Vraag Beste Samantha,
Ik ben nu 5 maanden samen met mijn vriend en hij gedraagt zich al als een kind! Ik weet dat de meeste mannen in het algemeen kinderachtig zijn, maar om specifieker te zijn:het irriteert me als hij zeurt als een baby! Hij is al te comfortabel om me heen! het maakt me echt gek!
stel je eens voor hoe een kleine jongen zeurt over zijn autootje of een maaltijd die hij niet lekker vindt. Hij is gewoon zo. Hij maakt dat geluid van een verwend jongetje dat huilt. Dat is me te gek! Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik probeerde het hem verschillende keren te vertellen en legde hem uit dat het niet het juiste gedrag voor een man is, natuurlijk zorgde ik ervoor dat ik hem niet beledigde. Hij knikt met zijn hoofd, denkend dat hij het begreep, maar hij blijft zich keer op keer zo gedragen. Hij zeurt op dezelfde manier over zijn sokken of iets wat hij niet kan vinden terwijl ik aan het telefoneren ben! Hoe kan ik het stoppen?! Ik word er gek van en het is gênant.
Ik moet hem zeggen dat hij zijn tanden moet poetsen, en als ik dat doe, springt hij rond als een klein meisje en klaagt erover!! Het is onmogelijk!
Meestal is hij onvoorzichtig met wat hij draagt als we op een weekendavond uit willen gaan. Ik probeer mooie kleding voor hem uit te zoeken en zeg hem vriendelijk dat ik dit T-shirt mooi vind en dat het hem fantastisch staat, hij laat een lang gezicht zien. Degene die hij kiest zijn gescheurd of vies of ongelooflijk strak en oud!
Ik begrijp niet waarom hij ze verkiest! ze zien er niet eens comfortabel uit.
Hij wijst me altijd op mijn outfits en bekritiseert me als hij iets specifieks niet leuk vindt en ik vind het niet erg omdat ik er goed uit wil zien voor hem, maar waarom wil hij het niet van mij aannemen?
Nog iets waardoor ik niet eens bij hem in één kamer wil zijn, hij wil de hele tijd bij me zijn. Ik bedoel dag en nacht, elk uur en elke minuut. Als hij naar zijn werk gaat, belt hij me wel duizend keer om te praten, en ik wou dat hij toch kon praten! er is niets om over te praten in die tijd. Hij zegt dat ik duizend keer van je hou en duizend keer per dag wil knuffelen!
Mijn vrienden vertellen me dat ik dom ben en veel vrouwen zouden willen dat ze zo'n man konden hebben. Maar ik heb het gevoel dat ik stik! Er is geen ruimte meer voor opwinding! Ik kan hem niet eens meer "ik hou van jou" zeggen! Ik vertelde hem dat ik wat ruimte voor mezelf nodig had, om te lezen, te schilderen of wat dan ook. Hij reageert dat het raar voor hem is en dat het niet nodig is om ruimte te hebben! Hij argumenteert terug als een kind, ook al ben ik kalm.
Zijn lichaamstaal zegt me altijd "geef me meer" en hij geeft me nooit emoties terug. Hij wil dat ik een moeder ben in plaats van een minnaar! Hij is alleen goed in het zeggen van "Ik hou van jou".
Nu merk ik dat ik de hele tijd voor hem zorg in alles wat je maar kunt bedenken. Ik weet niet zeker hoe ik het hem moet vertellen en hem moet laten begrijpen dat er ook voor mij gezorgd moet worden. Ik merk dat ik gebruikt wordt. Hij neemt alles van me af. Ik heb het gevoel dat ik geen emoties meer heb om te tonen. Ik kan me niet meer op mijn gemak voelen bij hem! soms bid ik dat dit slechts een fase is en dat het voorbij zal zijn omdat ik niet kan leven met een man tot wie ik me niet aangetrokken voel! het is als een nachtmerrie!
Als hij terug is van zijn werk, word ik gek, want ik moet erop voorbereid zijn dat hij helemaal over me heen gaat!!! voordat u ademhaalt voordat u gaat douchen. Ik voel me net een machine!
Hij is geen slecht persoon, ik vind hem echt verschrikkelijk in relaties! Ik wil hem duidelijk maken dat ik romantiek nodig heb en ik heb hem erop gewezen, maar ik weet niet zeker of hij weet hoe hij dat moet doen. Als ik romantisch probeer te zijn, laat hij me dom voelen. Hij haalt die stomme "grappige" gezichten tevoorschijn en doodt gewoon het moment. Ik weet niet zeker hoe ik dat moet noemen! Het is alsof hij ergens voor wegrent of probeert van onderwerp te veranderen, op dat moment. ik weet het niet!
Toen ik hem voor het eerst ontmoette, was hij helemaal niet zo. Nu is hij allemaal anders. Ik weet niet zeker wat er is gebeurd. Ook al is hij in mijn leven, maar ik voel me nog steeds alleen!
geef me alsjeblieft advies. Wat moet ik doen?!
Antwoord Hallo Sara~
LOOP! Nee, ik maak maar een grapje, maar serieus, zijn kinderachtige en onvolwassen acties/reacties op dingen zijn gewoon een buzz-kill (wat een enorme kill-vreugde betekent en het moment verpest, enz.). Hij moet volwassen worden of het risico lopen je te verliezen. Je moet met hem gaan zitten en serieus met hem praten. Hij moet vorm krijgen of vertrekken, omdat hij je op een belangrijke manier van hem verwijdert. Hij moet weten hoe dit van invloed is en je moet eerlijk, eerlijk en feitelijk tegen hem zijn. Dit is zo belachelijk en uit de hand gelopen dat het bijna een spel voor hem is geworden. Misschien heb je hem op video opgenomen om hem te laten zien hoe dom en kinderachtig hij handelt, dat zou hem een wake-up call kunnen geven die hij nu zo hard nodig heeft. Zijn gedrag is zo uit de hand gelopen dat het je regelrecht de deur uit drijft, is dat zijn uiteindelijke doel, om van je af te komen, je doet afvragen. Hoe dan ook, hoe langer je het blijft tolereren en het verdraagt, hij zal doorgaan met dit ongewenste en ongewenste gedrag. Het past niet bij een volwassen man om zich te gedragen als een verwend nest met snotneuzen die verteld moet worden wat hij moet doen, hoe hij het moet doen, wat hij moet dragen, enz. Het is belastend, vermoeiend en je wordt er oud voor . Maar ik garandeer je dat hij dit zal doen, want het werkt voor hem. Hij krijgt een beloning door zich zo om je heen te gedragen. Wat zijn exacte beloning is, dat valt nog te bezien, en alleen hij weet dat antwoord. Misschien is het om je terug te pakken, je kwaad te maken, om hem als een kind te behandelen of wat zijn redenen ook zijn om het te doen. Zoals je al zei, het wordt heel oud en heel snel. Er moet hier iets worden gegeven en jij zult degene moeten zijn die er voor eens en altijd iets aan doet.
Hij realiseert zich misschien niet helemaal wat hij je doet en hoe ver hij je heeft geduwd. Daarom moet je een standpunt innemen en niets meer zeggen, dat je je breekpunt hebt gepasseerd en dat het vanaf nu bergafwaarts gaat als de dingen van zijn kant niet veranderen, en hij begint op te groeien. Is dit de eerste echte relatie die hij in zijn leven heeft gehad? Of zijn er andere meisjes waarvan je weet of niet weet dat hij er vandoor is gegaan vanwege zijn onvolwassen gedrag? Dat zou interessant zijn om te weten. Dus het zal tegen je liegen om iets aan deze onzin te doen. Als hij niet volwassen kan worden, stuur hem dan zijn koffers, anders moet je gewoon doorgaan met het opvoeden van een kleine jongen en het zijn van zijn moeder en de zaken lopen uit de hand. De keuze is aan jou en het is er een die alleen jij kunt maken.
