Vraag VRAAG:Ik heb drie jaar een lesbische relatie gehad met een vrouw die haar vriend van tien jaar heeft verlaten om bij mij te zijn. Ze heeft enkele kinderen uit 2 eerdere relaties met mannen. Ik ben haar eerste vriendin. De kinderen uit de eerste relatie zijn volwassen. De anderen zijn jong, onder de 12. Hun vader is nog steeds in beeld en de laatste 3 jaar was het nooit een probleem totdat zij, hun moeder, mijn vriendin, meer emotioneel betrokken raakte bij de vader. Nadat hij het vorige maand met zijn vriendin had uitgemaakt, begon hij dingen te bekennen over hoe zij (mijn huidige vriendin) hem in hun tien jaar had beschadigd. Ze begon zich schuldig te voelen. Wat voor haar verbazingwekkend is, ze toont nooit berouw, schuld of schaamte.
Ze werd extreem defensief. Ze begon haar telefoon te verbergen en nam hem overal mee naar toe. Ze veranderde haar wachtwoorden voor haar telefoon en haar bank. Ik heb haar ermee geconfronteerd en haar verteld dat ik me niet op mijn gemak voelde dat ze dichter bij hem kwam. En heb haar betrapt op halve waarheden over tijd met hem doorbrengen. Haar houding is "het is voor de kinderen", dat vind ik prima, maar ik vind dat ik ook moet worden geëvolueerd en dat er niet tegen me moet worden gelogen. Ze zegt dat ik hem ongemakkelijk maak. Ik zei dat je niet bij hem bent, je bent bij mij!
Ze wordt boos en defensief als het onderwerp over hem ter sprake komt. Ze heeft veel meer om haar uiterlijk gegeven en we hebben nooit meer seks. Ik ga mediations doen voor "paranoïde zijn, beheersen en angst hebben", dus iemand zegt me dat ik de medicatie moet nemen? Of heb ik gelijk, ze onderzoekt de mogelijkheid om ofwel met hem terug te gaan of is ze op zijn minst net over mij heen? Moet ik stoppen met proberen? Moet ik blijven pushen? Of moet ik de handdoek in de ring gooien?
Alle tekenen wijzen op een emotionele affaire.
Of ik ben paranoïde.
Nu moet ik zeggen dat we samenwerken m-v 630a- 18:00 uur. We runnen samen een bedrijf. We maken veel ruzie over kleine dingen die ik voel omdat we elkaar elke dag de hele dag zien. Ik heb een paar maanden geleden de suggestie gedaan om te proberen meer tijd apart door te brengen, om onze relatie te redden... Ik voel dat ik op dit moment meer om je geef. Helpen?
ANTWOORD:Hallo Joey~
Nee, ik denk niet dat je gek, paranoïde of zelfs overdreven reageert. Ze is duidelijk iets van plan, anders zou ze zich NIET gedragen zoals ze is. Wat heeft ze te verbergen als ze nergens schuldig aan is? Ze zal altijd een soort van gevoelens voor haar ex hebben, omdat ze samen kinderen delen. Misschien is het liefde, spijt, schuld of een combinatie van alles. Of ze nu nog steeds verliefd op hem is of de optie verkent om weer bij hem terug te komen, ze heeft niets goeds in petto, dat zal ik zeker zeggen, opzettelijk of niet. Je bent hier, zij is bij JOU, niet bij hem. En als ze geïnteresseerd is in het verkennen van de mogelijkheid om weer bij hem te komen, is ze het op zijn minst aan jou verplicht om eerlijk tegen je te zijn en niet te liegen of te dansen rond het onderwerp, doen alsof de tijd die ze met hem doorbrengt voor de omwille van het kind. Alsjeblieft, dat is een flauw excuus als ik hier eerlijk ben.
Je hebt alle recht om boos en boos te zijn over de manier waarop ze handelt. Ze brengt je relatie in gevaar voor deze man, en ze verzint tegelijkertijd excuses. Ze beledigt je eigen intelligentie als ze oprecht verwacht dat je denkt dat er niets aan de hand is met haar bedoelingen met deze man. Dus hoewel ze misschien nog geen fysieke affaire met hem heeft, heeft ze een emotionele band met hem. En vaak is dat eigenlijk erger dan een volledig opgeblazen fysieke affaire, maar met een emotionele gehechtheid, geef je je hart aan deze andere persoon en raak je met hem verstrikt. Het is heel wijs om je zorgen te maken over deze hele kwestie.
Ik denk dat je zeker iets op het spoor bent als je zegt dat ze de mogelijkheid onderzoekt om mogelijk weer bij hem te komen, maar nu jullie samen een bedrijf runnen, en dat staat op het spel als jullie uit elkaar gaan, dus ze heeft veel te verliezen als zij zou deze verbintenis verbreken. Dit leidt er vervolgens toe dat ze tegen je liegt om je niet te laten geloven dat er iets aan de hand is, vandaar het excuus van "de zaken tussen hen gaan over de kinderen". Een truc om je het zwijgen op te leggen, zodat ze alles met hem kan doen.
Je moet met haar gaan zitten en serieus met haar praten. Ze moet weten welke gevolgen dit voor je heeft. En wat je wel en niet wilt verdragen in deze relatie. Ze is je de waarheid verschuldigd, zelfs als het je pijn doet en uiteindelijk deze relatie verbreekt. Geen enkele relatie kan leven van leugens. Het is onmogelijk.
Wat is het dat JIJ wilt van deze relatie? Je verdient het om die waarheid te kennen, wat dat ook moge zijn. En als ze denkt dat je de waarheid niet aankunt, dan is ze je tijd, moeite en energie niet waard. Je moet doen wat voor jou goed voelt, wat die beslissing uiteindelijk ook mag zijn. Het hoeft niet zo te zijn, tenzij je het toestaat. Het klinkt alsof, hoewel je van haar houdt, het niet de bedoeling is om bij haar te zijn, anders zou ze je niet op deze manier behandelen. Ik hoop dat dit je wat helpt. De keuze is aan jou en het is er een die alleen jij kunt maken.
---------- OPVOLGEN ----------
VRAAG:Bedankt samathana,
Ik heb haar geconfronteerd (we hebben een paar harten tot harten gehad) en ze lijkt volledig van plan met mij te zeggen, maar zegt dat als we kunnen worden gerepareerd, het zichzelf zal oplossen. Ze wil er niet aan werken. Maar alles wat ik ooit heb gehoord is dat relaties hard werken zijn. Ze zegt dat ik het belachelijk vind dat ze zelfs maar het idee koestert dat ze naar hem terug zal rennen. Ze zegt dat we seksueel van elkaar vervreemd zijn en ze weet niet of we dat terug kunnen krijgen. Herstellen stellen van deze dingen? Ik merk dat ik zo verdacht van haar ben dat ik het gevoel heb dat ik moet weten wat ze aan het doen is en als ik dat niet doe, heb ik het gevoel dat ze alleen bij hem is... Mijn gezond verstand is tegenwoordig een beetje aangetast.
Joey
Antwoord Hallo Joey~
Het spijt me heel erg dat je dit allemaal moet meemaken. Liefde hoort op deze manier geen pijn te doen, maar soms wel. Eerlijk gezegd moet je deze onzin van haar niet blijven pikken. Wat betreft relaties die zichzelf herstellen. Ja, dat is wishfull thinking. Er zijn twee personen nodig om een relatie of huwelijk te laten werken, zo is het nu eenmaal. Misschien logeert/gebruikt ze je voor je gemak, want sinds je samenwoont en werkt is ze eraan gewend geraakt, en jij doet dingen voor haar en bent er ook. Ik kan het seksueel vervreemde concept begrijpen, ik denk dat veel vrouwen zich zo voelen in relaties. En het kan ook om verschillende redenen gebeuren. Relaties kosten veel tijd, energie en moeite om ze te onderhouden. Anders, als je dat niet doet, kunnen dingen vaak uit de boot vallen en kun je de verbinding met je partner/echtgenoot verbreken. Dit gebeurt in veel relaties en zelfs huwelijken. Dit is de reden waarom ik mijn klanten altijd vertel om zoveel mogelijk verbonden te blijven met hun significante ander, omdat de tijd vordert ppl veranderen en uit elkaar kunnen drijven. Het behouden van die vonk of verbinding daar is cruciaal voor het onderhouden van een gelukkige, gezonde en bevredigende relatie. Wanneer het wordt verwaarloosd, zal het op tijd zichtbaar worden. Huwelijk en relaties zijn een constant werk in uitvoering. Het maakt deel uit van het leven.
Ja, koppels kunnen hiervan herstellen, maar zoals ik al eerder zei, moeten beide partijen samenwerken en praten en dingen oplossen. Het is naïviteit om te denken dat een relatie vanzelf kan helen en oplossen, dat is onmogelijk. Als dat echt het geval zou zijn, zouden alle relaties op de een of andere manier op de een of andere manier werken, maar helaas is dat in werkelijkheid niet het geval. Dus om dit te laten werken, moet ze met je aan boord zijn en alle problemen en verschillen die jullie allemaal hebben, samen als een team oplossen, een relatie is een partnerschap, zoals het veelgebruikte gezegde luidt:"er is nee ik in team". Er zijn veel dingen die een persoon in gezonde relaties moet opofferen voor het grotere goed van de unie. Ze is op dit moment niet bereid haar vriendschap/relatie met de vader van haar kinderen op te geven.
Je hebt het volste recht om haar en haar bedoelingen te wantrouwen. Luister naar je instinct, ze zijn er tenslotte met een reden, en dat is om je te vertellen wanneer iets goed voelt en wanneer het gewoon niet zo is. Het zal je nooit verkeerd sturen. Luister en gehoorzaam het en dingen zullen ten goede voor je uitpakken. Ze verdient je niet met de manier waarop ze zich nu gedraagt. Daar moet je jezelf op de een of andere manier van overtuigen. En ga met je hart/hoofd en doe wat goed voor je is en waar je blij van wordt. Dit gaat niet meer over haar. Alleen omdat je van iemand houdt, wil nog niet zeggen dat je bij hen moet zijn en deze behandeling moet toestaan. Gezien deze situatie is het volkomen normaal dat je deze emoties ervaart en voelt en niet echt weet wat je op dit moment moet doen. Je hebt wat ruimte van haar nodig om na te denken en je hoofd recht te krijgen. Alleen de tijd zal echt leren wat er gaat gebeuren. Ze blijft je op deze manier behandelen, omdat ze weet dat je het van haar tolereert. Totdat je klaar bent om te veranderen en dit niet van haar aanneemt, ben ik bang dat haar slechte gedrag alleen maar voor jou zal doorgaan.
