Vraag Mijn vrouw en ik kwamen er onlangs achter dat ze zwanger is en dat het ons eerste kind is. We zijn onlangs getrouwd en ze is nu ongeveer 2 en een halve maand verder. Ik weet dat ze de afgelopen 2 maanden veel ingrijpende veranderingen heeft doorgemaakt:ze ontdekte dat ze zwanger was, ging trouwen en verhuisde 8 uur van huis. Ik weet dat haar hormonen op dit moment op de fritz zijn, maar het lijkt alsof ze me haat en me kwalijk neemt.
Ze heeft me verteld dat ze er een hekel aan heeft om met me mee te verhuizen. Ik wilde haar vertellen dat ik haar niet had gedwongen met me te trouwen en met me mee te verhuizen, maar ik dacht dat het verstandig zou zijn om mijn mond te houden.
Er zijn nogal wat dingen waar we het niet over eens zijn over het feit dat ze pas getrouwd is en dat ze zwanger is. Ze heeft deze 2 katten die ze als kinderen behandelt en tot de dood liefheeft. Dit is voor mij geen probleem. Ik vertelde haar dat de katten jaloers zouden zijn en dat als de baby komt, dat waarschijnlijk een probleem zou worden. Ze vertelde me dat katten mensen zijn en dat de tijd verdeeld zou moeten worden tussen de baby en de katten. Hier trek ik de grens. Geen enkel kind van mij zal de tweede plaats innemen voor een dier of de aandacht voor een kat of welk ander dier dan ook worden verwaarloosd. Ik denk dat ze van gedachten zal veranderen als de baby daadwerkelijk wordt geboren.
Ik moet gewoon weten of dit gewoon hormonen zijn met alles behalve de katten of iets waar ik de rest van mijn leven naar uitkijk, bedankt
Antwoord Hallo Clint. Je hebt nu veel op je bord. Maar je moet niet vergeten dat je vrouw nog meer heeft.
Je noemt de hormonen en dat is veel. Ze maakt zich ook zorgen over haar lichaam en haar gezondheid en de gezondheid van de baby's enz.
Niet dat je je daar geen zorgen over maakt, maar een vrouw voelt zich er meer verantwoordelijk voor.
Tot zover de katten. Daar komt ze waarschijnlijk wel overheen. Zodra de baby komt, zullen de dingen waarschijnlijk veranderen.
Laat me deze observatie aanbieden. U vermeldt dat u NET getrouwd bent en JUIST bent verhuisd en NET zwanger bent geworden.
Dat zijn VEEL veranderingen. Veel dingen die in zekere zin uit de hand lopen.
Ze denkt misschien dat dit iets is dat ze NIET zal laten veranderen. Die stabiliteit heeft ze nu nodig.
Ik wil je ook een klein verhaal vertellen.
Toen ik zwanger raakte van mijn eerste (en enige) baby had ik een kat. Mijn kat was mijn leven. Ik had haar sinds ze een kitten was en ze was toen ongeveer 4.
De kat vond het niet leuk dat ik zwanger was, denk ik, en begon in de badkuip te poepen. Niets wat we deden kon haar laten stoppen.
Dus moesten we een ander huis voor haar zoeken. Ik huilde en huilde en huilde! Maar toen ik eenmaal zag dat er een probleem was, was mijn eerste zorg de baby!
Nu had ik in geen miljoen jaar voor dat punt gedacht dat ik ooit van "mijn eerste baby" af zou zijn gekomen. Maar als het erop aankwam, betekende de kat niet zoveel.
Geef haar de tijd. Er is momenteel veel aan de hand. Door het kattenprobleem op te lossen, wordt het er niet beter op. Ze zal zich waarschijnlijk alleen maar meer aan hen vastklampen.
Veel succes en voel je vrij om me altijd te raadplegen.
