Vraag VRAAG:ok, dus ik zat te denken aan abortus en ik wilde er een uitgebreide kijk op hebben...
denk je dat abortus indruist tegen de waarde voor het leven?
denk je dat abortus het leven doodt en wegneemt dat God heeft gegeven en alleen hij kan nemen?
maak alsjeblieft mijn hoofd leeg
bedankt
ANTWOORD:Hallo, Angela,
De bevruchting van ei en sperma resulteert in een zygote, de vroegste levensfase. Volgens de wetenschap heeft de zygote een complete aanvulling van menselijk DNA. Dat maakt de zygote een lid van de menselijke soort. Op dat moment zijn de enige dingen die vóór de geboorte worden toegevoegd, tijd en voeding; er zijn geen kwalitatieve veranderingen. Ontwikkeling is gewoon een onvermijdelijk proces. De zygote heeft ander DNA dan zijn of haar moeder. Er is een speciaal mechanisme nodig om het afwijzingsmechanisme te onderdrukken, zodat de baby kan groeien en niet door het lichaam van de moeder wordt afgewezen.
Volgens de Bijbel schiep God de mens naar Zijn beeld. Hij zei ook:"Gij zult niet doden."
Ik ken echter een aantal atheïsten die vinden dat abortus niet mag. Ze accepteren het bewijs van de wetenschap. Sommige mensen die legale abortus steunen, zijn het daar ook mee eens. Ze zeggen dat dit een mens is, maar dat maakt niet uit.
Mensen die geloven in de Declaration of Independence, het oprichtingsdocument van de Verenigde Staten, denken dat rechten van God komen, en daar hoort ook het recht op leven bij. Ik ben niet bekend met vergelijkbare documenten in het VK. Misschien ken je er wel een paar. Staat er iets in de Magna Carta?
Welke van deze dingen zal iemand als gezaghebbend accepteren? En waarom?
Misschien is het beste antwoord voor iedereen die onzeker is, te kijken naar de reacties van vrouwen die een abortus hebben ondergaan. Er zijn verschillende typische reacties. Een daarvan is om opluchting te voelen en dan te vergeten dat ze een abortus hebben gehad. Als ze het moeten vergeten, is dat op zich al een waarschuwing. Een andere is om een punt te bereiken waarop ze zeggen:"Ik heb mijn baby vermoord!" Ze reageren alsof ze iets diep in zichzelf hebben geschonden, ook binnen hun eigen ethiek. Geen enkele vrouw noemde een ongeboren baby ooit een 'foetus' totdat mensen wilden rechtvaardigen dat abortus legaal werd. Ze noemden wat ze bij zich hadden altijd 'mijn baby'.
Abortus zelf is een gewelddadige handeling tegen het lichaam van een vrouw, om nog maar te zwijgen van haar geest en ziel. Ik focus me op de vrouwen. Hoe zullen ze reageren? Twee mogelijkheden betekenen dat ik vrouwen probeer te helpen een ander antwoord te vinden. De eerste is medische complicaties. Deze kunnen ernstige schade toebrengen aan een vrouw of haar zelfs doden. De tweede is hoe ze emotioneel zal reageren als ze er niet meer over nadenkt. Abortus is voor altijd. Je kunt het niet terugnemen. Zelfs vrouwen die ik ken die zeker wisten dat ze een abortus wilden, kunnen daarna suïcidaal worden. Ik heb dit meegemaakt met enkele van de vrouwen die ik heb geprobeerd te helpen.
Onze instincten vertellen ons dat dit een van onze kinderen is. En we zullen reageren volgens onze instincten.
Ik weet niet hoe nuttig dat is, maar laat het me weten. Groetjes.
---------- OPVOLGEN ----------
VRAAG:denk je dan dat we een foetus waarde aan het leven moeten geven?
wat als het terminaal ziek is en spijt zal hebben van het leven als het wordt geboren? zal een abortus dan juist zijn?
Antwoord Hallo, Angela,
Het is jammer dat we de ongeborenen niet kunnen vragen of ze het korte leven willen dat ze zouden kunnen hebben. Maar de meeste mensen die met ernstige handicaps zijn geboren, zijn nog steeds blij dat ze nog leven. Ze genieten vaak meer van het leven dan wij. Als de baby terminaal ziek is, is dat geen langdurig probleem. En ik moet eerlijk zijn. Ik denk dat abortus omdat de baby beschadigd is meer voor het gemak van de moeder is, die haar gevoelens op de baby projecteert. Baby's strijden tegen abortus. Ze zien het als een bedreiging en willen het vermijden. Ik denk dat dat ons alles vertelt wat we moeten weten.
Maar je weet maar nooit. Soms, wanneer wordt beweerd dat de baby zo'n probleem heeft, blijkt de baby normaal te zijn. De tests zijn niet helemaal betrouwbaar.
Ik ging door een situatie waarin ik wist dat mijn baby helemaal niet gezond was. Ik had een abortus kunnen ondergaan. Ik ben erg blij dat ik dat niet gedaan heb, want het is niet op mijn geweten. Als de baby kort na de geboorte leeft, koesteren de meeste ouders de korte tijd die ze met hun kind hadden.
Als uw tweejarige een terminale ziekte zou krijgen, wat zou u dan doen? Hem vermoorden, of hem laten hebben wat er nog over is? Persoonlijk zie ik een handicap niet als een reden voor een doodvonnis. We hebben allemaal verschillende gradaties van handicaps, maar sommige zijn ernstiger dan andere. We zullen er waarschijnlijk ook allemaal mee te maken krijgen, tenzij we eerder op gewelddadige wijze worden vermoord. Het maakt deel uit van de menselijke conditie. Als de ene persoon geen recht heeft op het leven dat hem is gegeven, dan heeft de ander dat ook niet. Mensen kunnen om verschillende redenen worden vermoord, bijvoorbeeld omdat ze joods zijn.
Mensen denken tegenwoordig niet meer zo helder als vroeger. Ik denk dat we allemaal wisten dat het recht op leven beschermd moest worden, en dat het een bedreiging voor ons allemaal was als dat niet zo was. Maar tegenwoordig lijken mensen een probleem te hebben met wat ik "kostenberekening" zou noemen. Sommige overwegingen wegen gewoon meer dan andere. Het leven is beslist kostbaarder dan gemak. Het leven is nog kostbaarder dan de meeste medische problemen. Ik kan geen moment bedenken waarop het niet zo is.
Ik hield vroeger veel dieren. Er komt een moment dat je de beslissing moet nemen om een dier al dan niet te laten inslapen. Ik heb dat nooit willen doen. Ik heb het maar twee keer gedaan. Ik laat het dier liever beslissen of het levensmoe is. De eerste keer had ik een geit die aan het bevallen was, en ze kon de bevalling niet overleven. Ik had het geld niet om de dierenarts een keizersnede te laten uitvoeren, dus heb ik haar de geit laten inslapen. De andere keer was toen ik een hond had die parvo had. We hebben heel hard geprobeerd om haar te redden, ook al is dat niet echt mogelijk. Uiteindelijk hebben we haar laten inslapen. Ik was over beide gelegenheden niet blij, maar ik zag er niet in om de geit een paar uur doodsangst te laten beleven. Wat de hond betreft, ik kon niet zeggen of ze leed of niet. Maar ik heb veel andere dieren een natuurlijke dood zien sterven, en meestal is het geen probleem om dat te doen. Daaruit kun je waarschijnlijk afleiden hoe ik me voel over het verkorten van het leven van een dier of mens die een medisch probleem heeft waarbij de dood onvermijdelijk lijkt. Het heeft geen zin voor mij. Mensen zijn meer dan dieren. Maar hoe dan ook, mijn positie strekt zich zelfs uit tot hogere dieren. Misschien helpt dat het te verklaren.
Ongeacht of ik denk dat euthanasie ooit acceptabel is voor een dier, ik denk niet dat het voor een mens is, en we hebben manieren om het lijden van een persoon te verlichten. Meestal, wanneer een persoon met een medisch probleem het leven moe is, is het een klinische depressie, en het is een wanpraktijken van de dokter om het niet te behandelen. Als de dokter het behandelt, lost dat meestal het probleem op.
Mijn zus heeft een zoon met het syndroom van Down. Hij is nu 19. Ze heeft ze zelfs nooit laten testen omdat ze toch geen abortus zou hebben. Het lijdt geen twijfel dat het opvoeden van een kind met DS een ongewone uitdaging is. Maar de zegeningen die met hem gepaard gingen, wegen ruimschoots op tegen de uitdagingen; hij bracht liefde en eenheid terug in een gezin dat het heel hard nodig had. U weet misschien dat de meeste baby's met DS worden geaborteerd. Maar dat lijkt me niet logisch omdat er koppels zijn die specifiek hebben gevraagd om een baby met DS te adopteren. Ze hebben misschien niet het hoogste IQ ter wereld, maar hun LIEFDE IQ is astronomisch. Ze hebben onvoorwaardelijk lief. En anders hebben ze misschien ook een heel hoog IQ. Mijn neef had de taalontwikkeling van een 5-jarige toen hij 3 1/2 was. Ik zou lang over hem kunnen praten, maar het volstaat te zeggen dat hij zijn eigen belangrijke gaven heeft, en ik hou zielsveel van hem. Mijn enige reactie toen ik het hoorde was jaloezie dat God hem niet aan mij had gegeven. Maar God wist precies wat Hij deed.
Soms heeft een kind met een ernstige handicap of een terminale ziekte ons iets te bieden. Elk leven heeft een doel. Soms weten we pas veel later wat een zegen zo'n persoon is geweest. Het is ruw, maar dat geldt ook voor abortus, en het voordeel van de natuur zijn gang te laten gaan, zoals ik al zei, is geen spijt. Verdriet en verdriet, ja, maar je deed wat een moeder hoort te doen:haar kind beschermen.
Dus het antwoord is:nee, ik denk niet dat abortus om die reden juist is. Als er niets anders is, berokkent het ernstige schade aan de emoties en de geest van de moeder. En het is veel gevaarlijker voor de moeder dan de baby te laten leven. Er is geen reden om het leven van een moeder zo te riskeren, en eigenlijk ook geen excuus.
Ik hoop dat dit helpt.
