Vraag We zijn bijna 13 jaar getrouwd. Toen mijn man een paar jaar getrouwd was, maakte hij opmerkingen over plaatsen waar ik was geweest of mensen met wie ik aan de telefoon praat. Later kwam hij erachter dat hij dacht dat ik vals speelde. Ik heb NOOIT vals gespeeld en heb er ook geen behoefte aan. Nou, dit is in de loop der jaren zo doorgegaan. Ik heb geen sociaal leven buiten mijn familie gehad omdat ik niet wil dat hij denkt dat ik vals speel. Ik kreeg 5 jaar geleden een nieuwe baan, en werd goede vrienden met ongeveer 3 mensen. Vroeger zaten we allemaal samen te lunchen, uiteindelijk gingen we uit elkaar vanwege onze baan. Nu communiceren we via sms. Vorige week stuurde een van hen me een sms om te ontbijten. Ik had geen geld maar ging koffie drinken. Nou, vandaag is mijn man boos omdat hij erachter kwam dat ik ging en denkt dat ik vals speelde (ik denk dat hij mijn sms-berichten vanmorgen heeft gelezen terwijl ik sliep). "Hoe weet ik wat je aan het doen bent als je om 3 uur 's nachts uit je werk komt?" Ik had niet het gevoel dat ik het hem moest vertellen omdat ik koffie dronk met een vriend. Ik ben hier moe van. Hij vertrouwt niemand. Hij geeft mij de schuld. Het gaat verder terug - naar zijn laatste vriendin en ex-vrouw (beiden bedrogen hem) en hij heeft dit toegegeven. Maar ik kan niets tegen hem zeggen om het door zijn hoofd te krijgen dat ik dat niet zal doen. Ik ben het zat om geen leven te hebben behalve familie. Ik heb 3 goede vrienden op het werk maar mag ze daar alleen 'zien' of spreken. En als hij wist dat 2 van hen mannen waren, weet ik zeker dat de Sh@# de ventilator zou raken. Hij denkt ook dat ik vals speel omdat ik geen zin heb in seks.
Er is ook een controleprobleem. Ik verdien meer. Hij houdt graag de controle over ZIJN geld. Mijn hele salaris gaat naar DD. Hij stort alles behalve $ 200. We worstelen financieel. Als ik $ 200 van elk van mijn cheques zou houden, zouden we echt genaaid zijn.
Oh, als ik op mijn vrije dagen het huis verlaat, moet ik kinderen meenemen. Ik krijg absoluut geen tijd voor mezelf. Elk betaaldagweekend vertrekt hij en 'scharrelt' bijna de hele dag alleen rond. Ik kan bellen om hem te controleren.
Hij vindt dat ik een huisvrouw ben en moet koken, schoonmaken en voor kinderen (en hem) moet zorgen. Ik vertelde hem dat ik werk en geen huisvrouw ben. Dat huisvrouwen thuis blijven en hun leven aan het gezin wijden. Hij zegt dat dat niet uitmaakt en dat ik nog steeds huisvrouw ben. Ik probeer thuis dingen te regelen. Maar ik werk in een schommeldienst. Ik heb 2 jongere kinderen (9 en 4) en slaap dus niet veel overdag als ik zou moeten slapen. Ik vertelde hem dat we een team zijn en dat we ons als een team moeten gedragen. Maar de meeste keren wordt de afwas en de was pas gedaan als ik er aan toe ben, wat soms 2-3 dagen is. En hij zegt dat hij niets heeft gedaan omdat hij het zat is om alles te doen. (Dit deel is pas recentelijk in ons huwelijk gebeurd. Ongeveer het laatste jaar of zo. Maar het lijkt erger te worden).
Ik denk niet dat hij een hulpverlener zal zien, omdat hij zegt dat ik hulp nodig heb, niet hij. Als mijn 2 kinderen en ons huis er niet waren, zou ik gewoon mijn spullen pakken en vertrekken.
Bedankt voor elk advies.
Antwoord Hallo Wendy~
Het is heel duidelijk en duidelijk dat hij grote vertrouwensproblemen met jou heeft. Dus zijn beschuldigingen dat je hem constant bedriegt. Hij is onzeker over zichzelf en door zijn andere relaties waarin hij heeft meegemaakt dat hij werd bedrogen. Dit gaat niet over jou, dat weet je toch?! Het gaat over hem en zijn ervaringen uit het verleden. En hij heeft waarschijnlijk eerlijk gezegd absoluut geen idee wat dit met je doet en hoe dicht je bij het willen opgeven en weglopen bij hem en het huwelijk en al het feit dat hij zich op deze manier gedraagt. Het is heel belangrijk dat je hem dit vertelt. Je moet met hem gaan zitten en serieus met hem praten. Hij moet precies weten welke gevolgen dit voor u heeft. En wat je wel en niet wilt verdragen in dit huwelijk. Nogmaals, zoals ik al zei, hij heeft waarschijnlijk geen idee hoeveel tol dit op jou en je zenuwen, enz. eist.
Dat gezegd hebbende, moet je je niet verplicht voelen om thuis te blijven en geen vrienden of een leven buitenshuis en huwelijk te hebben. Ik bedoel, als hij je er constant van gaat beschuldigen, dan kun je net zo goed plezier hebben en uitgaan en tijd doorbrengen met vrienden. Waarom zou je jezelf straffen vanwege zijn onzekerheden? Dat is gewoon irrationeel voor hem om te verwachten dat je zo bent en handelt. Om nog maar te zwijgen over het feit dat het volkomen oneerlijk voor u is om geen leven buiten het huwelijk te hebben. Een persoon heeft vrienden nodig om mee te praten, om mee om te gaan, om mee te praten en zelfs om hun frustraties te uiten, enz. Om te verwachten dat je thuis blijft en met niemand omgaat en dat je een virtuele gevangene in je huis wordt gehouden is verkeerd, en hij probeert controlerend en manipulatief te zijn. Hij kan je niet minderwaardig voelen zonder jouw toestemming. Dus hoewel je geen controle hebt over hoe hij handelt, heb je wel controle over hoe je op hem (en anderen) reageert. Je moet hier een aantal keuzes maken en een aantal moeilijke. Er moet iets gebeuren, anders wordt het alleen maar erger naarmate de tijd verstrijkt. De keuze is aan jou en het is er een die alleen jij voor jezelf kunt maken.
Hij ontkent veel dingen, en hij zou oprecht baat kunnen hebben bij counseling, om erachter te komen waarom hij op deze onaanvaardbare en ongepaste manier op jou reageert en zich gedraagt. Als jij of het huwelijk iets voor hem betekent, dan zou hij bereid zijn om alles te doen wat nodig is om dingen te laten werken en om te proberen je te ondersteunen in de dingen die je doet. Maar op dit moment is hij niet bereid of in staat om dit te doen, en om je te voorzien van de dingen die je nodig hebt voor een gelukkig, gezond en bevredigend huwelijk. De keuze ligt bij jou en het begint allemaal bij jou. Het is nooit te laat voor verandering en om een goede relatie met je man te hebben en om effectief te leren communiceren, enz. Praat met hem en kijk of je deze verschillen kunt oplossen en al deze problemen voor eens en altijd kunt laten rusten. Als hij nog steeds weigert, is het misschien het beste als je serieus overweegt om verder te gaan met je leven zonder hem erin. Nogmaals, de keuze is aan jou om te maken. Welke beslissing je uiteindelijk ook neemt, het zal zeker niet gemakkelijk zijn.
