als ik me er klaar voor voelde. Ik stemde ermee in de baby's te houden (pas toen ik naar de abortuskliniek ging, ontdekte ik dat ik een tweeling kreeg) totdat hij en ik die avond ruzie kregen. Dit is de reden waarom ik besloot om de abortus te ondergaan, ik was destijds erg boos en haatdragend jegens hem. Ik begon eigenlijk opgewonden te raken over de zwangerschap, ook al ben ik nog vrij jong om zwanger te worden. Ik zit op de universiteit, wat me ook erg nerveus maakte over het voortzetten van de zwangerschap, maar ik wilde nog steeds de baby's. Mijn verloofde heeft een redelijk stabiele baan en verdient goed genoeg om ons allemaal te kunnen onderhouden. Het was niet eens totdat ik mijn moeder vertelde dat ik zelfs maar aan een abortus dacht, mijn familie is pro-choice, en dus was het niet vreemd voor mij dat ze die vraag stelde. Nadat ze met me had gepraat, liet ze me echt twijfelen over mijn beslissing om verder te gaan en vertelde ze me alle dingen die ik zou missen als ik moeder zou worden, maar ze vertelde me nooit de voordelen van het hebben van een baby of de emoties die ik zou voelen als Ik had de procedure gedaan (ze heeft ook een tweeling geaborteerd toen ze jonger was). Ik ging die ochtend naar de kliniek en de dokter deed het examen en vertelde me dat ik een tweeling kreeg, op dat moment wilde ik het kantoor uit rennen en niet doorgaan met de procedure. Ik had het gevoel dat ik iets verkeerd deed en voelde me erg bedrieglijk, maar ik liet het toch operatief doen, ook al vermoedde ik die beslissing de hele tijd dat ik op kantoor was, ik was tussen de 13-14 weken zwanger. Ik heb en heb mijn verloofde niet over de procedure verteld, in plaats daarvan vertelde ik hem dat ik een miskraam had en me nu extreem schuldig voel voor wat ik heb gedaan. Niet alleen voor het doorzetten van de abortus, maar ook om tegen hem te liegen. Mijn ouders hebben me overtuigd om het voor elkaar te krijgen en het niet aan mijn aanstaande man te vertellen, ze zijn niet bepaald dol op mijn verloofde, wat mijn beslissing er niet gemakkelijker op maakte. Het doet me pijn dat ik niet slechts één leven heb beëindigd, maar twee. Nu overweeg ik serieus om weer zwanger te worden en deze keer door te gaan met de zwangerschap. Mijn verloofde wil ook opnieuw proberen voor een andere baby, omdat hij hier ook last van heeft. Ik wil niet meteen zwanger worden, maar ik wil het binnenkort wel weer proberen. Voel ik me gewoon schuldig omdat ik de procedure heb laten doen? Wanneer is het universeel veilig om opnieuw zwanger te worden? Is er iets dat je echt troost biedt na een ervaring als deze? Is het verkeerd dat ik een abortus heb gehad en nu zwanger wil worden? Hoe vinden mensen vrede in zichzelf en vergeven ze zichzelf genoeg om verder te gaan?
ANTWOORD:Beste Zoë,
Mijn hart gaat naar je uit. Het is zo gemakkelijk om zomaar iets te doen waar je de rest van je leven spijt van zult hebben. Het is gewoon te gemakkelijk om een abortus te krijgen. Ze hadden je moeten adviseren en vaststellen dat je geen goede kandidaat was voor abortus. Volgens mij is dat wanpraktijken. Er is ook geen medische reden om de gevaren op te heffen.
Je hebt me niet verteld uit welk land je komt. Er zijn organisaties in veel delen van de wereld die counseling bieden aan vrouwen die spijt hebben van hun abortus. Emotionele en spirituele genezing ZIJN mogelijk. Als ik weet waar je bent, kan ik je een link geven waarmee je een organisatie bij jou in de buurt kunt vinden. Ik zal er ook voor je zijn. Laat een hulpverlener u begeleiden over wat u uw verloofde moet vertellen, als er al iets is. Verwacht dat er hierdoor lastige emoties ontstaan. Er is ook de mogelijkheid dat je zou willen dat je verloofde voor zijn baby's had gevochten. Abortus kan vaak een relatie vernietigen. Het kan de kans ook veel groter maken dat je jezelf pijn doet. Doe jezelf op geen enkele manier kwaad. Alsjeblieft. Je bent waardevol. God heeft je gemaakt en Hij houdt van je. Hij kwam zelfs en stierf zodat jij bij Hem kunt zijn. Je baby's zijn al bij Hem. Als je in het verleden een relatie met God hebt gehad, wil Hij je terug. Als je dat nog niet hebt gedaan, leer Hem dan alsjeblieft kennen. Je kunt Gods vergeving krijgen. Je hebt al spijt van je abortus, en dus is deze vergeving vrij beschikbaar. Jezelf vergeven is moeilijker, maar het kan. Ik ken veel vrouwen die emotioneel en geestelijk hersteld zijn van abortus. Bid en lees de Psalmen. Er zijn er die tot je hart zullen spreken. Als je wilt dat ik je hier meer over schrijf, laat het me dan weten. Ik zal ook voor je bidden.
Sommige vrouwen hebben de wens om een vervangende baby te krijgen. Je had al een band met je baby's en deze band is verbroken. Er is leegte in je hart. Zorg ervoor dat als je binnenkort weer zwanger wordt, je bereid bent om voor het kind te zorgen. Ook moet u uw arts tijdens de prenatale zorg vertellen dat u een abortus heeft ondergaan, omdat de risico's voor u en uw toekomstige kinderen zijn toegenomen. Zoek een dokter die weet dat abortus een slecht medicijn is. Ga niet terug naar de persoon die de abortus heeft uitgevoerd; hij is niet te vertrouwen. Er is niets dat kan worden gedaan om te garanderen dat een vrouw universeel veilig is om een abortus te ondergaan. Je doet je best.
Laat me alsjeblieft weten in welk land je bent. Zorg goed voor jezelf. Laat me weten hoe je het doet.
---------- OPVOLGEN ----------
VRAAG:Ja, ik ben het ermee eens dat abortussen te gemakkelijk te krijgen zijn en dat ze in de kliniek niet de juiste vragen stellen om te bevestigen of u een weloverwogen beslissing neemt. Ik kom uit de VS (met name de oostkust). Nee, ik heb niet het gevoel dat hij voor hen moest vechten, want als hij had geweten wat ik van plan was die ochtend te doen, weet ik dat hij voor hen zou hebben gevochten. Hij was klaar om vader te worden en zou alles hebben gedaan wat hij maar kon om mij en onze baby's te beschermen en ons alles te geven wat we nodig hadden/verlangen. Even dacht ik erover om mezelf pijn te doen, maar ik dacht dat als ik dat deed het het probleem echt niet oplost en uiteindelijk zal ik mezelf alleen maar meer teleurstellen omdat ik weer een slechte beslissing heb genomen. Ik weet dat God mijn Heer en Verlosser is en dat wat ik ook doe, Hij altijd van me zal houden en voor me zal zorgen. Ik weet dat God me sneller zal vergeven dan ik mezelf kan vergeven. Ik weet dat wat ik deed verkeerd was en het is een beslissing die ik nooit wil dat een vrouw hoeft te maken. Het is een beslissing waar ik de rest van mijn leven mee zal moeten leren leven. Ik denk dat als iemand me het emotionele leed had verteld dat een abortus veroorzaakt, ik het nooit voor elkaar had gekregen, vooral niet gezien het feit dat ik uit wrok naar de afspraak ging. Ja, zoals ik al zei, ik wil niet meteen weer zwanger worden, ik moet mezelf, mijn verloofde en onze families de tijd geven om te rouwen en verder te gaan met deze traumatische ervaring. Maar misschien wil ik over een jaar of twee, als God me weer de gave van een kind wil schenken, er weer een hebben. Ik wil geen baby om de baby's die ik heb opgegeven te vervangen, ik kan ze nooit terugkrijgen, hoe graag ik ze nu ook bij me zou willen hebben. Ik wou dat ik me dit eerder realiseerde. Ik heb de troost te weten dat mijn baby's veilig zijn bij God en dat hij ze nu beschermt. Ik wil deze ervaring nooit meer meemaken en heb daarom geen kinderwens voordat ik me er volledig voor inzet en volwassen genoeg ben om geen overhaaste levensveranderende beslissingen te nemen.
Antwoord Hallo, Zoë,
Je klinkt alsof je een goed hoofd op je schouders hebt. Je hebt veel geldige ideeën geuit.
Denk aan de mensen die God gratie verleende en hem vervolgens speciale zegeningen toestonden om Hem te dienen. Twee komen in me op. Koning David zorgde ervoor dat Bathseba's echtgenoot in de strijd in de frontlinie werd gedood, zodat hij haar kon hebben. God vergaf hem niet alleen, maar plaatste hem ook in de lijn van Jezus. Saulus ging rond om christenen te vermoorden. God sprak tot hem op de weg naar Damascus en maakte van hem een apostel. Zijn bediening is vooral belangrijk voor mij omdat hij tot mijn voorouders predikte.
Ik ondervond ook enkele van de emotionele gevolgen van abortus:vreselijke nachtmerries. Ik probeer zoveel mogelijk vrouwen te waarschuwen. Ik was geschokt dat ik bijna tot abortus werd verleid. We weten dat bijna 2/3 van de vrouwen die abortussen ondergaan, aangeeft dat ze gedwongen werden. Waarschijnlijk kreeg slechts één op de tien zelfs maar half redelijke begeleiding.
Het maakt mijn hart blij dat uw verloofde een goede man is die u zou hebben gesteund. Ik hoop dat je een goede beslissing kunt nemen over wat je hem gaat vertellen, en dat het je goed zal doen.
Als je de kans hebt, waarschuw dan andere vrouwen voor de emotionele en spirituele gevolgen van abortus. Als ze naar een abortuscentrum gaan, wordt hun dat niet verteld. Het is belangrijk voor ons om het iedereen te laten weten, zodat er geen vrouwen meer huilen.
Voel je vrij om contact te houden, en laat me weten hoe het gaat. Ik bid dat God de vrede in je hart zal herstellen.
