Vraag Ik ben 10 maanden getrouwd met een man met wie ik ongeveer 18 maanden voorafgaand aan onze bruiloft heb gedate. Hij is eerder getrouwd geweest en ik niet.
Mijn man (zoals ik en alle anderen in de wereld) kwam in deze relatie met bagage uit eerdere relaties. Zijn bijzondere bagage heeft te maken met ontrouw/vertrouwenskwesties. Een ander probleem dat ik bij hem zie, is een gevoel van onzekerheid en gebrek aan waarde.
Onlangs hebben we een probleem gehad dat begon met gevoelens van jaloezie van zijn kant. Terwijl hij en ik samen uit waren, kwam ik een platonische mannelijke vriend tegen met wie ik al meer dan een jaar geen contact had. Ik stelde de twee voor, praatte een paar minuten en liep weg. Nadat hij absoluut woedend was geworden en niet in staat was te communiceren (en mogelijk niet in staat om te ademen, zo te zien), blies hij uiteindelijk tegen me uit en vertelde me dat ik bloosde toen ik mijn voormalige vriend zag. Toen ik hem verzekerde dat er af en toe geen romantische gevoelens waren, zei hij met zoveel woorden dat ik niet eerlijk was.
Gedurende de volgende 36 uur of zo sprak hij niet met me en ging niet naar zijn werk. Toen hij eindelijk voelde dat hij kon praten, verontschuldigde hij zich voor zijn jaloezie.
Ik accepteerde zijn verontschuldiging met tegenzin, maar tegen die tijd walgde ik meer dan een beetje van hem. We hebben in het verleden talloze gesprekken gehad over "vechten" op een gezonde manier en over hoe hij manieren probeerde te vinden om met ongemakkelijke/moeilijke situaties om te gaan en dit incident toonde geen indicatie van verbetering van zijn kant.
Toen ik hem vandaag sprak, vroeg ik of er iets was dat hij in deze situatie anders zou doen als hij het helemaal opnieuw zou moeten doen. Zonder de vraag te beantwoorden, begon hij aan wat zijn routinereactie is geworden:"We hebben niet genoeg dingen gemeen en ik denk dat het gewoon zoveel gemakkelijker zou zijn als je met iemand zou zijn die van dezelfde dingen houdt als jij."
Hij vertelt me dit al heel lang ad nauseum en ik ben de discussie moe geworden. Ik weet niet zeker hoe vaak ik hem kan vertellen dat ik bij hem ben vanwege hem en niet omdat ik nooit een beter aanbod heb gekregen. Ik weet niet hoe ik met dit terugkerende probleem moet omgaan. Hij weigert een hulpverlener/therapeut te zien. Het is alles wat ik kan doen om mezelf gezond te houden, terwijl ik hoop dat hij door zijn "dingen" heen kan werken. Ik wil dat mijn huwelijk werkt. Ik hou zielsveel van mijn man. Ik begrijp dat dit soort dingen niet van de ene op de andere dag veranderen.
Wat ik niet weet, is wat de ander in de tussentijd moet doen? Ik heb alles geprobeerd wat ik weet. Ik heb geprobeerd met hem te praten over hoe hij beter met deze gevoelens om kan gaan; Ik heb hem herhaaldelijk verteld dat ik in geen enkele andere man geïnteresseerd ben. Ik probeer zo begripvol en geduldig mogelijk te zijn, maar ik voel dat ik een emotionele muur begin op te bouwen. Ik heb wat frisse nieuwe ideeën en hulpmiddelen nodig, want ik begin verdoofd te worden.
Alvast bedankt.
Antwoord Kimberly,
Er is geen algemeen en eenvoudig / eenmalig antwoord voor uw probleem(en). De hele situatie is te complex voor een of twee opmerkingen.
Eigenlijk zou een professioneel advies of opmerking gebaseerd moeten zijn op bekendheid met jullie (jullie beiden) achtergronden en persoonlijkheden. Zo'n 'verhaal' is inderdaad alarmerend...
Er zijn een paar (1-3) counselingsessies nodig om de situatie te beoordelen en een constructieve manier voor te stellen om de situatie te kalmeren.
Zoek naar een lokale hulpbron voor counseling of bekijk de case-study's op mijn site en de kosten van de sessies en bepaal of je via de telefoon/webcam-counseling wilt raadplegen.
Groeten,
Dr. Joseph Abraham
http://www.dr-joseph.com
