Vraag Ok, hier gaat het misschien een beetje lang, maar ik zal proberen alle details in te vullen. Ongeveer 3 maanden geleden kwam mijn vrouw naar me toe en zei dat ze blij wilde zijn dat ze voelde dat ze een proefscheiding wilde en dat ze naar huis wilde, wat meer dan 500 km verwijderd is van waar we woonden. We hebben twee geweldige kinderen 2 en 3 beide jongens. Ze zei dat ze een baan wilde gaan naar school gaan ze is nooit meer dan 3 keer naar een bar geweest sinds ze 21 was. Ik smeekte haar om niet weg te gaan of als ze zichzelf wilde vinden, wat voor mij klonk als verhuizen in de stad en laat de jongens hier blijven. Maar wat ze ook besliste, neem alsjeblieft de jongens niet van me af. Om de paar maanden moet ik vanwege mijn werk een week op reis. Kort daarna had ik een reis naar Californië. Toen ik terugkwam, leek het erop dat ze zich beter had gevoeld en zichzelf weer vond en dat alles in orde was. We waren ongeveer een keer per week aan het vrijen, in tegenstelling tot een keer per maand misschien eerder. Ik dacht dat ze in orde was omdat ze wat tijd van mij had gekregen. Nou, er ging een maand voorbij en ze had gezegd dat ze naar een barretje wilde gaan we hadden echt het geld niet maar ik zei dat we zo goed mogelijk zouden sparen en je kunt het ik was hier om haar te steunen in wat ze wilde doen. We hadden gepland dat ze in de zomer ongeveer een maand naar huis zou gaan, dan zou ik vrij nemen van het werk en naar boven komen en we zouden allemaal terugrijden. We bleven het uitstellen en uitstellen vanwege voertuigen die werk nodig hadden of gewoon onvoorziene rekeningen. We zeiden allebei dat het genoeg was, we hebben een paar extra dollars, of we doen het nu of het gaat niet gebeuren. Dus dat deden we en ze vertrok om terug naar huis te gaan en onze ouders te bezoeken. Nou, een week later belde ik haar en ze zegt tegen me dat ik niet meer naar huis kom. Ik blijf hier en de jongens ook. Ze zei dat ze wilde scheiden, ze miste haar studie, had een baan en was gewoon niet gelukkig. Ze zei dat ze een baan zou gaan zoeken, terug naar school zou gaan en feesten zoals ze nooit eerder kon, het zou alleen moeilijker zijn omdat ze nu twee kinderen heeft om het mee te doen. Ik was natuurlijk gek in de war en wist echt niet wat ik moest doen. Het enige wat ik van haar had gevraagd en ze deed het. Ik heb aangegeven de juiste stappen te nemen als iemand je zoiets vertelt. Ik heb mijn naam van alle rekeningen verwijderd, de creditcard gewijzigd en onze rekeningen gescheiden. Ik kreeg te horen dat ik niets moest zeggen dat als zij het type persoon was dat wraak wilde nemen, ze het misschien door middel van geld zou doen. Ongeveer twee weken gingen voorbij en we hadden afgesproken hoeveel geld ik haar voor de jongens kon sturen. Toen het tijd was voor het tweede geldbedrag, had ik de loting niet opgezet, maar ik ging een postwissel doen en het haar ook sturen. Nou, ze werd boos en beschuldigde me ervan dat ik niet voor mijn kinderen zorgde en een slechte vader was. Dit bracht me in een vlaag van woede. Ik ontplofte en zei haar dat ze mij niet de schuld moest geven, zij was degene die besloot te vertrekken en wilde niets met mij te maken hebben dat ze niemand anders de schuld kon geven dan zijzelf. Ik ging toen naar Western Union het geld voor dezelfde dag. Ik belde haar terug en zei dat ze het op moest halen en dat deed ze, daarna belde ze me op en zei dat ze nu nooit meer bij me zou komen na zo'n stunt. We zijn op dit moment een beetje aan het praten. Ik kan haar niet zover krijgen om met me te praten op een emotioneel niveau, maar alleen op een burgerlijk niveau. Ik heb een fout gemaakt door mijn geduld te verliezen, maar ik kreeg veel gemengde berichten van haar en mijn gevoelens voor mijn jongens. Ik heb veel boeken gelezen, een daarvan is dat mannen van Mars komen, vrouwen van Venius. Het heeft me veel laten zien hoe we niet wisten hoe we moesten communiceren en ik wist niet hoe ik moest luisteren. Het liet me ook zien dat we allebei enorme fouten maakten in ons huwelijk. Ik heb er mijn persoonlijke doel van gemaakt om te zien wat ik in mezelf kan veranderen. Samen met dat ik probeer haar terug te sturen om terug te komen met mij. Ik denk dat onze problemen klein zijn, maar we hebben veel diepgewortelde dingen die deze pijn en onrust veroorzaken. Gewoon om een kort idee te geven van wat hier toe heeft geleid, zal waarschijnlijk niet zo kort zijn. We trouwden jong, ze was 18. Ik was 21. We gingen samenwonen. Ik werkte op dat moment niet en zij ook niet. Ik verzamelde werkloosheid terwijl ik naar school ging. Na school kreeg ik een baan. Ik maakte een grote fout toen ik met andere vrouwen op internet aan het praten was. Toen ik op een dag aan het werk was, vond ze het en belde me op. Ik werd boos omdat ik diezelfde avond een bericht vond van haar op zoek naar vrienden die zei dat ze thuis eenzaam was, me een bericht sturen. Het was mijn munitie omdat ik haar vroeg het huis uit te gaan. Ik heb tijd nodig om na te denken. Na ongeveer twee maanden en haar roeping om het uit te werken, realiseerde ik me dat ik echt echt van haar hield en bij haar wilde zijn. Kort daarna ging ik naar de dienst en ging naar het trainingskamp toen ik naar mijn school ging, zij voegde zich bij mij. De dingen waren goed, we hadden geld en we waren samen. Ze zei tegen me dat ze een baby wilde hebben. Ik dacht dat het beter zou zijn totdat we ons geld op orde hadden, maar ze was wisselend en het leuke is dat ik lid werd zodat we dat gezin konden stichten, dus ik zei dat als het gebeurt, het gebeurt en zeker enuff het is gebeurd! In het begin was alles goed maar nadat hij geboren was moesten we 6 weken wachten voordat we intimiderend konden zijn. Daarna probeerde ik intimiteit met haar te worden, maar ze zei dat ze niet geïnteresseerd was, wat ik begreep. Dus gaf ik haar de ruimte die 9 maanden bleek te zijn voordat we weer intimiteit waren. En daarna werden we gezegend met je tweede kind. Tijdens de tijd tussen onze eerste en tweede raakte ik van streek. Ik overwoog om te vertrekken omdat ik niet het gevoel had dat mijn vrouw niet van me hield. Ik dacht erover om weg te gaan en te scheiden omdat ik het gevoel had gehad dat ik zoveel had gemist, maar hoe meer ik erover nadacht, ik besefte dat ik een keuze had gemaakt en dat ik mijn verantwoordelijkheden moest opnemen. Ik weet niet of dat heeft geholpen, maar ik vond het belangrijk. We zijn in totaal 6 1/2 jaar getrouwd. Ik heb nog nooit een hand naar haar opgestoken. Ik heb haar zelfs nooit gezworen. Maar ze zegt dat ik haar mentaal heb mishandeld. ze heeft colleges gevolgd, is weg voor sollicitatiegesprekken, maar wil de baan niet aannemen of gaat gewoon niet terug voor het tweede gesprek. IK HEB ANTWOORDEN NODIG ALS JE ER EEN KAN GEVEN!!!!!!!
Antwoord JK,
Ik weet niet of ik je echt kan helpen. Het klinkt alsof je op een plek bent waar geen terugkeer meer mogelijk is. Jij moet beslissen of je haar terug wilt. Als dat het geval is, doe je dingen waaruit dat blijkt. Als je haar terug wilt vanwege de jongens, dan moet je een advocaat zoeken en vechten. Ik zou je aanraden te verhuizen naar waar ze is, zodat er geen excuus is om de jongens niet te zien. Het zal een keurmeester ook laten zien hoe ver je bereid bent te gaan om voor je zonen te zorgen.
David
www.help4life.net
