Vraag Ik ben 23 en ongeveer 8 maanden getrouwd en twee maanden daarvoor
we hadden samen een huis gekocht. We hadden ongeveer 3 jaar gedate voordat hij
vroeg me ten huwelijk en ik zei bijna nee, dat was ik eigenlijk van plan
weggaan... maar er was zoveel druk van mijn vrienden en familie om te zeggen
ja dat ik tegen mijn gevoel inging en er hoe dan ook mee doorging. nutsvoorzieningen
Ik voel me gevangen. Ik haat het leven dat ik leid, ik werk fulltime om ons te ondersteunen terwijl
hij gaat naar school. En als hij van school komt, weet ik dat hij doorgaat
fulltime de weg op voor zijn werk. Ik wil geen leven waarin ik alleen gelaten zal worden
de tijd. Ik voel ook de druk meer van de dingen die me maakten
voor de bruiloft willen vertrekken. De afkeer van hoe hij me behandelt als een...
inferieur teruggaan en alles opnieuw doen wat ik afmaak omdat hij het kan
beter, hoe hij koosnaampjes gebruikt en me vernedert ondanks dat ik hem vertel hoe
veel heb ik er een hekel aan. Hij vindt alles wat ik zeg schattig en grappig. ik heb gevraagd
hem om met mij naar de raad te gaan, zodat ik in ieder geval het gevoel heb dat ik een...
poging om dit te redden, maar hij bespot me ermee. Dus hoe vertel ik hem dat ik wil?
Verlaten? Hoe vind ik de steun die me toestaat om trouw te zijn aan mezelf en?
het verlof?
Antwoord Hallo Elizabeth~
Het moeilijkste is om de eerste stap te zetten en hem het nieuws te vertellen. Als je dat eenmaal hebt gedaan, wordt het een beetje gemakkelijker om door te gaan met het scheidings- en echtscheidingsproces. Hij heeft dit huwelijk helemaal over hem gemaakt, en hij is niet gevoelig voor jouw gedachten en persoonlijke behoeften.
Je weet al geruime tijd dat je uit dit huwelijk wilt. Zijn acties zijn gecentreerd rond hemzelf, zijn wensen, zijn behoeften, zijn onbeleefde en vernederende opmerkingen tegen jou, in een poging je in je "plaats" te plaatsen (wat alleen maar laat zien dat hij een mannelijke chauvinist is en jou als onder hem ziet). Het huwelijk gaat over een partnerschap, een levenspartner, iemand met wie je je leven deelt. Niet iemand die je afbreekt en neerlegt om jezelf op te bouwen. Hij heeft echte problemen met zijn eigenwaarde.
Je moet met hem gaan zitten en serieus met hem praten. Hij moet precies weten welke gevolgen dit voor u heeft. En wat je wel en niet wilt verdragen in dit huwelijk. Hij heeft je keer op keer bewezen dat hij zijn manier van doen niet voor je zal veranderen, zelfs als je hem praktisch hebt gesmeekt om dat te doen. Hij wil of kan geen goede echtgenoot voor je zijn. Je verdient niet alles wat hij je geeft. Dus hoewel je geen controle hebt over de manier waarop hij handelt, heb je wel controle over de manier waarop je op hem reageert (en ook op anderen). En hij kan je niet minderwaardig laten voelen zonder jouw toestemming. Kijk, een persoon kan maar zoveel van iets nemen voordat ze breken. De vraag die je jezelf moet stellen is wanneer is je breekpunt?! Hoeveel meer hiervan ben je bereid te verdragen voordat je eindelijk zegt:NIET MEER?! Wanneer is genoeg eindelijk genoeg. Het belangrijkste hier is om met je hart te gaan en te doen wat goed voor je is en wat je gelukkig maakt. Luister altijd, altijd naar je onderbuikgevoel. Daarom zijn ze er tenslotte om je te vertellen wanneer er iets niet klopt. Vertrouw erop, het zal je niet verkeerd sturen. Welke beslissing je ook neemt, het zal niet gemakkelijk zijn.
Wat betreft de ondersteuning waardoor je trouw kunt zijn aan jezelf. Als je de liefde en steun van familie en vrienden kunt krijgen, moedig ik je aan om dat te doen. Als ze je tegenhouden en je ontmoedigen van hem te scheiden. Nou, dan kennen ze jou en je situatie met je man echt niet, want ze leven het niet elke dag zoals jij. En je zult het moeten doen zonder hun steun. Het is jouw leven en uiteindelijk moet je het leven.
