Vraag Mijn familie heeft een geschiedenis van zwangerschappen die de 44 weken bereikten. Ik heb geprobeerd bewijs te vinden dat dit bij andere vrouwen voorkomt, maar het enige wat ik kan vinden is dat 42 weken de langste is dat iemand zwanger kan zijn zonder ernstige gevolgen voor de moeder en het ongeboren kind. Ik ben zelf een baby van 44 weken, mijn moeder had een keizersnede na 44 weken (nadat ze haar OBGYN had gesmeekt om haar te laten bevallen). Met de familiegeschiedenis en als baby van 44 weken, zou ik een zwangerschap van 44 weken kunnen hebben?
Antwoord Beste Miranda,
De lengte van een normale zwangerschap is 38 tot 42 weken vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie. Een postdate zwangerschap is een zwangerschap die langer duurt dan 42 weken. Omdat er enkele zeer ernstige risico's zijn voor zowel de moeder als de baby, zal de arts een zwangerschap na de datum zeer nauw volgen en sommigen voelen zich helemaal niet op hun gemak bij het toestaan van vrouwen om voorbij die 42 weken te gaan.
Dit komt omdat het perinatale sterftecijfer bij zwangerschapsduur van meer dan 42 weken het dubbele is van dat bij voldragen zwangerschappen (40 weken) en 6 keer toeneemt bij 43 weken. Bovendien lopen zwangerschappen tot of na 42 weken (zwangerschappen na de datum) risico op macrosomie (abnormaal groot lichaam), schouderdystocie (weeën stopt nadat de foetale schouder vast komt te zitten), cephalopelvische disproportie (foetale hoofd te groot voor het bekken van de moeder), en dysmaturiteitssyndroom (aandoening die verminderde alertheid, laag geboortegewicht en verhoogde ademnood veroorzaakt). Dysmaturiteitssyndroom treft 20% van de postdate foetussen en wordt vermoedelijk veroorzaakt door chronische uteroplacentaire insufficiëntie, resulterend in oligohydramnion (te weinig vruchtwater), meconiumaspiratie (inademen van meconium) en omkeerbare neonatale complicaties. Maternale risico's omvatten een toename van moeilijke arbeid / geboorten, perineale verwondingen en keizersneden. Deze complicaties ondersteunen het idee dat goed gedateerde zwangerschappen niet verder mogen gaan dan 42 weken zwangerschap.
Toch is 10% van alle zwangerschappen postdate. Meestal is dit omdat de vervaldatum niet klopt. Bijkomende risicofactoren zijn onder meer primipariteit (1e bevalling), eerdere zwangerschap na de bevalling, mannelijk geslacht van de foetus en genetische factoren. Een studie (Laursen et al) vond dat maternale maar niet vaderlijke genetische factoren het aantal zwangerschappen na de bevalling beïnvloedden en verantwoordelijk waren voor de etiologie in maar liefst 30% van deze zwangerschappen. In andere gevallen duren zwangerschappen gewoon langer dan normaal. Toch wordt niet goed begrepen waarom sommige zwangerschappen na hun vervaldatum doorgaan.
Als je over je uitgerekende datum heen gaat, is de zorg dat de placenta veroudert. Het kan uw baby niet langer voldoende zuurstof en voedingsstoffen leveren.
Er zijn verschillende manieren om de gezondheid van een te late baby te controleren vanaf 40 weken:
-een schoppentelling, waarbij je bewegingen telt die je baby maakt gedurende een voorgeschreven tijdsduur
-elektronische foetale monitoring (non-stress test)
-echografie evaluatie (biofysisch profiel)
-echografie meting van de hoeveelheid vruchtwater
Als de gezondheid van uw baby onduidelijk is of de data niet zeker zijn, kan uw arts een vruchtwaterpunctie uitvoeren. Voor deze test wordt wat vruchtwater uit je baarmoeder gehaald. Tests van de vloeistof kunnen aantonen hoe volwassen de longen van uw baby zijn. Al deze informatie helpt uw arts om te bepalen of het veilig is om op de bevalling te wachten of dat het tijd is om de bevalling op te wekken.
De risico's zijn:
-Als de zwangerschap doorgaat, krijgt uw baby mogelijk niet genoeg zuurstof of voedingsstoffen uit het bloed van een ouder wordende placenta. Dit kan de groei van de baby stoppen, de hersenen van de baby beschadigen of zelfs de baby doden.
-Als meconium wordt gevonden, wordt uw baby nauwlettend gevolgd. Meconium is een groenachtige stof die zich ophoopt in de darmen van uw baby en die normaal gesproken kort na de geboorte wordt uitgescheiden. Als het voor de geboorte in het vruchtwater wordt geloosd, kan de baby het inademen. Inademing van meconium in de longen kan bij de geboorte ernstige ademhalingsproblemen veroorzaken voor de baby.
U moet hier echt een grondige discussie over hebben met uw arts. Het komt erop neer of de risico's van zwanger blijven opwegen tegen de risico's van bevalling en het antwoord op die vraag kan helemaal aan het einde van de zwangerschap komen of veel eerder. Kijk hoe uw arts zich voelt en hoe de zwangerschap verloopt.
Ik hoop dat deze informatie u heeft geholpen en uw vraag heeft beantwoord. Ik wens je het beste.
Brenda
