Vraag Hoi,
ongeveer 6 weken geleden vertelde mijn vrouw me dat ze iemand anders zag en vroeg om een scheiding. Onze relatie gaat al een tijdje bergafwaarts, de belangrijkste reden is dat we niet meer met elkaar communiceren en we hebben het tot nu toe allebei genegeerd. We zijn 13 jaar getrouwd en hebben 3 geweldige kinderen. Op het moment zegt ze dat ze niet weet dat ze wil maar zegt dat ze niet meer van me houdt. De kinderen weten dat er iets mis is en blijven me vragen waarom mama het huis uit is en ik weet niet wat ik tegen ze moet zeggen. Begin deze week zei ze dat ze dacht dat ze het zou proberen, de volgende dag veranderde ze van gedachten en zei dat het voorbij was en vandaag zegt ze dat ze het niet meer weet. Ze heeft een afspraak gemaakt met een huwelijksconsulent om als ze zegt te rouwen om het einde van ons huwelijk. Ik werd daar boos over en we hadden een laaiende ruzie en dingen werden gezegd. Ik zei dat ze egoïstisch was en niet aan de kinderen dacht. De volgende dag ging de ruzie verder, ik vroeg haar om een scheiding aan te vragen omdat ze al een besluit had genomen. Ze zei nee en vertelde me toen dat ze naar de huwelijkstherapeut zou gaan om erachter te komen of het het proberen waard was. Ik was gewoon zo in de war. Ze heeft me niet echt verteld waarom ze zich voelt zoals ze is, ze zegt alleen dat ze sterke gevoelens heeft voor de persoon die ze heeft gezien. Ik zou het willen proberen in het belang van onze kinderen en als het niet werkt, kunnen we in de toekomst in ieder geval tegen hen zeggen dat we het wel hebben geprobeerd, maar dat het niet zo mocht zijn. Is dat zo verkeerd om te doen? We hebben allebei fouten en ik weet dat ik moet veranderen om dit te laten werken, misschien zal ik veranderen, misschien niet, maar omwille van mijn kinderen wil ik het wel. Kunt u mij enig advies geven. Ik wil niet dat we bij elkaar blijven voor de kinderen, maar is het goed dat we proberen dingen uit te werken in het belang van de kinderen of helemaal niet proberen?
Antwoord Hallo Richard~
Ik ben er vast van overtuigd om nooit bij elkaar te blijven in het belang van de kinderen. Uiteindelijk lukt het gewoon niet, en kinderen kunnen het zelfs vervelend vinden dat je alleen voor hen bij elkaar bent gebleven. Ik zal echter zeggen dat als je het wilt oplossen en proberen het huwelijk te laten werken omdat je echt van elkaar houdt, ja, dat is een totaal andere situatie. Heeft dat enige zin? Je moet nooit bij elkaar blijven alleen in het belang van de kinderen, hoewel de bedoelingen misschien goed zijn, is het echt niet het juiste om te doen. Als je als stel bij elkaar wilt blijven en bereid bent alles te doen om het huwelijk te laten slagen, dan is dat een goede zaak. Maar houd er rekening mee dat dat ook niet altijd werkt.
Ik ben het meestal met u en uw vrouw eens. Ik denk dat je vrouw helemaal gelijk heeft, dat het op dit moment nodig is om nu uit elkaar te gaan. Ze weet eerlijk gezegd niet zeker wat ze op dit moment wil (niet ongebruikelijk om verward te zijn en niet te weten wat ze wil). En door het scheidingsproces te doorlopen, kan ze beslissen wat ze wil doen en of ze zich inderdaad wil inzetten voor jou en het huwelijk. Ze zal ofwel besluiten om bij je te blijven en deze problemen op te lossen, of in het ergste geval is ze dat ze besluit om je te verlaten. En met begeleiding voor haar kan ze ook een goede beslissing nemen om te blijven of te vertrekken. Ze moet erachter komen wat ze echt wil.
En hoewel je het niet eens bent met deze beslissing, moet je proberen haar zo goed mogelijk te steunen. Ik weet dat het niet gemakkelijk is om door een scheiding heen te gaan en zelfs een mogelijke echtscheiding in de toekomst. Het is klote als zoiets gebeurt, en het is vaak verwarrend voor beide betrokken partijen. Scheiding en echtscheiding raken alle betrokkenen, ook de kinderen. Het kan ook een langzaam en pijnlijk proces zijn.
Dit is wat ik je zou aanraden te doen (de keuze is aan jou, uiteindelijk of je het wilt volgen of niet) - geef haar op dit moment haar de ruimte. Neem gedurende deze tijd wat tijd voor jezelf en beslis of je echt bereid bent om aan dit huwelijk te werken en het te herstellen. Wat haar beslissing ook is, je moet het respecteren. Dat betekent niet dat je het met haar eens moet zijn of haar beslissing leuk vindt. Je moet ermee instemmen om met haar naar huwelijkstherapie te gaan (ik weet dat de meeste mannen dit niet graag doen). Je huwelijk zou hierop kunnen rijden, wat betekent dat als je weigert om met haar in therapie te gaan, het huwelijk toch zou kunnen mislukken. Counseling kan een enorme hulp zijn. En je kunt weglopen wetende dat je er alles aan hebt gedaan om het te proberen en dat het uiteindelijk niet is gelukt. Ook met de begeleiding (je kunt naar wens individueel gaan) kun je aan jezelf werken.
Wat betreft de kinderen en wat je ze moet vertellen. Wees gewoon open en eerlijk tegen hen zonder in detail te treden, over de situatie en scheiding, enz. Vertel hen dat jij en hun moeder hebben besloten dat het het beste is dat je een beetje pauze neemt van elkaar om erachter te komen wat je wilt. En dat je nu gewoon niet samen kunt zijn. Zorg ervoor (als ze jong zijn) dat je ze vertelt dat het niets was dat ze zeiden of deden om de scheiding tot stand te brengen (sommige kinderen zullen hierdoor schuldgevoelens hebben). Maar dat zowel jij als je vrouw nog steeds onvoorwaardelijk van ze houden. Praat ook niet slecht of negatief over je vrouw om hen heen. Het kan de situatie zelfs nog veel erger maken en dat wil je niet doen. Wees liever beleefd tegen elkaar als je bij elkaar in de buurt moet zijn. Probeer het leven van de kinderen zo normaal mogelijk te houden.
Dus om mijn antwoord af te ronden, je moet alles doen wat in je vermogen ligt om het huwelijk te laten werken, wat er ook voor nodig is, counseling, scheidingsperiode, enz. En als je dan alles hebt gedaan wat je kunt doen en je kunt niet meer doen, dan het is tijd om ermee op te houden. Als/wanneer die tijd komt, zul je het gewoon in je hart weten. Maar op dit moment kun je alleen maar het leven van dag voor dag nemen en proberen dingen met haar uit te werken. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
