Vraag Mijn man liep 9 maanden geleden weg. Hij zei dat hij niet van me hield.
Hij heeft beperkt contact gehad met onze 2 kinderen (ze elke 2e keer zien en bellen), maar is kort na zijn vertrek ook een relatie aangegaan met een andere vrouw.
Hij heeft het bij 2 of 3 gelegenheden met haar uitgemaakt door tegen mij te zeggen dat hij de tijd neemt om aan zichzelf te werken en te beslissen wat hij echt wil.
Hij blijft de wortel naar me bungelen en zegt dingen als "hij wil zijn familie terug en dat hij nog niet klaar is om op te geven."
Maar terwijl ik wekelijks naar counseling ga, zie ik hem niet veel anders doen dan zichzelf op zijn werk storten (tot 65 uur / week).
Hij blijft mijn vrienden en familie vertellen dat ik aan mezelf moet werken en van hem en de kinderen prioriteit moet maken en het belangrijkste in ons leven.
Wat hij niet ziet, is dat ik dit heb en doe. Mijn kinderen zijn soms de enige reden dat ik doorga.
Ik heb in de afgelopen 9 maanden geprobeerd contact met hem op te nemen en hij kan voor een korte tijd de man zijn waar ik 15 jaar geleden verliefd op werd en dan trekt hij zich terug en ik hoor wekenlang niets van hem.
Ik weet niet zeker of ik hem nog een laatste keer moet vragen of hij klaar is om aan "ons" te gaan werken.
Ik wil ook weten of hij alle banden/communicatie met de andere vrouwen heeft verbroken... Heb ik dit recht?
Ik heb met zijn moeder gesproken (met wie ik nog steeds een hechte band heb) en zij zegt dat hij nog steeds zijn weg probeert te vinden, maar zij denkt niet dat hij weet wat hij wil.
Wat zij en hij niet begrijpen, is dat ik hier al 9 maanden mee bezig ben, zonder mijn kop in het zand of iemand anders zijn schoot te steken!
Ik ben op het punt gekomen waarop ik niet het gevoel heb dat ik verder kan komen tenzij ik weet waar ik/wij staan.
Ik hou meer van hem dan van wat dan ook en wil proberen het te laten werken, maar ik weet dat ik het niet alleen kan!
Help mijn hoofd en hart me 2 verschillende dingen te vertellen
Antwoord Hallo Leigh,
Groeten aan jou in Australië -- helemaal uit San Antonio, Texas.
Het spijt me dat u zich in deze frustrerende en trieste huwelijkssituatie bevindt. Uw man heeft zeker geprofiteerd van de voorraad goede wil die hij bij u heeft... de vraag is, hoeveel geduld heeft u nog?
Nou, als ik jou was, zou ik geen minuut langer van zijn besluiteloze flauwekul nemen. Ik zou mijn voet op de grond zetten en hem zeggen dat hij naar huis moest gaan en het huwelijk serieus moest nemen en verbeteren, OF voor altijd een wandeling moest maken. Ik zou er absoluut onmiddellijk op aandringen dat hij alle communicatie met vrouwen staakt -- ja, je hebt er recht op. Lieverd, je hebt lang genoeg gewacht tot hij langskwam, en nu maak je zijn egoïstische gedrag mogelijk. Sta op uit je onderdanigheid en neem de leiding over je leven -- ik zou hem een week de tijd geven om tot bezinning te komen, of ik zou een echtscheiding aanvragen. Je zegt dat je meer van hem houdt dan van wat dan ook, en na te hebben gelezen hoe hij je heeft behandeld en de schuld heeft gegeven, is mijn vraag:waarom?
Wees sterk!! Geen deurmat gedrag meer!!
Wees voorzichtig en ik hoop dat dit helpt,
Dokter Becky
