Vraag Hallo Daniëlle. Mijn naam is Janice. Ik heb je al eerder een vraag gesteld over abortusrechten, en je was erg behulpzaam. Deze vraag is niet direct gerelateerd aan abortus (hoewel er een verband is), maar het is een vrouwenkwestie. Je zei in je antwoord dat je een feministe was, en ik zou echt een feministisch perspectief op deze kwestie kunnen gebruiken (als je het niet erg vindt).
Ik nam deel aan een online discussie over een jong meisje dat seksueel werd misbruikt door vier jonge "mannen" tijdens haar middelbare schooldans. Een vrouw maakte deze opmerking en ik werd er gewoon razend van:
Ik ben geen expert, maar het lijkt erop dat Amerikaanse vrouwen terug moeten naar de keuken voor hun eigen bescherming. Ik ben een Afrikaanse vrouw.
Dit is een schande! Meer en meer hoor ik mensen praten over wat vrouwen zouden moeten doen (of niet doen!) om zichzelf te beschermen tegen verkrachting. Het lijkt alsof er de laatste tijd elke week een ander verhaal is over een vrouw die wordt ontvoerd/verkracht en zelfs vermoord! Herinner je je de vrouw die vermist werd in Georgië tijdens een wandeling in een afgelegen gebied? Je zou niet geloven hoeveel mensen dachten dat ze iets verkeerds had gedaan door alleen te gaan wandelen! Dit is Amerika. Het zou een vrij land moeten zijn. Ik antwoordde deze vrouw door te vragen of het Afro-Amerikaanse mensen of Joodse mensen waren die werden aangevallen (vanwege hun ras of religieuze overtuiging). Zou ze voorstellen dat we ze terugsturen naar de katoenvelden of de concentratiekampen? Ik bedoel, dat is eigenlijk hetzelfde! Ze wil vrouwen straffen omdat ze vrouw zijn, in plaats van de 'mannen' te straffen die geweld tegen vrouwen plegen. We kunnen het niet helpen om vrouw te zijn, net zo min als iemand hun ras kan helpen.
Interessant genoeg hoorde ik niet zo lang geleden een hondsdolle anti-keuze, anti-feministische vrouw een soortgelijk argument maken. Dat de feministische/abortusbeweging vrouwen een slechte dienst heeft bewezen, want hoewel het hen meer vrijheid gaf, ontnam het hen ook de speciale bescherming die vrouwen/meisjes vroeger hadden. Met andere woorden, het is de schuld van vrouwen dat we het slachtoffer worden omdat we "onze plaats" niet kennen. We zouden thuis veel veiliger en gelukkiger zijn geweest, met een man om ons te beschermen en ervoor te zorgen dat er voor ons gezorgd werd. Dank u.
Janice
Antwoord Hallo Janice :) Ik herinner het me!
Natuurlijk vind ik het niet erg, ik vind het leuk om te helpen;)
Oh mijn god. Een jaar geleden vertelde een jongen in de klas hoe de vrouwenrechtenbeweging vrouwen pijn deed omdat het hun keuzes beperkte - al die vreselijke druk om geen thuisblijfmoeder te zijn. We gaven een presentatie voor de klas. Ik sneed hem meteen af. "Nee, dat deed het niet." En dit meisje UGH, ik word nog steeds zo verdomd boos als ik aan dit incident denk! Dit meisje, dat in het verleden nogal ongevoelige opmerkingen maakte, vertelde me dat het inderdaad zo was omdat het de huizenprijzen deed stijgen, 'basiseconomie'. Ik zeg nee tegen haar, en ze zegt tegen me dat ik "niet boos op me moet worden". Dus ik ga tekeer over hoe vrouwen in de jaren vijftig in de psychiatrie belandden "omdat ze dachten dat ze mentaal naar de klote waren" (de blik op het gezicht van mijn leraar was geweldig), en toen zette ik haar af. Klasse eindigde. We gaan naar de volgende les, de leraar vraagt mijn mening over de automatische reddingsoperatie, en ze praat over me heen. Ik wil nog steeds haar hoofd inslaan, excuseer het geweld, maar verdomme. Ten eerste, het hele thuisblijven? Dat waren blanke vrouwen uit de hogere en middenklasse. Minderheids- en arme/arbeidersvrouwen hebben zelfs nooit een keuze gehad in deze kwestie. Sommigen bewerkten de slavenmarkten op straat en verdienden een paar cent per dag. De klas wist tenminste dat ik een feministe was haha
Oh, slachtoffer de schuld geven! De enige manier om niet verkracht of aangevallen te worden, is door nooit op dezelfde plek te zijn als een verkrachter of een aanrander. En ik moet ervan houden hoe gelukkige lesbische en biseksuele vrouwen voor het leven samen zouden werken met een man. Dat is zeker redelijk. En de bijdragen van vrouwen aan de economie afsnijden? Dat hebben we nodig. Erg slecht. En ik zou graag meer willen weten over deze speciale bescherming. Zoals hoe vrouwen geen krediet op hun naam konden krijgen, of hoe verkrachting binnen het huwelijk geen misdaad was? Ik red me wel zonder. Maar ik zal het recht op gelijke opleiding, de lippendienst van het recht op gelijk loon, en het recht op abortus en zelfs geboortebeperking opeisen, allemaal dankzij de feministische beweging. Ik vind het ook leuk dat kindermishandeling een misdaad is, net als verkrachting en huiselijk geweld, en dat mensen erover kunnen praten. Ze gebeurden als er vrouwen in huis waren, maar daar werd in godsnaam niet over gesproken.
Als mannen vrouwen als gelijken zouden respecteren, zou er geen sprake zijn van verkrachting en aanranding. Als ze geen drugs in drankjes zouden stoppen, verbale, emotionele en fysieke bedreigingen of dwang zouden gebruiken, misbruik zouden maken van een vrouw die dronken is of onder invloed van drugs, dan zouden we zeker een stuk veiliger zijn. Een paar jaar geleden werd ik aangevallen op een treinstation. Ik heb geen kaartje gekocht, dus ik kon proberen een gratis ritje te krijgen. Veel mensen doen het. Ik had nog maar 2 haltes te gaan. Een van de arbeiders betrapte me en schopte me weg, dus ik moest wachten tot mijn vader me kwam halen, en een man volgde me - ik realiseerde me later dat hij dat doelbewust deed - en begon tegen me te praten, en langzaam begon het gesprek ging van nonchalant naar griezelig, pratend over mijn lichaam en zo, en een paar minuten later grijpt hij mijn borsten, ondanks mijn gebrek aan toestemming. Ik kan me niet herinneren of ik nee heb gezegd - het is verdomd eng om een enorme man in je hoek te hebben, en om nee te zeggen. Maar ik zei wel iets dat nee betekende. Ik kreeg lezing na lezing van de politie over hoe ik een kaartje had moeten kopen. Ja, alsof dat is wat ik wilde horen, toch? Ugh.
Verdomme, dit soort denken maakt me gewoon woedend. Het zou GEWELDIG zijn als vrouwen allemaal samen zouden kunnen komen en een einde zouden kunnen maken aan het stoppen. Wij allemaal. Niet "nou, maar ze moet iets hebben gedaan om het te verdienen" soort onzin. Door dat soort denken kunnen die vrouwen denken:"Als ik niet doe wat zij deed, gaat het goed met mij." Veel gemakkelijker dan de confrontatie aan te gaan met mannelijke privileges en de voordelen die ze hebben door onder een patriarchaat te leven. Ik zal hier stoppen, ik weet zeker dat ik genoeg heb gescholden, maar ik hoop dat ik heb geholpen!
