Vraag VRAAG:Ik moet bijna voor mijn eerste bekkenonderzoek, maar ben erg nerveus... niet vanwege het ongemak of iets anders terwijl het onderzoek aan de gang is, maar gewoon de pure angst die ik krijg als iemand anders dan ikzelf mijn lichaamsdelen aanraakt.. Dit komt doordat ik ben lastiggevallen door een familielid en een heleboel andere dingen die bij mijn verleden passen.
Ik ben doodsbang en wil niet eens dat een andere vrouw het examen doet. Ik ben erg bang dat iemand anders in de buurt van mijn vagina of borsten komt. Wat stel jij voor dat ik doe? Is het mogelijk om mijn moeder het examen te laten doen? Ze is een RN en is in staat om het te doen, maar waar zouden we de tools vandaan halen om het te doen? Ik ben zelfs al bang voor de gedachte dat ik op die tafel zou worden gezet en mezelf zou blootstellen aan iemand die ik niet ken. Mijn vertrouwen in mensen is sterk gedaald sinds ik fysiek, mentaal en seksueel misbruikt ben door verschillende mensen in mijn leven.
Ik zou me ERG kwetsbaar en bang voelen... help me alsjeblieft :(
ANTWOORD:Mijn liefste Heather,
Ik begrijp volledig wat je doormaakt en het spijt me dat je dit hebt moeten doormaken, maar aangezien ik ook dezelfde weg heb bewandeld als jij, weet ik dat je dit kunt verslaan, en hoe ik er doorheen ben gekomen was om mezelf constant voor te houden dat de mensen die me onderzochten waren niet degenen die me hadden aangeraakt ZONDER MIJN TOESTEMMING! en op een manier die VERKEERD was! Ik weet het niet, maar je zou kunnen vragen of je moeder de procedure zou kunnen uitvoeren in het kantoor van de dokter die je moet zien, maar ze zullen het waarschijnlijk niet doen. Je kunt ze ook vragen of je moeder bij je kan zijn om je hand vast te houden en met je te praten en foto's van goede dingen in je hoofd te zetten en je eraan te herinneren dat je op een VEILIGE PLEK bent! met mensen die NOOIT misbruik van je zouden maken en je alleen willen helpen! Ik kan je niet meer benadrukken hoe je deze angst moet overwinnen, want deze examens zijn erg belangrijk en kunnen je leven redden! Laat een MONSTER je leven niet nemen door je bang te houden dat je VEILIG bent! niemand zal je aanraken of je ongemakkelijk maken nu JE HEBT DE CONTROLE je hoeft alleen maar te GELOVEN EN BIDDEN TOT GOD OM JE DOOR DIT TE HELPEN... Denk er ook over om met iemand te praten over wat er is gebeurd je zult verrast zijn hoe het kan helpen de last te verlichten uit je hoofd en ook hoeveel anderen zijn op dezelfde weg als jij. Het is een zeer angstaanjagende wereld waarin we soms leven en soms gaan we door slechte dingen, maar je bent LEVEND! en je bent GOED! en je bent STERK! en je bent een OVERLEVENDE!!! Dus houd je hoofd omhoog mijn dochter en kijk ANGST IN DE OOG! en zeg dat je MIJ NIET MEER CONTROLEERT!!! NEEM JE LEVEN TERUG! MIJN ZUS, je kunt het en als je ervoor kiest, kun je anderen helpen!!! Ik ben trots op je!!
God zegene
Navita
---------- OPVOLGEN ----------
VRAAG:Mijn angst en vertrouwen is te laag om op kalmerende woorden van troost te gaan :(
Ik weet dat deze mensen hier zijn om me te helpen, maar mijn geest wil niet dat IEDEREEN me meer aanraakt... Ik voel me er te ongemakkelijk bij. Mijn ex-vriend die ik twee jaar had, maakte me ongemakkelijk toen hij me romantisch aanraakte. Ik ben gewoon... bang. Ik haat zelfs de gedachte om dit mee te maken.
Ik had een paar jaar geleden vocht in mijn linkerborst, dat moest worden onderzocht door een man, waar ik huilend op tafel op kwam voordat hij binnenkwam omdat mijn borst verschrikkelijk pijn deed en bang was dat een man het zou doen ... Ik ben om een paar redenen bang voor mannen. De ene werd lastiggevallen door mijn eigen grootvader en de tweede was dat ik opgroeide en mijn vader en moeder veel hoorde vechten (mijn vader was alcoholist en beledigde mijn moeder erg).
Ik heb nu al een tijdje een zenuwprobleem.
Ik ben opgegroeid om mijn mannen in de steek te laten en door mannen gekwetst te worden. Dus mijn instinct is om bang te zijn voor mannen... ook al zijn er een paar goede, het is gewoon... Ik ben zo bang. Zelfs als een vrouw het examen doet, ben ik bang vanwege mijn gevoelens om aangeraakt te worden.
Ik ga anderen helpen nadat ik mezelf heb geholpen. Ik ga kinderpsycholoog worden, aangezien ik er zelf naar toe ben gegaan nadat ik een zenuwinzinking had gehad toen ik jonger was (woede opgebouwd tegen veel dingen).
Het is HEEL moeilijk om hiermee door te gaan met een "positieve" houding.
Ik doe; waardeer echter ten zeerste uw woorden van wijsheid en steun die ik echt waardeer =)
ANTWOORD:Mijn lieve kind,
Het doet me zoveel pijn om te zien hoe gekwetst je bent en wat je is aangedaan door een VERTROUWD FAMILIELID! zoals ik al eerder zei IK BEN GEWEEST WAAR JE BENT!! En gebed, praten met God en anderen die hebben meegemaakt wat ik heb doorgemaakt, heeft me geholpen om de ANGST, VERSCHAFFING EN PIJN TE OVERWINNEN! uit de ervaring. Je kunt het doen met Gods hulp en zegen, want je kunt geen LEVEN VAN ANGST LEVEN, het zal je ervan weerhouden om te worden waarvoor je geboren bent. Ja, de wereld kan een erg ZIEKE plek zijn en soms gebeuren er SLECHTE DINGEN met GOEDE MENSEN en jij bent GOED Heather en waardig om elk voordeel te hebben om een NORMAAL EN GELUKKIG leven te leiden wat je hebt meegemaakt, heeft je alleen maar STERKER gemaakt! DUS zoek met Gods hulp heel diep in jezelf en haal de moed op waarvan ik weet dat die er is en zorg voor je tempel (je lichaam). HET ZAL GOED WORDEN GEZIEN JE ANGST GEZIEN en zeg hen dat ze je NIET MEER CONTROLEREN! JE BENT VRIJ!! En je zult anderen helpen, want er zijn meer vrouwen die hierdoor gekwetst zijn dan je ooit kunt weten en WIJ hebben JOUW hulp nodig. Ik zal voor je BIDDEN dat het goed komt en je krijgt je examens zodat je kunt LEVEN!
GOD ZEGENE
Navita
---------- OPVOLGEN ----------
VRAAG:Ik ben blij dat een andere persoon dit met mij heeft gedaan, het is gewoon, ik ben te bang om iemand te vertrouwen... bang om lief te hebben... bang om naar iemand anders dan mijn moeder en een mannelijke vriend te leunen.
Zelfs dan is het moeilijk om mijn hoofd hoog te houden als ik ben neergeslagen, rondgeduwd en in het verleden problemen heb gehad waarbij ik ben teruggestoken door vrienden. Het lijkt erop dat ik altijd degene ben die in contact komt met mensen die me pijn hebben gedaan... en ik... wil dat niet nog een keer meemaken.
Ik ben bang om weer te vertrouwen, om weer lief te hebben, om iets te doen met het vertrouwen van mensen, enz. Ik heb een grote angst voor menigten en doe mijn best om gedaan te krijgen wat ik nodig heb en vertrek, maar als ik bij mijn moeder ben (wie vindt de drukte niet zo erg), ze neemt de tijd en hoe meer ik bij een groep mensen ben, hoe meer ik wil wegrennen en me verstoppen.
Binnenkort vind ik deze keer een volwassen psychiater en misschien krijg ik hulp van iemand, aangezien ik dit niet alleen kan. Maar... soms heb ik het gevoel dat zelfs een psychiater me niet kan helpen =(
Ik WIL zo graag een normaal leven leiden, maar het is te moeilijk voor mij om dat te doen als mijn angst voor mannen en mensen me overneemt. Ik dank u hartelijk dat u voor mij bidt, ik heb het nodig. Mijn handen trillen als ik nerveus ben, bang of boos... en ze trillen nu een beetje =(
Misschien moet ik wat depressiemedicatie voorgeschreven krijgen om mijn zenuwen te kalmeren, dan zal mijn paranoïdeheid misschien verdwijnen, misschien? Ik hoop het. In de tussentijd... zou je het erg vinden als ik contact met je houd? Ik vind het leuk om met je te praten.
God zegene :)
Antwoord Beste Heather,
Ja, je mag me ook schrijven zolang je nodig hebt, maar onthoud dat ik misschien niet snel antwoord omdat ik andere verplichtingen heb, maar ik begrijp wel wat je doormaakt en ik weet dat het NIET GEMAKKELIJK zal zijn! om te komen waar je heen wilt, maar niets dat de moeite waard is, is ooit gemakkelijk in deze wereld! Maar je KAN HET!!! Ik weet dat je het kunt en wend je ook tot God voor hulp en praat met hem zoals je naar mij toe vraagt hem te ontdoen van deze geest van angst en pijn! Hij zal je helpen, want ik moest een aantal dingen overwinnen waarmee alleen God me kon helpen. Het komt goed, Heather en je houdt je hoofd HOOG! en verkondig dat je een overlever bent!!!! Wat betreft menigten, ik hou er ook niet van om in hen te zijn. Ik zie daar geen probleem in, want het kan een goede zaak zijn om tegenwoordig niet graag in de buurt van een menigte te zijn :-) Je angsten NEMEN JE NIET OVER JE ZAL HEN OVERKOMEN !!!! je bent zo sterk!!!
Moge God u altijd zegenen
Navita
