Scheiding of echtscheiding

Vraag
Mijn man en ik zijn op 13 november tien jaar getrouwd. Vijf jaar geleden had hij een langdurige affaire met een vrouw met wie hij werkte. We gingen negen maanden uit elkaar terwijl hij op een schip van de marine zat. We kwamen weer bij elkaar en we deden het nog zo'n drie jaar geweldig. Daarna verhuisden we helemaal naar North Carolina vanuit de staat Washington en vanaf daar ging het bergafwaarts. Hij was constant aan het werk en ik begon me erg eenzaam te voelen. Ik ging naar de sportschool met de gedachte dat ik me er beter door zou voelen en kreeg uiteindelijk een affaire met mijn trainer (geen grapje). De affaire duurde ongeveer twee jaar. Maar ik bleef denken dat het beter zou worden met mijn man en dat we er wel uit zouden komen. Op een dag belde de vrouw van de andere man mijn man en vertelde hem over de affaire. Mijn man wilde me eerst verlaten en voor een tijdje zou ik hem dat toestaan. Toen vertelde hij me dat hij echt dingen uit wilde zoeken en naar counseling wilde gaan. Ik zei oké. We gingen naar drie bijeenkomsten en tegen het einde van de derde week hadden we een ruzie over iets stoms. Dit bracht hem ertoe mij te vertellen dat hij echt niet over de affaire heen kon komen en dat hij wilde scheiden. Hij vertelde me dat hij niet kon stoppen met aan mij te denken met deze andere man. Ik ben hier erg overstuur van omdat ik echt bij mijn man wil blijven. We hebben samen twee kinderen en ik kan zien dat dit slecht voor ze is. Hij was naar de slaapkamer beneden verhuisd en wil nergens anders over praten dan hoe het niet gaat lukken. Vandaag kwam ik eindelijk tot het besef dat hij niet bij me wil zijn. Dus ik vroeg hem nog een keer of je dit echt wilt. Hij zei ja en ik zei oké, laten we dit doen. Ik begon een advocaat te bellen en met hem te praten over hoe ik terug naar Washington kon komen en verder kon gaan. Dan komt mijn man thuis en begint met mij te praten of we dit moeten doen of niet???!!!! Hij denkt dat een scheiding misschien beter is, zodat we later na een pauze weer bij elkaar kunnen komen als we dat willen. Ik ben in de war. Ik weet niet of dit een hopeloze zaak is en dat ik gewoon verder moet gaan of dat ik er nu uit moet komen. Hij wil dat ik hem beloof dat we nooit meer zullen vechten, maar dat kan ik niet. Ik hou van hem, maar ik denk niet dat ik de hele tijd op eierschalen kan leven. Hoe kunnen we dit uitwerken?

Antwoord
Ik denk dat wanneer er een affaire is met één echtgenoot, de dingen slecht zijn, wanneer beiden de verbintenis van het huwelijk hebben verloren, er niet veel echte hoop is, valse hoop denk ik dat je ervaart. De dynamiek van een affaire is echt verschillend voor een man en een vrouw, ongeacht wat elk van hen denkt of zegt. Een man zit in de affaire alleen voor vrijblijvende seks, denkend met het kleine hoofd, en daarom zegt hij tegen zijn vrouw als hij wordt betrapt:"het betekende niets" of "het gebeurde gewoon." Het verlangen van een vrouw naar een affaire is eigenlijk om wat emotionele troost te krijgen, de seks is meestal een nevenactiviteit voor de mannelijke tegenhanger om hem geïnteresseerd te houden, en nadat het verlangen van de tegenpartij is vervuld, komt de affaire meestal over, hoewel ik zeker weet dat hij haar heeft verteld allerlei verhalen over 'hoe het anders zal zijn'. Dus dit wetende, is het voor een man om een ​​vrouw te vergeven een heel ander verhaal dan de vrouw die de 'ondeugende' echtgenoot vergeet. Ik ga er in jouw geval van uit dat je man bang is voor de finaliteit van een echtscheiding, vooral de kinderbijslagbetalingen, dus hij zal proberen je voor altijd aan een touwtje te houden (terwijl hij waarschijnlijk nog steeds met iemand anders doorgaat). Je kunt een scheiding proberen als je wilt, maar zet er een tijdslimiet op, zorg ervoor dat hij niet in hetzelfde huis is (met hem gescheiden in de kelder is niet gescheiden), geen seks met hem tijdens, en bereid je emotioneel en financieel voor om aan het einde te gaan scheiden. Dit wil niet zeggen dat je er niet uit zou kunnen komen, het is gewoon een beetje onwaarschijnlijk. Jullie zouden het er allebei over eens moeten zijn dat alles wat er tijdens de affaires is gebeurd voorbij is, vergeten, niet herhaald moet worden, enz. Maar hoe zouden jullie elkaar weer vertrouwen, en hoe zal hij ooit de gedachte aan jou met deze andere persoon te boven komen, het zal gewoon niet gebeuren en zal voortdurend opduiken in gevechten. En geloof me, de voortdurende achtbaanrit voor de kinderen zal gevolgen hebben, daar moet je me op vertrouwen.

Rekening