Vraag "Ik ben 37 en woon in AZ, mijn ex-man is 44 en woont nu in Australië. We waren 6 jaar samen en scheidden in 2005. Het was op zijn zachtst gezegd een lelijke scheiding. Er waren geen kinderen, wat een zegen gezien. Ik besloot nuchter te worden in april 2005, een week later ontdekte ik dat mijn man een affaire had. Ik had het vermoeden, maar hij had ontkend, totdat hij op heterdaad werd betrapt. In juni 20005 vroeg hij om echtscheiding. Ik smeekte hem om te blijven en sleepte hem naar een therapeut, maar het was te laat. Ik ben nuchter gebleven, woon 12-stappenvergaderingen bij en ben teruggekeerd naar school. Ik zal volgend jaar mijn bachelor afmaken en hoop verder te gaan met het behalen van een Ph.D.. Ik ben er trots op te kunnen zeggen dat ik veel ben opgegroeid en heel hard werk om een goed, eerlijk leven te leiden. In mijn drinktijd was ik egoïstisch, brutaal en flauw. Ik ben spiritueel geworden en dankbaar voor alles. Het leven is goed. Onlangs heb ik mailde mijn ex en hij antwoordde. Mijn e-mail ging over mijn diepe spijt dat ik zo moeilijk was in de scheiding en het huwelijk. Hij antwoordde met een vriendelijke e-mail, waarin hij zei dat het hem ook speet en dat hij zich nooit eerder of sinds ons huwelijk voor mij heeft gevoeld en betwijfelt of hij dat zal doen. Hij is de enige man van wie ik ooit heb gehouden. Ik reageerde op zijn vriendelijke e-mail en bedankte hem. Mijn hart zegt me dat ik de liefde nieuw leven wil inblazen, maar het lijkt onmogelijk. Is het? Hij zal uiteindelijk terugkeren naar de Verenigde Staten, zijn baan verhuist hem om de 2-3 jaar. Hoe weet ik dat hij misschien geïnteresseerd is? Ik probeer mijn hoop niet te vestigen, maar ik kan het niet helpen. Zou het, gezien alle verandering in mij, zelfs werken? Ik weet dat hij ook veranderd moet zijn. Excuses aanbieden was nieuw gedrag. Ik vraag me ook af of ik hem ooit nog kan vertrouwen. Op het moment van de scheiding zei hij dat hij vals speelde om zichzelf beter te laten voelen. Ik vroeg of het werkte, hij antwoordde Ja. Dat roept bij mij twijfel op. Vandaag geloof ik dat mensen het recht hebben om gelukkig te zijn. Daarbij kunnen ze anderen pijn doen, zoals ik werd gekwetst. Maar ik neem het hem niet echt kwalijk. Ik was een handvol. Leven met een alcoholist is geen dag op het strand. Ik denk niet dat mensen anderen opzettelijk kwetsen, de meeste zijn goede zielen, maar maken soms echt achterlijke keuzes. Ben ik hier ver vooruit? Misschien doe ik dat wel. Wat zijn de statistieken voor hertrouwen met een ex-echtgenoot? Ik hoor dat het de hele tijd gebeurt, maar ik ben sceptisch. Heeft dit een kans of houd ik mezelf voor de gek?"
Antwoord Hallo Amy~
Ik zou eigenlijk iemand ontmoedigen om een relatie met een ex nieuw leven in te blazen. Hij is tenslotte niet voor niets je ex. Alleen omdat je een alcoholist was, geeft dat hem geen reden om je te bedriegen. Hij heeft een slechte keuze gemaakt om dat te doen. Maar het is een begin dat jullie je allebei verontschuldigden en elkaar vergeven. Dat is een stap in het genezingsproces voor jullie beiden. Die je nodig hebt om verder te kunnen met je leven.
Die statistieken voor hertrouwen zijn vrij laag (van paren die het echt kunnen laten werken en bij elkaar kunnen blijven). Daarom is het het niet waard vanwege het verleden dat je samen had. Behalve dat ppl in de loop van de tijd verandert en hij waarschijnlijk ook niet dezelfde persoon is die hij ooit was. En misschien is hij echt ten goede veranderd, wie weet. Op die afstand en online met hem pratend kan hij je vertellen wat je maar wilt horen. Het is verstandig om daar ook sceptisch over te zijn. B/c zou niet in uw voordeel zijn dat het echt zou werken, als u uiteindelijk weer bij elkaar zou komen.
En omdat hij iemand is waar je alleen maar echt van hebt gehouden en waar je gevoelens voor had, kan het moeilijker worden om over hem heen te komen, waardoor je gedachten over mogelijk weer samen met hem kunnen toenemen. Dus wat ik probeer te zeggen is dat het niet ongebruikelijk is in een situatie als de jouwe dat je nog steeds gedachten en gevoelens voor hem hebt. Het is echt normaal.
Dat gezegd hebbende, is het natuurlijk niet helemaal onmogelijk voor hem om ten goede te zijn veranderd en voor de kleine kans dat je er echt uit kunt komen en uiteindelijk samen kunt zijn. Het zou echter veel inzet vergen van beide delen hier. Je moet bereid zijn om alles te doen wat nodig is om de relatie op te lossen. En jullie zouden elkaar ook moeten steunen. Maar je moet bereid zijn om hier op in te gaan, wetende dat het misschien niet werkt. Dus is het echt al het hartzeer waard dat je hebt doorstaan en zou kunnen doorstaan als je ooit in de toekomst weer met hem in contact wilt komen? Als dat zo is, dan is dat een beslissing die je bereid moet zijn te nemen. Alleen jij kunt dat bepalen en wat echt in jouw belang is als het gaat om je ex-man.
