Vraag Zo kwam ik er 2 dagen geleden achter dat ik zwanger was. Ik heb al een maand last van misselijkheid en diarree in de ochtend, maar sinds ik begin januari een slechte bug had, kreeg ik te horen dat het post-infectieuze IBS was en kreeg ik een maand lang verschillende medicijnen. Ik bleek zwanger te zijn. Maar in die tijd heb ik wat gedronken, medicijnen tegen verkoudheid gebruikt en verschillende voorgeschreven medicijnen voor wat volgens hen de misselijkheid veroorzaakte. Geen goede start voor een baby. Om nog maar te zwijgen van de timing is helemaal verkeerd (mijn man heeft al 3 jonge kinderen en betaalt nog 2,5 jaar alimentatie aan zijn ex-vrouw). Dus we hebben erover gepraat en abortus is logisch. Het is het verantwoordelijke ding om te doen voor ons en de baby. Maar het voelt absoluut verschrikkelijk. Ik voel me schuldig en verschrikkelijk. Huilen bij de val van de hoed zonder reden. Mijn man is vandaag stilgevallen en weigert erover te praten. Ik vertelde hem dat als ik dit deze week doe, hij andere regelingen moet treffen voor de kinderen voor de week, omdat ik GEEN kinderen wil zien in de onmiddellijke nasleep. Dat leek hem echt te irriteren, wat ZO oneerlijk is. Hij is een dokter en vertelt me dat een chirurgische abortus "geen probleem" is wat operaties betreft. Nou, het lijkt me een groot probleem en ik ben doodsbang. Ik heb gehoord dat het luid en pijnlijk is. Ik denk dat het vernederend zal zijn. Ik ben bang dat ik geen kinderen meer kan krijgen. Ik ben bang voor infectie. Ik ben bang voor de echo - ik wil geen hartslag horen of een foto zien. Ik weet dat ik deze zwangerschap wil beëindigen, maar ik voel me nu schuldig als ik een glas wijn drink. Ik betrap mezelf erop dat ik bedenk wat het beste is om te eten voor de baby. Ik heb het gevoel dat alle emoties die ik heb allemaal aan de oppervlakte zijn, allemaal tegelijk, en dat ik niet helder kan denken. Ik weet dat dit de juiste beslissing is, maar ik voel me zo vreselijk, zo schuldig, zo bang en zo alleen. Dit had niet mogen gebeuren, niet op deze manier. Alle vriendelijke woorden of advies of geruststelling of om me te vertellen wat me te wachten staat, wordt zeer op prijs gesteld.
Antwoord Hallo, Eline,
Om te beginnen is het duidelijk dat je geen goede kandidaat bent voor abortus. Je voelt je al schuldig. Ik denk dat jij dit beter begrijpt dan je man. Een chirurgische abortus IS een groot probleem. Het IS vernederend en kan pijnlijk zijn. Er zijn vrouwen die na een abortus het geluid van een stofzuiger niet meer kunnen verdragen.
Kunt u mij vertellen welke medicijnen u heeft ingenomen? Ik zal ze onderzoeken en je laten weten wat ik te weten kom.
Je man oefent een enorme druk op je uit om iets te doen wat je absoluut niet wilt doen. Hij heeft GEEN recht om dat te doen. Niet alleen dat, abortus is gevaarlijk en kan je leven kosten. En wie zou er dan voor je kinderen zorgen? En abortus kan ernstige geboorteafwijkingen veroorzaken bij kinderen die later worden geboren. Deze week nog sprak ik met een vrouw wiens kind ernstige geboorteafwijkingen had opgelopen door een poging tot abortus. Ik betwijfel serieus of je daar heen wilt. Dus wat u wordt verteld, is dat u uw toekomstige kinderen in gevaar moet brengen vanwege de mogelijkheid dat u deze baby iets hebt aangedaan. Hoewel het waar is dat er altijd de mogelijkheid van geboorteafwijkingen is, is het geen zekerheid. En het is toch vrij normaal dat een moeder zich tijdens de zwangerschap zorgen maakt over geboorteafwijkingen. Je wordt hier echt in geduwd zonder tijd om na te denken, en dat is verkeerd. U verdient de tijd om erover na te denken en te zien wat uw alternatieven zijn. Het is duidelijk dat een abortus je baby veel meer schade zal berokkenen dan de medicijnen die je hebt ingenomen. Het heeft geen zin. Het klinkt alsof je man niet opgezadeld wil worden met een kind dat misschien een handicap heeft. Maar waarom denkt hij dat je in de toekomst nooit een kind met een handicap zult krijgen? Ik kan je niet vertellen hoe verontwaardigd ik voel dat hij je op deze manier behandelt.
Er is niets verantwoordelijks aan het opzettelijk schaden van uw baby omdat hij of zij MOGELIJK onopzettelijk schade heeft geleden. Je zou je tweejarige geen kwaad doen omdat hij een of ander medisch probleem heeft.
Ik raad je aan om naar een organisatie te gaan die je wat informatie geeft over alternatieven, en die je helpt alle kanten van het probleem te zien. Deze organisaties bevinden zich overal in de Verenigde Staten en u kunt er een bij u in de buurt vinden door naar deze website te gaan:
http://www.pregnancycenters.org/
Je bent het aan jezelf verplicht, en je verdient het om hier over na te denken. Abortus is voor altijd. Je kunt het niet terugnemen. Als je ermee doorgaat en geen medische gevolgen hebt, ben ik bang dat je jezelf dan iets aandoet, want ook dit komt vrij vaak voor. Uw man MOET weten dat hij u vraagt iets onethisch te doen. Is er zelfs een aborteur aan wie hij je leven zou toevertrouwen? Ik ken er geen één! Ze zijn allemaal onvoorzichtig, en ik ken geen enkele abortusfaciliteit die zelfs maar aan elementaire gezondheids- en veiligheidseisen voldoet. Misschien moet je man eens gaan kijken of de abortuskliniek waar hij je heen wil sturen een veilige plek is om naar toe te gaan. Houd er ook rekening mee dat het gebruikelijk is dat een huwelijk uiteenvalt als er sprake is van een abortus, vooral als er sprake is van dwang.
Het is normaal dat een man even moet wennen aan het idee om nog een kind te krijgen, zelfs onder de beste omstandigheden. Dus hij heeft ook tijd nodig.
Voor misselijkheid is waarschijnlijk de beste remedie het drinken van gemberthee of ginger ale (met echte suiker, geen dieet). Ik heb ontdekt dat er pro-biotica op de markt zijn die ook enorm helpen bij PDS. Degene die ik het leukst vind is Kombucha van GTS. Het is verkrijgbaar in sommige natuurvoedingswinkels en ik heb het gevonden in Whole Foods-markten. Het moet gekoeld bewaard worden. Het is ook erg potent. Ik drink normaal gesproken maar ongeveer twee of drie slikken, omdat het eigenlijk constipatie kan veroorzaken, althans in mijn ervaring.
Ik verzoek u dringend te wachten en deze week geen abortus te laten plegen. Geef jezelf de tijd om na te denken en te luisteren naar andere alternatieven. Als je besluit geen abortus te laten plegen, en je kunt dit kind vanwege een probleem niet opvoeden, dan staan er eigenlijk adoptieouders op wachtlijsten voor kinderen met problemen.
Als je man blijft volhouden dat je een abortus hebt, vraag hem dan gewoon waarom hij het als arts zelfs redelijk vindt. Doktoren horen te genezen, niet kwaad. Misschien moet je tegen hem opkomen en standvastig zijn, maar je hebt wel het recht om te weigeren. Laat hem er maar mee doen wat hij wil; als je je bedreigd voelt, zoek dan onderdak bij je kinderen, maar geef hem anders gewoon de tijd.
En voel je alsjeblieft niet schuldig over het drinken van een glas wijn. Het risico van het drinken van een glas wijn wordt sterk overdreven. Europeanen dronken al eeuwenlang wijn bij hun maaltijden, wat ze begonnen te doen omdat het water onveilig was om te drinken. Je zag niet veel Italianen en Fransen die kinderen hadden met het foetaal alcoholsyndroom. Farmaceutische bedrijven overdrijven ook de kans op geboorteafwijkingen omdat ze niet willen worden aangeklaagd. Het is duidelijk dat met sommige medicijnen de kans op een geboorteafwijking niet nul is, maar ik ken een aantal vrouwen die te horen kregen dat hun kind een geboorteafwijking zou hebben, en ze gingen door en kregen de baby, en de baby was perfect. Je man vraagt je om je kind iets aan te doen voor het geval dat. Dat heeft voor mij geen zin! Hé, als hij je fysiek naar de abortuskliniek sleept, zeg dan tegen de aborteur dat als hij je aanraakt, je een aanklacht wegens mishandeling zult indienen! Ik ben bloedserieus!
Uw kind is afhankelijk van u voor uw bescherming. Je hebt je kind tot nu toe niet naar je eigen maatstaven beschermd, maar je hebt nu de kans om het te doen. Alsjeblieft, doe je baby geen kwaad. Ik zal voor jullie allemaal bidden.
