Vraag Vraag Mijn verloofde en ik hebben elkaar in januari (2007) ontmoet, in juli heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Ze zei vriendelijk ja, maar afgelopen februari (2008) begonnen we problemen te krijgen. Eerst waren het kleine ruzies die elk stel heeft. Toen hadden we twee dagen op rij grote uitbarstingen.
Ze trok in bij haar moeder en verliet ons appartement met één slaapkamer. Ze vertelde me dat ze al heel lang ongelukkig was. Ik vroeg haar hoe het zat met de dag dat ik haar ten huwelijk vroeg, ze zei dat ze alleen die dag ongelukkig was.
Ze heeft me verteld dat ze niet meer weet of ze met me wil trouwen of zelfs maar bij me wil zijn, maar ze vertelt me elke dag dat ze van me houdt en nog steeds verliefd op me is. Ze kan er niet tegen om hier bij mij te overnachten, maar om de een of andere reden blijft ze af en toe wel.
Ze zei dat een tegenstrijdige reden in haar beslissing om wel of niet bij mij te blijven, is dat ze mijn familie geen pijn wil doen en vooral mij geen pijn wil doen. Ze zegt ook dat ze me niet met alle rekeningen wil opzadelen en dat ze me graag wil helpen betalen.
Ze kan niet beslissen om bij mij te blijven of niet, en ik kan niet voor altijd wachten. Ik ben nog steeds smoorverliefd op haar, elke seconde dat we uit elkaar zijn, mis ik haar. Ze vertelt me dat de reden dat ze zoveel werkt en uitgaat met haar vrienden, is om mij te vergeten. Ik kan dat niet.
Ze zegt omdat ik nog nooit zo'n lange relatie heb gehad dat ik niet weet of zij de ware voor mij is, dat ik niet weet of ik echt van haar hou of dat dit gewoon een verliefdheid is.
Hoe lang moet ik haar geven, want dit maakt me kapot, ik heb hulp nodig, alsjeblieft.
-------------------------------------------------- ------------------------------
antwoord Bryce,
Het eerste wat ik zou willen vragen is of je in pre-huwelijkstherapie zit. Als u dat niet bent, moet dat uw eerste stap zijn. Het volgende is dat meer dan 70% van de paren die voor het huwelijk samenwonen meestal mislukken, dus het niet samenwonen zou voor nu een goede zaak kunnen zijn. Als ze bij je wil zijn en getrouwd wil zijn, zal ze dit overwegen en krijgen jullie allebei de nodige hulp bij jullie relatie. Als je hebt besloten met wie je gaat trouwen, als het een predikant is, dan zou hij degene moeten zijn die de counseling doet. Een dominee heeft een manier om je elkaar vragen te laten stellen die de meeste mensen vergeten te stellen voor het huwelijk. Probeer haar niet te haasten. Geef haar wat ruimte en laat haar beslissen. Ik zeg niet dat ze je voor altijd aan het lijntje mag houden, maar een redelijke hoeveelheid tijd waarover jullie allebei beslissen. Wat je doormaakt is normaal en met de tijd komt het vanzelf goed.
God zegene
Dr. Tim Gladu
Ik heb dat toegevoegd om je het achtergrondverhaal te geven.
Maar nu worden we steeds beter. Ik ben het met je eens dat het beter is om nu niet samen te wonen. Ik kan doen wat ik wil, naar alle shows kijken die ik wil en op de computer gaan wanneer ik wil zonder dat ze tegen me schreeuwt.
We werken voor hetzelfde bedrijf, maar in twee verschillende winkels. Het eerste probleem dat ik heb is dat ze veel tot laat werkt, meestal vind ik het niet erg omdat ze niet bij mij woont. In het verleden heeft ze tot 3 of 4 uur 's nachts gewerkt. Heb ik het recht om boos te zijn, ze wordt altijd boos op me als ik dat doe en zegt 'Oh, dus je bent boos omdat ik moet werken?' Maar net als gisteravond dacht ik niet dat ze zou blijven, ik zette haar af bij haar moeder en ze liep de straat over naar mijn appartement. Ik ging weer aan het werk, een half uur later belde ze en vroeg wanneer ik thuis zou zijn, ik zei dat ik niet weet dat ik nog veel te doen had. Ik ben het management en haar moeder in dezelfde winkel ook. Ze zou moeten weten dat er veel meer in mijn werk zit dan in haar rol. Ze werd boos toen ze een uur later belde en vroeg waar ik was, dus ik liet alles achter en ging naar huis, heb ik het recht om boos te zijn omdat ze oneerlijk is door niet te willen dat ik werk?
Ze zegt dat dinsdagen onze dag zijn om samen door te brengen, twee weken geleden zaten we bij mij thuis en keken tv, deden niets, ze ging naar huis en ging naar bed. Afgelopen dinsdag wilde ze haar haar en nagels laten doen, maar wilde toch de hele dag bij mij zijn. VIER EN EEN HALF UUR LATER, ze is eindelijk klaar het is 6.30 uur 's nachts, ik vroeg of ze iets wilde gaan eten of uit wilde gaan. Ze zei nee, ze wilde gewoon binnen blijven. Natuurlijk werd ik boos.
Donderdag is haar dag om uit te zijn met haar vrienden en de situatie te vergeten. Ze begonnen ongeveer een maand geleden uit te gaan, eerst gingen ze naar een bar en grillen, aten, dronken en waren erg vrolijk. De week daarop gingen ze eten en gingen toen terug naar een van de jongenshuizen. Deze week ging ze eerst om drie uur 's middags lunchen met twee jongens en daarna terug naar hun huis om films te kijken tot god weet wanneer.
Dit maakt me van streek omdat ze zich helemaal aankleedt, haar haar krult, make-up opdoet en hele mooie kleren draagt om te gaan lunchen en dan terug naar iemands huis om films te kijken. En het zijn twee jongens en een meisje, maar meestal zijn het alleen de jongens dat het meisje er niet is. Als we uitgaan, geen make-up, haar in een paardenstaart en een spijkerbroek en een t-shirt.
Ik heb het recht om boos te worden, toch? En ik weet dat je gaat zeggen, praat er met haar over - laat haar weten hoe ik me voel, maar ik heb en raad eens wat ik ben een complete klootzak om haar niet haar eigen leven te laten hebben. Ik wil dat ze uitgaat en plezier heeft, maar om 1 of 2 uur 's nachts thuiskomen en drinken en ik bedoel te veel drinken met een stel jongens waarvan ik weet dat ze iets voor haar hebben. Ik maak me zorgen. Ze vertelt me nooit waar ze heen gaat en ik ben weer een eikel als ik me zorgen maak, wat moet ik doen?
Ik kan niet uitgaan met vrienden omdat ik niet kan stoppen met aan haar te denken, het maakt de nacht verschrikkelijk. En als ik uit zou gaan met een stel meiden... WOW, dan zou mijn leven voorbij zijn. Ze zou me haten.
Antwoord Bryce - de sleutel tot een succesvol huwelijk is onbaatzuchtigheid. Daarmee bedoel ik dat je meer geïnteresseerd zou moeten zijn in wat HAAR gelukkig maakt dan in wat jou gelukkig maakt.
Dat omvat niet ongepast gedrag. En haar uit eten gaan en het huis van een andere man is volkomen ongepast zonder jou. Het is gewoon zo.
Jullie twee moeten naar een adviseur gaan. Als je de kern van deze kwestie tussen jullie niet doorgrondt, komt dit huwelijk in de problemen.
Zoek samen een hulpverlener en regel dit alstublieft.
David
