Vraag U zei dat u ervaring heeft met adoptie - ik ben benieuwd naar uw standpunt over geadopteerden die toegang hebben tot hun originele geboorteakte/hun biologische achtergrond kennen.
Antwoord Hallo, Diane,
Toen we adopteerden, waren deze documenten verzegeld. Open adoptie was zeldzaam, hoewel ik een vrouw kende die haar baby slechts een paar jaar later in een open adoptie plaatste.
Waar ik voor sta is dat ik de zoektocht naar de biologische ouders steun. We hebben onze zonen dit verteld, dat we hun zoektocht steunen. Ik vind dat medische dossiers die belangrijke informatie over erfelijke aanleg bevatten, doorgegeven moeten worden aan de adoptieouders. Het zou een vereiste moeten zijn. We kwamen bij elk kind een situatie tegen waarin het heel nuttig zou zijn geweest om die informatie te hebben. De records kunnen "anoniem" worden verzonden met alle identificerende informatie verwijderd.
Maar de kwestie van het zoeken naar iemands biologische familie is iets gecompliceerder. Er zijn mensen die niets te weten kunnen komen, wat er ook gebeurt. Kinderen die door oorlog zijn ontheemd, of die vanuit het buitenland hierheen zijn gebracht, vallen het vaakst in deze categorie. Ik zou niet willen dat ze emotionele pijn lijden omdat ze niet over hun biologische familie kunnen leren zoals andere geadopteerden dat kunnen, en we zouden aan hen moeten denken als we beleid maken. Sommige biologische ouders willen dat hun identiteit geheim blijft, en ik denk dat ze dat recht hebben. Ik vertelde onze twee zonen dat als hun biologische familie in contact wilde komen, ze zich zouden hebben aangemeld bij een van de organisaties die gezinnen helpen herenigen. Ik zei dat als dit niet was gebeurd, ze de wensen van hun biologische familie moesten respecteren. Dit is moeilijk. Maar ik geloof dat het belangrijk is.
Tegenwoordig zouden de meeste bio-ouders graag contact opnemen.
Een persoon moet kijken naar de redenen om zijn of haar biologische familie te willen vinden. Deze problemen moeten hoe dan ook worden aangepakt. Ik heb een vriend die is geadopteerd, en toen stierf haar hele adoptiefamilie, dus ze was alleen. Ze zocht en vond haar biologische familie, en bracht wat tijd met hen door. Er was geen grote reünie die betekende dat ze toen echt als familie verbonden waren. Dit is vaak waar, simpelweg omdat het geadopteerde kind in een andere omgeving opgroeit en niet noodzakelijk dezelfde interesses en activiteiten deelt.
Een van onze zonen is zeer begaafd in muziek. Ik zou graag willen weten uit welk familielid dat komt. Dat gezegd hebbende, wil ik ook de biologische moeder van elk van hen bedanken voor het hebben van hen en het laten opvoeden van hen.
Ik vertel mensen ook dat iemands familie degene is die hen opvoedt. De meeste geadopteerden voelen zich op zijn minst gedeeltelijk zo. Het is interessant dat, hoewel onze beide geadopteerde kinderen graag hun biologische familie zouden willen vinden, ze er niet echt gretig naar hebben gestreefd. Ik was klaar om te helpen, en een vriend ook, maar ze hebben er gewoon niet veel mee gedaan. Een van onze zonen nam wel contact op met Montel Williams, die beloofde te helpen, maar er kwam niets van terecht.
Uiteraard is de biologische moeder ook belangrijk. Ik heb een vriendin die zichzelf een 'levensmoeder' noemt omdat ze deze status heeft. Ik hou van de manier waarop ze ernaar kijkt. Je kunt de website zien die ze hier heeft gemaakt:
http://www.lifemothers.com/
Ze bevond zich in een unieke situatie omdat ze haar dochter ter adoptie (open) had geplaatst en zij en het adoptiegezin contact hielden. Toen ze zwanger werd van haar zoon, hebben zij en ik gepraat, en uiteindelijk besloot ze ouder te worden. De adoptiemoeder van haar dochter was erg behulpzaam tijdens haar zwangerschap, en nu spelen de twee kinderen samen.
Er zijn veel verschillende verhalen en situaties, maar ik hoop dat dit helpt. Als je andere vragen hebt, stel ze gerust.
