Vraag Hoi!
Ik ben een 22-jarige lesbienne uit Illinois, en ik ben al drie jaar aan het daten met een vrouw (waarvan ik één jaar samenwoon). Onlangs (d.w.z. vorige week) heeft de wetgever van Illinois een wetsvoorstel ingediend om het homohuwelijk in Illinois te legaliseren. Dus gisteravond stelde mijn vriendin voor dat als de wet wordt aangenomen, we zouden trouwen (ikes!). Het punt is, dat ze wil trouwen vanwege de wettelijke bescherming die het ons zou bieden. We hebben het gehad over het uiteindelijk samen bezitten van onroerend goed, en misschien kinderen krijgen - nog niets definitiefs, we willen samen plezier hebben en reizen terwijl we jong zijn.
Maar ze gelooft niet in het interpersoonlijke huwelijkscontract - ze zegt dat ze "ons in de nabije toekomst samen kan zien, maar ze weet niet wat ze wil als ze 80 is", en dat is alles je kunt echt van een persoon vragen. Ze zei dat als wettelijk trouwen mijn mening over onze relatie zou veranderen, we onze relatie allemaal samen zouden moeten heroverwegen (waarom, bijvoorbeeld, zoveel waarde hechten aan een instelling die ons nu toch al wordt ontzegd). Maar op de een of andere manier denk ik dat wettelijk trouwen mijn mening over ons zou veranderen - ik denk niet dat ik er iets aan kan doen.
Voor mij roept het huwelijk veel reacties op mijn buik op, en ik zou heel graag met haar trouwen - maar voor mij voelt het huwelijk alsof het veel meer is dan "slechts een stuk papier" of "wettelijke rechten". Ik denk ook dat ik met veel problemen te maken heb waar ik nog niet echt over heb nagedacht. Ik merk dat ik mezelf afvraag, is het huwelijk belangrijk voor mij? Als ik zou trouwen, wat zouden dan de redenen zijn om dat te doen? Is het oneerlijk om te trouwen zonder een levenslange verbintenis aan te gaan? Ik weet niet of ik wil scheiden - echtscheiding lijkt een heel eng woord - dus dat brengt me bij de vraag of het huwelijk een "voor altijd verbintenis" voor mij is. Ik weet dat als ik echt geloof dat het huwelijk een 'tot de dood ons scheidt'-verbintenis is, ik er geen kan aangaan met iemand die er niet hetzelfde over denkt als ik. Ik weet niet wat ik van het huwelijk denk - ik had nooit gedacht dat ik het ooit serieus zou moeten overwegen.
Dit is natuurlijk allemaal een beetje voorbarig aangezien de wet vorige week pas is ingevoerd, maar ik denk dat het beter is om er nu echt over na te denken, vooral omdat ze "de vraag heeft gesteld".
Wat zijn jouw gevoelens over het huwelijk? Denk ik hier op de verkeerde manier over? Elke input wordt op prijs gesteld.
Heel erg bedankt voor je tijd.
Antwoord Beste Brook,
Of je nu hetero of homoseksueel bent, het huwelijk is geen gemakkelijke zaak als het gaat om de rest van je leven met één persoon samen te zijn. Iedereen heeft een andere kijk op het huwelijk. Sommige mensen willen zich vastklampen aan hun partner uit angst hem kwijt te raken of om financiële redenen. Sommigen willen zijn zoals al hun vrienden die gaan trouwen omdat het de juiste tijd is, en anderen vinden het niet erg om meteen te trouwen en zouden gewoon dezelfde dingen kunnen doen als een getrouwd stel zonder al het papierwerk en gedoe. Na 3 jaar daten zou een ander moeten weten of ze de rest van hun leven met de ander willen doorbrengen. Het klinkt alsof ze meer toewijding wil dan jij. Als je niet zeker weet of je je de rest van je leven aan haar wilt blijven binden, dan is ze hoogstwaarschijnlijk niet de juiste persoon voor jou. Dit is jouw leven en je hebt er maar één, dus als je niet positief bent, neem dan geen genoegen met de op één na beste. Ik heb altijd gezegd:"Als je ook maar enige twijfel hebt, doe het dan niet." Wanneer je de juiste persoon ontmoet, zou alles moeten voelen alsof het te mooi is om waar te zijn; het is als een sprookje. Misschien heb je dit wel of niet met haar, maar als je dat doet, moet je misschien een extra lange verloving overwegen.
Wees voorzichtig en schrijf terug als je nodig hebt!
Kiya
