Vraag Door jarenlang te zien hoe mijn man van een "drinker" naar een "zwaardere drinker" en nu een "Dagelijkse ernstige drinker" ging, heb ik geleerd mijn hart en mijn geest van hem te scheiden. Is het verkeerd om te denken... "als hij wil stoppen, is hij een grote jongen en kan hij hulp krijgen"? Ik heb keer op keer aangeboden, keer op keer gehuild om mijn man terug te hebben... ik zou alles hebben gedaan. Nutsvoorzieningen ? nou... het kan me tegenwoordig niet zoveel schelen. Ik besta alleen thuis, niet levend, dat is zeker. Ik blijf thuis onopgemerkt, maar toch zeer opgemerkt in de ogen van het publiek. Wanneer is het moment waarop een drinker/alcoholist het dieptepunt bereikt? en wil je hulp? hij is 39 en heeft in zijn verleden 3 bekeuringen voor rijden onder invloed gehad. Ik ben echt doodsbang dat er nog een zal zijn en ik wil niet in de buurt zijn met dat zieke gevoel in mijn maag te wachten tot het gebeurt, of erger nog, een onschuldig leven beëindigen omdat hij dronk. Godzijdank hebben we geen kinderen samen, huur gewoon een appartement. Ik weiger een grote investering met hem te doen. Ik ben zo klaar om in te pakken.. en toch maak ik me niet eens zorgen of mijn afwezigheid hem wakker zal maken of niet. Ik heb alle beloften van hem gehoord die ik wil horen... ze werken nooit. Elk advies dat ik nu zou respecteren.
Bedankt
Antwoord Hallo Georgië~
Ik weet hoe je je voelt. Mijn vaders kant van de familie (bijna de hele familie) zijn alcoholisten. Mijn vader inbegrepen (zijn broers, ouders, grootouders, enz.). Hij stierf als een alcoholist, het was erg triest om hem voor mijn ogen te zien aftakelen. En het was allemaal zijn werk. Hij 'probeerde' jarenlang te stoppen met drinken, ging naar de AA, stopte een tijdje, enz. Maar hij begon meteen weer.
Je man heeft hier een serieus probleem. Alcoholisme lijkt veel op een ziekte, maar er is geen remedie voor. Wanneer een alcoholist stopt met drinken, is hij/zij nog steeds een zogenaamde herstellende alcoholist (want er is altijd een kans dat ze achteruit gaan). Hij moet eerst erkennen dat hij een probleem heeft. Ten tweede moet hij willen veranderen en de hulp krijgen die hij zo hard nodig heeft.
Je hebt eigenlijk alles gedaan wat je voor hem kunt doen. Je hebt geprobeerd hem te steunen, te willen dat hij hulp zoekt, enz. Je kunt hem niet dwingen iets te doen wat hij weigert te doen. Hij moet zichzelf helpen voordat iemand hem kan helpen. En het lijkt op wat je hebt beschreven dat hij daar niet snel of nooit klaar voor zal zijn.
Er komt een tijd dat een persoon maar zo veel van iets kan nemen voordat ze breken. De vraag is hier wanneer is uw breekpunt? Dat moet je beslissen. Dit drankprobleem zal blijven bestaan (waarschijnlijk de rest van zijn leven), en als je bij hem blijft, zal hij je alleen maar met hem naar beneden halen; met dit destructieve gedrag.
Misschien is het tijd dat je nu verder gaat en je leven opnieuw gaat opbouwen. Ik weet dat het moeilijk is om te zien hoe hij zijn leven verwoest, maar het hoeft voor jou geen doodvonnis te zijn. Als je instinct je zegt om eruit te komen (en zo klinkt het voor mij), doe het dan, aarzel dan geen moment langer.
Als je nog vragen hebt, stel ze dan gerust.
