Vraag Hallo Brigid,
Ik schrijf je omdat ik de andere kant van het verhaal NODIG HEB van wat ik vind als ik dit onderwerp google. Ik ben dol op holistische gezondheidszorg, maar besloot dat hormonale anticonceptie een noodzakelijk kwaad was sinds ik onlangs weer voltijds naar school ging (in een veeleisend medisch programma). Op dit moment zwanger worden is geen optie, maar ik heb ook een serieuze langdurige relatie.
Om je wat achtergrondinformatie te geven... Ik ben 32 en heb de pil twee keer eerder geprobeerd toen ik in de twintig was. Ik hield het meestal maar een jaar uit vanwege gewichtstoename, misselijkheid, enz. - het was het gewoon niet waard. De afgelopen 6 of 7 jaar heb ik vitex en natuurlijke progesteroncrème gebruikt voor mijn onregelmatige menstruatie en PMS - wat goed werkte. MAAR... ik begon de pleister in januari (het is nu eind maart) en heb een schimmelinfectie gehad (vermoedelijk - niet bevestigd door een doc) en één BV (bevestigd door doc en behandeld). Nu, minder dan twee maanden later, vermoed ik dat ik misschien een of beide weer heb. Daarvoor heb ik in ieder geval 5 of 6 jaar geen van beide gehad. Ik heb de dokter nog niet gebeld, omdat mijn menstruatie net voorbij was. Ik weet van alle symptomatische behandelingen hiervoor (zowel conventioneel als holistisch) - maar wat ik echt moet begrijpen, is WAAROM de hormonen dit doen? Wat is het proces waardoor de kunstmatige hormonen op de een of andere manier de vaginale pH veranderen (waarvan ik weet dat dit meestal de onderliggende oorzaak is van beide aandoeningen). Ik kan hier geen informatie over vinden, en de gebruikelijke literatuur zegt natuurlijk "no big deal"...Als je me zelfs maar in de richting van websites, boeken, enz. kunt wijzen, zou dat zijn behulpzaam.
Ik ken mijn lichaam goed, en ik ben altijd zeer evenwichtig geweest en heb deze problemen NIET. Ik wil het niet zomaar verdoezelen, mede omdat dat op de lange termijn niet werkt. Maar ik wil dit ook kunnen begrijpen en uitleggen aan mijn toekomstige patiënten als en wanneer ze daarom vragen. Kent u ook andere betrouwbare methoden van BC die niet hormonaal zijn of iets dat kan helpen? Ik begrijp dat je het niet eens bent met BC, maar in het belang van mijn toekomst als holistische zorgverlener, help me alsjeblieft hiermee.
Ik hoop dat u mij, met uw kennis van NFP en het daaruit voortvloeiende begrip van de delicate balans van betrokken hormonen, mij enig inzicht kunt geven. Dankje, dankje, dankje!!
Erik
Antwoord Ik kan je wat richting geven.
http://ccli.org/nfp/contraception/mdexplains.php
antwoorden op de vraag "hoe werkt de pil"
http://ccli.org/nfp/contraception/methods.php
Effectiviteit van verschillende methoden en bijwerkingen bij elk (sommige zijn niet allemaal vermeld).
http://ccli.org/nfp/contraception/pill.php
Meer antwoorden op de vraag "hoe werkt de pil"
http://ccli.org/nfp/basics/advantages.php
beantwoordt de vraag "hoe werkt NFP" en waarom is het beter dan anticonceptie?
Zoals je kunt zien, is deze website gespecialiseerd in vragen van de andere kant van het verhaal over anticonceptie. Je krijgt niet het "politiek correcte" standpunt. Ik hoop dat het helpt. Als u meer vragen heeft, kunt u de CCLI-organisatie terugschrijven of bellen.
Een holistische benadering omvat zowel uw emotionele en spirituele welzijn als uw fysieke welzijn. Het aanbrengen van agressieve chemicaliën in of op je lichaam is fysiek één ding, maar heb je nagedacht over de emotionele en spirituele effecten?
dit is een lang artikel (eigenlijk is het maar ongeveer de helft van het hele artikel) maar nogmaals, het zal geen pc zijn. Ik hoop dat je het leest en het interessant vindt.
Contraceptieve emotionele en persoonlijkheidsschade bij vrouwen
Door Dr. Gerard van den Aardweg
Lid Raad van Advies, Stichting Edith Stein
Systematische anticonceptie - en sterilisatie - maakt deel uit van het moderne leven. Tientallen miljoenen vrouwen over de hele wereld, binnen en buiten het huwelijk, gebruiken hormonale anticonceptie (meestal de pil) en voor zover het machtige organisaties als de UNFPA en IPPF betreft, moeten er nog veel meer miljoenen bijkomen. In landen met een intensief pilgebruik, zoals Nederland, neemt het pilgebruik onder adolescente meisjes nog steeds toe (27% tussen 1990 en 2000), zodat de helft van hen nu aan de pil is. Op enkele uitzonderingen na lijkt dit niemand te verontrusten, omdat moderne anticonceptie wordt beschouwd als een geweldige vooruitgang en heilzaam voor de vrouw. Aan de horizon pakken zich echter donkere wolken samen, hoewel degenen die ze zouden kunnen zien dit liever niet zien:
Risico's van anticonceptie:
Het wordt steeds duidelijker dat hormonale preparaten niet zo effectief zijn als wordt beweerd, en erger nog, dat de medische risico's ernstiger zijn dan altijd werd aangenomen. Het voordeel van minder eierstokkanker weegt ruimschoots op tegen de aanzienlijk verhoogde risico's op borst- en baarmoederhalskanker, en we moeten hieraan toevoegen het risico op trombo-embolie en de escalatie van seksueel overdraagbare aandoeningen, mogelijk gemaakt door anticonceptierelaties en toegenomen promiscuïteit. Deze gevaren zijn reëel genoeg en zullen op een dag zeker worden erkend, zoals de onheilspellende gevolgen van chronisch roken van sigaretten tegenwoordig worden erkend.
Maar er zijn andere ernstige effecten van anticonceptie die nog minder aandacht krijgen, hoewel ze vaak voorkomen:het veroorzaakt schade aan de diepere emotionele lagen van de psyche (ziel) van de vrouw en verstikt de fundamentele vrouwelijke behoeften. Hoewel anticonceptie wordt gepromoot als bevrijding voor de vrouw, is het in werkelijkheid psychologisch traumatiserend; aanvankelijk misschien op een subtiele manier, maar op den duur steeds duidelijker.
In wezen verhindert het de rijping van de psychologische aard van de vrouw, het steriliseert haar niet alleen biologisch, maar verlamt haar ook psychologisch. Het resultaat is groeiende innerlijke onvrede en spanning. Het verband met de anticonceptierelatie is misschien niet duidelijk voor de vrouw, of ontkend (“ontkenning� is een algemeen afweermechanisme).
Emotionele schade door anticonceptie kan zich op verschillende manieren uiten, variërend van depressieve stemmingen en psychosomatische symptomen tot gedrags- en relationele problemen. Eenvoudig en enigszins algemeen gesteld, kan anticonceptie op een meer oppervlakkig niveau bevredigend zijn, bepaalde, meer op het ego gerichte behoeften bevredigen, maar tegelijkertijd het innerlijk geluk en het gevoel van zingeving en persoonlijke vervulling ondermijnen. Het biedt enkele onmiddellijke beloningen, maar tegen de prijs van een verlies van echte innerlijke vreugde.
Deze zaken vallen op het eerste gezicht vaak niet op. Men kan psychologische schade door anticonceptie niet meten met een simpele peiling of vragenlijst. Het kan echter op verschillende manieren duidelijk zijn:ten eerste, wanneer een vrouw haar gevoelens uit zonder rechtvaardiging en zelfverdediging, haar mening zonder terughoudendheid uitsprekend voor een vertrouwd persoon, een vriend, misschien een arts, een psychotherapeut of een priester.
Het kan ook duidelijk worden nadat een vrouw stopt met anticonceptie en een natuurlijker seksleven gaat leiden. Meestal zal ze dit ervaren als een bevrijding en een bloei van haar relatie (natuurlijk gebeurt er veel meer als zo'n â€bekeringâ€� plaatsvindt, maar hier wijs ik alleen op de factor emotionele opluchting).
Ten tweede kan het indirect blijken uit de emotionaliteit en soms vijandigheid van de reacties van sommige vrouwen wanneer zij uitleg geven over hun anticonceptiegebruik. Velen zijn overdreven defensief, ambivalent en ongemakkelijk. Een van de redenen waarom deze dingen zo slecht worden begrepen, is de heersende, vaak oppervlakkige en gebrekkige psychologie van vrouwen.
Het belang van educatieve en professionele prestaties en 'onafhankelijkheid' voor vrouwelijke zelfrealisatie wordt sterk overschat. In feite draagt de vervulling van deze behoeften slechts in de tweede plaats bij aan de zelfvervulling van een vrouw, op voorwaarde dat ze ondergeschikt zijn aan haar meer essentiële drijfveren:liefde en leven geven.
Het diepste streven van de psyche van de vrouw is om liefde te geven op een tweevoudige manier:als de metgezel van een man en als een moeder. Ze is niet echt blij als ze dat niet kan, ofwel omdat ze zich tegen deze drang verzet, ofwel omdat ze onder druk wordt gezet om het te frustreren (bijvoorbeeld door haar minnaar of echtgenoot). Van nature neigt de ziel van de vrouw er dus toe om zich uit liefde volledig over te geven; dieper, gevoeliger en vollediger dan een man zou kunnen doen. Dat impliceert haar bijzondere kracht om zichzelf uit liefde op te offeren en uit liefde voor anderen te lijden.
Natuurlijk verlangt ze naar liefde in ruil en haar vermogen om lief te hebben maakt haar extra kwetsbaar als haar liefde geen reactie krijgt. Toch kan ze zelfs in dat geval lijden en zichzelf opofferen; ze blijft vaak trouw, zelfs aan een egoïstische of moeilijke echtgenoot of aan ondankbare kinderen. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, zijn deze vrouwelijke 'rollen' van metgezel en moeder geen aangeleerde culturele gewoonten, maar aangeboren onderscheidende psychologische dimensies. Ze zijn gerelateerd aan het speciale gevoel van de vrouw voor de schoonheid en heiligheid van haar voortplantingsvermogen.
Het zou een vergissing zijn om de perceptie van de heilige aard van seksualiteit, intieme man-vrouw liefde en nieuw leven als een typisch christelijk begrip te beschouwen. Het is eerder een universeel menselijk bewustzijn, dat in veel niet-westerse culturen nog sterker gevoeld wordt dan in onze huidige samenleving. Het is eerder onze gevoelloosheid voor deze natuurlijke ervaring die het product is van culturele conditionering en onderdrukking.
De contraceptieve relatie frustreert het centrale 'instinct' van de vrouw om zich over te geven aan het geven van leven en liefde. Sommige relaties zijn meer anticonceptie dan andere; ongehuwd samenwonen, waarbij meestal maximale anticonceptie is inbegrepen, is gemiddeld onbevredigender dan trouwen. Maar ook huwelijken die na een of twee kinderen anticonceptie werden, lijden over het algemeen onder de toenemende ontevredenheid van de vrouw, of die nu erkend wordt of niet.
Dit is zo omdat een anticonceptierelatie een diepere betekenis mist; de vrouw geeft zichzelf niet volledig, in haar volledige vrouwelijkheid:ofwel wil ze het niet zelf delen, ofwel wil de man dit essentiële deel van haar persoon niet. Wat overblijft is het spel van volledige man-vrouw verbintenis, maar het wordt steeds onpersoonlijker, er wordt geen idealisme gedeeld, egocentrische sensualiteit vervangt tederheid.
Vooral de vrouw voelt zich op de een of andere manier gedesillusioneerd, en de relatie koelt af en wordt afstandelijker. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom veel samenlevingsverbanden stuklopen. Velen beginnen met de hoop - meestal van de kant van de vrouw - dat de aanvankelijke liefde zal verdiepen, maar als zelfgave wordt geblokkeerd, eindigt het meestal in teleurstelling. Getrouwde vrouwen, die na een of twee kinderen besluiten dat hun gezin 'compleet' is, worden vaak ontevreden en zoeken mogelijk 'nieuwe uitdagingen' in een loopbaan, opleidingsmogelijkheden of zelfs nieuwe intieme relaties.
“Toen een van mijn vriendinnen me onverwachts vertelde dat ze zwanger was, zag ik in een flits dat ik op de een of andere manier ook een of meer kinderen had gewenst�, vertrouwde een vrouw me toe. Ze was al jaren aan de pil en klaagde over haar onbevredigende, saaie huwelijksrelatie. Beiden hadden lang geleden gedacht dat hun twee kinderen, een jongen en een meisje, net genoeg waren, en ze bleven op die manier denken.
Soms betekent anticonceptie of sterilisatie:“Ik heb geen gevoelens meer voor jeâ€�, “Ik hou niet meer van jeâ€�, dus “Ik wil geen kind meer van jeâ€�. Op deze manier verdiept anticonceptie een huwelijkscrisis. De vrouw van een van mijn cliënten was teleurgesteld vanwege zijn karakterzwakte en bescheiden professioneel succes. Omdat ze ambitieus en materialistisch was, besloot ze dat ze voortaan haar eigen leven zou leiden, haar vroegere fulltime baan zou hervatten (hun twee kinderen waren al in de puberteit) en zich na jaren van anticonceptie definitief zou laten steriliseren.
Hoewel ze het destijds ontkende, was deze afwijzing van haar man de directe weg naar verhoogde spanningen tussen hen en uiteindelijk scheidden ze. De zelfzuchtige houding van deze vrouw maakte haar veeleisend en meedogenloos; daarna, hoewel sociaal redelijk succesvol, was ze vaak ontevreden en hardvochtig, en gaf haar lot en voormalige echtgenoot de schuld van haar problemen.
Ze had vermeden zichzelf wat meer op te offeren voor haar man (en kinderen), maar haar voorbehoedsmiddel/gesteriliseerde 'vrijheid' bracht haar niet gelukkig. Dit is natuurlijk een oud verhaal. Waarom kunnen de bewonderaars van Margaret Sanger, de moeder van de moderne anticonceptie, niet inzien dat hun eigen leven een voorbeeld is van de ultieme gevolgen van haar ideaal van op anticonceptie gebaseerde vrijheid en onafhankelijkheid (niettegenstaande geld en 'roem'):eenzaamheid, depressie , en een ijdele ontsnapping in alcohol?
Waarom kunnen de voorvechters van de “onafhankelijkheid van mannen� niet inzien dat het emotionele leven van hun profetes Simone de Beauvoir, die het bestaan van de natuurlijke zelfgevende kracht van de vrouw als metgezel fel ontkende van man en moeder en consequent weigerde zelf echtgenote en moeder te zijn, was er slechts een van progressieve neurotische ellende?
Aan de andere kant, waarom wordt er zo weinig aandacht besteed aan het universele fenomeen dat die vrouwen die moedwillig en vrijwillig ervoor kozen om lief te hebben en zichzelf te geven - royaal de bijbehorende offers aanvaardend - aan een geliefde echtgenoot en als moeder aan een groter gezin, en die ongetrouwde vrouwen die hun leven aan andere mensen hebben gewijd met alle liefde en zelfopoffering van echte moeders, behoren tot de gelukkigste en meest vervulde personen ter wereld (leven gemiddeld gezonder en langer dan verschillende andere groepen vrouwen, en hebben kinderen die behoren tot het emotioneel meest stabiele en aangepaste deel van de samenleving)?
Bedriegt deze realiteit niet het beeld van het uitgemergelde, hulpeloze wrak van de moeder van een groot gezin dat de anticonceptiebeweging altijd in de hoofden van jonge vrouwen heeft geprent? Het is duidelijk dat het grotere gezin een bewuste en persoonlijke keuze moet zijn, want liefde veronderstelt moedwillige overgave aan de geliefde. Daarom hebben sommige moeders van grotere gezinnen vroeger misschien een dosis van de anticonceptiementaliteit gehad doordat ze innerlijk protesteerden tegen het feit dat ze tegen hun wens zoveel kinderen hadden gekregen.
Soms waarschuwden ze hun dochters:“Zorg ervoor dat je niet zoveel kinderen hebt. Een paar is genoeg. Geniet van je leven, ik heb nooit de kans gehad�. Hielden die klagende moeders toen niet van hun kinderen? Dat deden ze natuurlijk, stuk voor stuk. Maar hun liefde werd niet volledig ingezet en miste de volheid van een liefde die geeft en offert met vreugde.
Welke factoren belemmeren de zelfvervullende overgave van een vrouw aan het geven van liefde en leven? In het algemeen alle varianten van menselijke zwakheid; egocentrisme en egoïsme, die normaal gesproken interfereren met authentiek dienen en liefhebben, gemakzucht, materialisme, gebrek aan vrijgevigheid, overdreven zoeken naar zelfbevestiging in professioneel werk; varianten van emotionele volwassenheid zoals angst voor verantwoordelijkheid en zelfopoffering, faalangst en gebrek aan vertrouwen, gebrek aan moed, pessimisme.
Dergelijke motieven worden enorm versterkt door de huidige cultuur. Meisjes staan onder druk om emotioneel, professioneel en financieel onafhankelijk te zijn. Getrouwde vrouwen worden min of meer gedwongen een baan aan te nemen omdat de moderne staat, de handlanger van de anticonceptiebeweging, de gemiddelde vader niet toestaat genoeg te verdienen om een groter gezin te onderhouden, terwijl zijn vrouw thuis voor de kinderen zorgt.
Er is massale en constante negatieve beeldvorming over huwelijk, moederschap en het grotere gezin op de scholen, in de media en vaak thuis. De overheersende waarden zijn succes en geld; Daarentegen is er weinig opvoeding voor liefde en deugden en worden de diepere idealistische, spirituele en religieuze behoeften van kinderen en jongeren vreselijk verwaarloosd. De overheersende 'wetenschappelijke' kijk op de mens is een recept voor decadentie en ongeluk:je hebt geen ziel, je bent slechts een stukje biologie, niet veel meer dan een hogere aap.
