Vraag mijn man en ik hebben elkaar in 1999 op de middelbare school leren kennen. we waren tot vorig jaar 6-7 jaar samen. in september 2006 zijn we uit elkaar gegaan en hebben we de echtscheiding aangevraagd. ik had het gevoel dat we elkaar als vanzelfsprekend hadden beschouwd en elkaar ook niet meer waardeerden. na het verlaten van mijn man vond ik pas na twee maanden gescheiden te zijn een geweldige man. voor één keer in mijn leven had ik de liefde gevonden die ik altijd al had gewild. ik voelde ook voor een keer de liefde, ademde de liefde en gaf het terug met alles wat ik had. hij behandelde mijn twee kinderen (uit mijn huwelijk) met het grootste respect en gaf ze meer liefdesaandacht dan mijn man ooit had. ik heb 24 jaar gewacht om echt gelukkig te zijn in mezelf en mijn leven. mijn nieuwe vriend en ik hadden echt een geweldige relatie die heel onverwacht eindigde. hij pleegde zelfmoord in juli van dit jaar. ik was volledig radeloos, en in elk opzicht vernietigd. ik kan niet beginnen je te vertellen wat ik dagelijks doormaak in mijn hart. na de dood van mijn vriend werden mijn man en ik weer hecht. hij probeerde er op elke mogelijke manier voor me te zijn. ik heb de beslissing genomen om hem terug naar huis te laten komen en we werken aan het redden van ons huwelijk. nadat mijn vriendjes zijn overleden, heb ik natuurlijk nog steeds veel problemen waar ik niet direct mee te maken heb gekregen. ik hou nog steeds heel veel van hem en geloof niet in mijn hart dat ik ooit zo gelukkig of verliefd zal zijn als ik met hem was. tot nu toe is de relatie tussen mijn man en ik heel goed verlopen. we waarderen elkaar meer. we nemen elkaar niet als vanzelfsprekend aan, en hij is veel meer behulpzaam voor mij en de kinderen. veel mensen geloven dat ik uiteindelijk meer schade aan mijn hart zal toebrengen door mijn man thuis te laten komen voordat ik helemaal over mijn vriend heen ben, maar ik geloof niet dat ik ooit over hem heen zal zijn. hij had een grote impact op mijn leven, en het verlies van mij heeft me veel geleerd over het leven. mijn scheiding zal pas in april 2008 definitief zijn en ik ben bereid om te zien of het de moeite waard is om te sparen. ik geef heel veel om mijn man, en hem thuis hebben heeft me geloof ik veel goeds gedaan. zonder hem, ik weet niet zeker of ik dit alles zou hebben overleefd met zo'n gezonde kijk. ik dacht dat uw inzicht in deze kwestie mij zou helpen. uw eerlijkheid zou zeer op prijs worden gesteld.
Antwoord Hallo Kay:het spijt me zo voor de pijn die je hebt ervaren. Bedankt voor het delen van je verhaal met mij.
Weet je, toen ik je brief las, begon ik te denken dat je zoveel hebt meegemaakt als jonge vrouw. Je hebt dingen gezien en gevoeld die maar weinig mensen hebben - vooral op jouw leeftijd. Wat een geluksvogel is je man.
Gezien wat je met me hebt gedeeld, is mijn advies om er alles aan te doen om je huwelijk te redden. Zelfs met de pijn, de scheiding, de verwaarlozing - dit huwelijk, als het wordt hersteld, zou meer voldoening en liefde kunnen geven dan jij of je man ooit zou kunnen voorstellen. Om nog maar te zwijgen over de positieve impact die het zou hebben op uw kinderen.
Hier zijn een paar suggesties voor u;
1. Koop en lees het boek "His Needs, Her Needs" van Dr. Willard Farley. Jullie moeten het allebei lezen.
2. Concentreer je op die dingen die je aantrokken tot je man toen jullie allebei op de middelbare school zaten. Zoek die goede dingen weer in hem. Hij zou hetzelfde moeten doen.
3. Ga naar een professionele huwelijksconsulent. Kies hem of haar samen.
Ten slotte Kay - maak je geen zorgen over de gevoelens die je hebt over je vriend en je relatie met hem - hoe je hem mist. Hij vulde als geen ander een gat in je leven. Hij kan niet worden vervangen. Het is normaal dat je hem mist en rouwt.
Hoewel er niets is dat u kunt doen om hem terug te brengen, dank God dat deze jongeman in uw leven kwam toen hij dat deed. Dat hij je zoveel vreugde en geluk heeft gebracht. Laat me je deze vraag stellen - als je je vriend nu zou kunnen vragen wat hij zou willen dat je doet - wat zou hij dan zeggen?
Gezien wat je met me hebt gedeeld, wed ik dat hij zou zeggen:"Kay, je hebt zo'n licht in mijn leven gebracht, je zult nooit weten wat je voor me betekende. Ik zat op een slechte plek en ik koos een uitweg die pijn deed. jij - het spijt me. Ga nu verder met je leven, doe wat goed en goed is voor je kinderen en wees vooral gelukkig."
Denk je dat ik dat ongeveer goed raak?
Zo ja, dan weet je wat je te doen staat. Bouw je huwelijk weer op. Hou van je man. Houd van je kinderen. En bouw een leven op waar je trots op zult zijn. Ik voel dat je het in je hebt.
Ik wens je vrede en geluk. Laat het me weten als er iets anders is dat ik kan doen om je te helpen en nogmaals bedankt voor het delen van je leven.
David
