emoties

Vraag
Ik ben 21 jaar oud. Ik ben gewoon nieuwsgierig alsof er hulp voor mij is of wat ik kan doen. Ik kan mijn emoties niet beheersen. Mijn grootste angst is om iemands gevoelens te kwetsen. Als ik weet dat ik iemand pijn heb gedaan, voel ik de behoefte om mezelf te straffen, ik haat mezelf en ik huil totdat ik verdwaald ben in een starende blik. Kleine dingen kunnen me geïrriteerd maken, ik probeer tot tien te tellen, adem te halen en te ontspannen, maar als ik dat punt eenmaal heb bereikt, wil ik dingen breken, schreeuwen, schreeuwen, huilen en ben zo vol woede-energie dat ik iets moet doen om het te krijgen uit mij, zodat ik kalm kan zijn. Ik plaats mezelf in de schoenen van anderen, maar voel daar eigenlijk pijn. Als er op tv iemand is overleden, huil ik omdat ik een beetje voel wat die familie voelt, en ik raak zo gefrustreerd omdat ik niets kan doen om te helpen. Soms heb ik het gevoel dat mijn emoties mijn leven beheersen, ik houd mijn emoties binnen en vertel mensen nooit hoe ik me echt voel, want ik wil ze niet van streek maken. Ik haat vriendschap en probeerde het koste wat kost te vermijden, behalve met mijn vriend. Als ik eenmaal het gevoel heb iemand in de steek te laten of hem pijn te doen, word ik hysterisch en hypervenalaat zoals eerder gezegd totdat ik verdwaald ben in een roes of een starende blik. Kan ik iets doen om dit te overwinnen en niet zo emotioneel overactief of overdreven te zijn. Het kleinste ding zou helpen, ik zou nooit zelfmoord plegen, maar het is zover gekomen dat ik soms het gevoel heb dat ik dood zou moeten zijn omdat ik iemand pijn heb gedaan en daarvoor verdien ik niet te leven. Bedankt voor je tijd.

Antwoord
Dit is een vervolg op je vraag over emotioneel worden over dingen:
Heb je besloten om hulp te zoeken, en zo ja, heeft dat je geholpen? Ik wil er gewoon zeker van zijn dat je het hebt opgevolgd.

--Maggie Smith, RN, MSN