Vraag kun je me alsjeblieft helpen met geldige vragen om de vader te stellen die niet wilde dat ik de baby kreeg en na 20 weken moest ik deze vreselijke beslissing nemen. Op de een of andere manier lijkt het alsof hij een gratis ritje krijgt, ik wil dat hij dat doet beseffen wat hij heeft gedaan. Ik heb hem wel eens gevraagd:waarom voelt hij zich niet schuldig of heeft hij geen spijt van de abortus? Welnu, zijn antwoord was:"De uiteindelijke beslissing was nog steeds aan jou" &"dat het maar een stel cellen is" - toch heeft hij zelf een dochter uit een eerdere relatie. Wat, is zij ook maar een stel cellen? Het voelt gewoon alsof ik de enige ben die deze schuld en schuld draagt en hij ging gewoon door met zijn leven. Het is nu 2 jaar later en het wordt er niet beter op. Ik wil een ontmoeting met hem hebben, maar ik heb begeleiding nodig. Kan je me alsjeblieft helpen?
Antwoord Belinda,
Het spijt me wat er met je is gebeurd. Je hebt het volste recht om verontwaardigd te zijn over de manier waarop je bent behandeld. Dat gezegd hebbende, hij zal niet beseffen wat hij je heeft aangedaan. Hij wil niet. Dit is zo typisch. Jongens kunnen hier vaak van weglopen, maar vrouwen niet.
Ik denk dat je jezelf moet afvragen wat het nut van een vergadering zou zijn. Hij heeft besloten dat jij er niet toe deed, je baby er niet toe, en het kan hem niets schelen. Als hij gaat beseffen wat hij je heeft aangedaan, zal hij het ook moeten doen als hij eraan toe is. Ik kan niets bedenken dat je kunt doen om hem dit te leren.
Het beste wat je kunt doen is dit los te laten. Druk jezelf uit tegen mensen die ZULLEN luisteren. Hij was je niet waard, en hoe eerder je hem loslaat en wat je relatie destijds betekende, hoe beter. Ernstig.
Je hebt wel wat begeleiding nodig, denk ik. Je hebt hulp nodig bij het omgaan met het schuldgevoel dat je voelt. Er zijn een aantal plaatsen waar u terecht kunt voor hulp.
Deze site:http://www.afterabortion.com/ wordt gerund door een vrouw die vijf abortussen heeft ondergaan en vindt dat abortus legaal zou moeten zijn. Ze heeft veel discussieforums waar vrouwen met jouw ervaringen heen kunnen gaan om te praten over wat er met hen is gebeurd. Vrouwen kunnen elkaar troosten.
Deze site:http://www.pregnancycenters.org/ helpt u in contact te komen met een crisiszwangerschapsbureau waar u counseling en andere diensten kunt krijgen.
Verontwaardigd zijn is een noodzakelijk onderdeel van emotionele en spirituele genezing, maar je kunt daar niet vast komen te zitten en de genezing afmaken. U moet doorgaan naar de volgende stap. Op een gegeven moment, voor je eigen gemoedsrust, zul je de vader moeten vergeven. Vergeving is geen emotie. Je zult geen zin hebben om te vergeven. En vergeving gaat niet over vergeten. Je zult het niet vergeten. Het gaat erom de beslissing te nemen om de pijn die hij je heeft aangedaan te accepteren en niet terug te slaan. Zoek als onderdeel van dit proces Gods vergeving en verzoening.
Ja, je "nam de beslissing" maar hij dwong je. Het ligt dus niet allemaal op uw schouders. Hij draagt ook verantwoordelijkheid. Je wist ook niet wat je te wachten stond. De kans is groot dat u foutieve informatie kreeg en geen idee had.
Maar nu moet je verder met je leven, en emotionele en spirituele genezing is zo belangrijk!
Voel je vrij om hier terug te komen en met me te praten wanneer je maar wilt. Zorg voor jezelf!
knuffels.
