Een vaginale schimmelinfectie, ook bekend als candidiasis, is een veel voorkomende infectie en de meeste vrouwen zullen hebben er op een bepaald moment in hun leven een. Een schimmelinfectie treedt op wanneer er een overgroei is van de Candida schimmel in de vagina. Symptomen zijn onder meer een branderig gevoel, jeuk en een dikke, witte afscheiding die de vagina en vulva aantast.
Het gebruik van bepaalde vormen van anticonceptie kan een persoon een hoger risico geven op het ontwikkelen van een vaginale schimmelinfectie vanwege hun effect op de balans van bacteriën en gist in de vagina. Gelukkig kunnen veel schimmelinfecties gemakkelijk thuis worden behandeld en sommige kunnen zelfs worden voorkomen.
Guido Mieth / Getty Images
Manieren waarop anticonceptie het risico op schimmelinfectie verhoogt Er zijn verschillende factoren die uw risico op het ontwikkelen van een schimmelinfectie kunnen beïnvloeden. Zwangerschap, hormoontherapie, ongecontroleerde diabetes, immunosuppressie en antibioticagebruik kunnen allemaal bijdragen aan een schimmelinfectie. Bovendien kunnen anticonceptie zoals orale anticonceptiva, spiraaltjes, zaaddodend middel en condooms uw kansen vergroten om er ook een te krijgen.
Hormonale anticonceptie Hormonale anticonceptie veroorzaakt geen schimmelinfecties, maar kan het risico op het krijgen van hen. Dit type anticonceptie bevat oestrogeen, dat de eisprong stopt en voorkomt dat de eicel van de vrouw wordt bevrucht door het sperma.
Het kan in de vorm van een dagelijkse orale pil, vaginale ring (maandelijks vervangen ), huidpleisters (maandelijks vervangen), injecties (om de drie maanden toegediend) of een spiraaltje (elke drie tot tien jaar vervangen, afhankelijk van het merk). Niet alle soorten hormonale anticonceptie kunnen het risico op schimmelinfecties verhogen.
Een onderzoek uit 2017 wees uit dat vrouwen die orale anticonceptiva of het levonorgestrel-afgevende spiraaltje gebruiken hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van schimmelinfecties, bacteriële vaginose (vaginale ontsteking veroorzaakt door de overmatige groei van bacteriën in de vagina) en trichomoniasis (een seksueel overdraagbare aandoening, of SOA, veroorzaakt door een parasiet). Het verhoogde risico is het hoogst in de eerste maand na het starten van de anticonceptiemethode en neemt na verloop van tijd af.
Onderzoek heeft aangetoond dat vrouwen die het levonorgestrel-spiraaltje gebruiken een hoger risico lopen op vaginaal infecties dan vrouwen die andere vormen van anticonceptie gebruiken. Omdat hormonale anticonceptie ook uw risico op andere soorten vaginale infecties kan verhogen, is het belangrijk om met uw zorgverlener te praten als u vermoedt dat u een infectie heeft ontwikkeld. Uw behandelaar kan uw infectie diagnosticeren en de juiste behandeling voorschrijven.
Hormonale anticonceptie kan ook leiden tot andere vaginale veranderingen. Een onderzoek uit 2013 wees uit dat gebruikers van de vaginale ring van ethyleen-vinylacetaat een toename van vaginale afscheiding kunnen ervaren. Hoewel het mogelijk is voor Candida gisten om zich aan de ring te hechten, is er geen bewijs dat vrouwen die de ring gebruiken meer schimmelinfecties ervaren dan vrouwen die andere anticonceptiemethoden gebruiken.
Spermicide Andere anticonceptiemethoden zijn onder meer zaaddodende middelen, condooms, diafragma's en sponzen. Hoewel zaaddodende producten het oestrogeengehalte van een vrouw niet verhogen, kunnen ze toch de balans van bacteriën en gist in de vagina beïnvloeden. De vagina bevat gezonde bacteriën die bekend staan als lactobacillen. Wanneer deze bacteriën worden gedood door antibiotica of zaaddodende gelei en crèmes, kunnen de bacteriën de Candida niet langer vasthouden gist onder controle en de gist begint te overgroeien.
Het is belangrijk op te merken dat medicijnen voor vaginale schimmelinfecties zaaddodende middelen minder effectief kunnen maken. Praat met uw gynaecoloog over andere anticonceptie-opties wanneer u een antischimmelmedicijn gebruikt.
Is zaaddodend middel een effectieve vorm van anticonceptie? Preventie Zelfs als je door je anticonceptie een groter risico loopt op een schimmelinfectie, zijn er stappen die u kunt nemen om uzelf te beschermen. Preventiemethoden omvatten het op een gezond niveau houden van de balans van bacteriën en gist in uw vagina.
Om een schimmelinfectie te voorkomen, is het belangrijk om:
Kies ondergoed dat is gemaakt van ademend katoen en niet te strak zit.
Houd je vagina schoon en droog en zorg ervoor dat je natte kleding of een badpak meteen uittrekt.
Vermijd douchen en gebruik geen vaginale producten met parfum of kleurstoffen.
Verwissel je maandverband en tampons regelmatig.
Veeg altijd van voren naar achteren wanneer u de badkamer gebruikt.
Vermijd te lang in een bubbelbad of zeer heet bad te zitten.
Als u diabetes heeft, neem dan voorzorgsmaatregelen om uw bloedsuikerspiegel onder controle te houden.
Eet voedsel dat rijk is aan probiotica, zoals yoghurt of ander gefermenteerd voedsel.
De verrassende waarheid over vaginale douches Thuisbehandelingen Een vaginale schimmelinfectie lost niet vanzelf op en moet worden behandeld met een antischimmel medicatie. Er zijn veel opties beschikbaar over de toonbank, en ze kunnen komen in de vorm van crèmes, zalven of vaginale zetpillen. Er zijn ook natuurlijke supplementen die beweren schimmelinfecties te behandelen, maar waarvan de effectiviteit niet is bewezen.
De behandelingskuur kan één dosis vereisen of tot zeven dagen duren, afhankelijk van het merk en methode. Over-the-counter-opties omvatten:
Gynazol, Femstat 3 (butoconazol)
Terazol (terconazol)
Vagistat-1 (tioconazol)
Monistat (miconazol)
Gyne-Lotrimin (clotrimazol)
Uw zorgverlener kan ook een eenmalige orale dosis voorgeschreven antischimmelmedicatie aanbevelen, zoals Diflucan (fluconazol).
Als u vermoedt dat u een schimmelinfectie heeft tijdens de zwangerschap, neem dan contact op met uw verloskundige. Hoewel veel vrij verkrijgbare producten veilig kunnen worden gebruikt tijdens de zwangerschap, is orale fluconazol in verband gebracht met geboorteafwijkingen.
Wanneer een zorgverlener bellen Als u niet zeker weet of u een schimmelinfectie heeft, raadpleeg dan eerst uw zorgverlener het behandelen. Het gebruik van antischimmelbehandelingen wanneer u ze niet nodig heeft, kan de balans van de normale flora in de vagina verstoren, wat tot andere symptomen kan leiden.
De meeste gevallen van schimmelinfectie kunnen veilig thuis worden behandeld. Als vrij verkrijgbare producten echter geen verlichting bieden, overleg dan met uw arts. Er zijn andere infecties die dezelfde symptomen hebben als schimmelinfecties, dus het kan zijn dat uw zorgverlener u moet zien om de juiste diagnose en behandeling te geven. Naar schatting heeft tot tweederde van de vrouwen die vrij verkrijgbare behandelingen voor gistinfectie kopen, geen gistinfectie.
Als u merkt dat u last heeft van terugkerende schimmelinfecties, neem dan contact op met uw zorgverlener. Uw arts zal testen om te bevestigen of uw symptomen te wijten zijn aan een schimmelinfectie en kan medicijnen voorschrijven om uw kans op terugkerende infecties te verkleinen. Het is ook mogelijk dat u last heeft van terugkerende vulvovaginale candidiasis (RVVC), die ongeveer 5% van de vrouwen treft en waarvoor antischimmelmedicatie op recept verkrijgbaar is.
Hoe zich te ontdoen van een schimmelinfectie?