Vraag Ik was absoluut geschokt toen ik je reactie op Amanda op 15-11 las met betrekking tot het standpunt van haar man over meer kinderen. Nadat ik dat had gelezen, was ik er zeker van dat u zich ofwel voordoet als een expert of ongelooflijk onbekwaam bent. Je koos ervoor om een vrouw te kleineren die had verklaard dat ze aan een depressie lijdt - absoluut een nee-nee op dit gebied. Ik vermoed dat je misschien niet wat beweert, ook vanwege je terminologiekeuze bij het voorstellen van Amanda-vrijwilliger. We horen de term 'achterlijk' eigenlijk niet meer omdat het zo niet-specifiek en kwetsend is. Je moet echt nadenken over wat je hoopt te bereiken door zo'n afschuwelijk, ondoordacht advies te geven. Als u echt een vergunning heeft om therapie aan te bieden, moet u worden onderworpen aan een beoordeling van die vergunning.
Antwoord Beste Hanna,
Ondanks dat u geen vraag stelt, heb ik ervoor gekozen om op uw opmerkingen op mijn advies te reageren.
Ik verontschuldig me niet voor mijn mening of mijn advies. Natuurlijk verwacht ik niet dat iedereen het eens is met wat ik te zeggen heb. Desalniettemin, zoals je kunt zien aan mijn beoordelingen, is de overgrote meerderheid van de personen die contact met mij opnemen tevreden met het advies dat ik hen geef.
Ik merk dat in de meeste gevallen waar mensen niet tevreden zijn met mijn antwoord, dit komt omdat ze niet horen wat ze willen horen. Mensen geven niet graag toe dat ze ongelijk hebben, of dat ze de oorzaak van het probleem zijn. In plaats daarvan geven ze liever iemand anders de schuld. Maar al te vaak wijzen erkende professionals snel met de vinger en springen op de "schuld"-trein om hun cliënt te sussen in plaats van de tijd en moeite te nemen om het beste antwoord te vinden, ongeacht of dit is wat hun cliënt wil horen of niet. Ze "gaan liever mee" met wat hun klanten denken dan hen de juiste informatie te geven en het risico lopen de inkomsten van hen als klant te verliezen.
Mannen die niet zijn gehersenspoeld door de feministische agenda om "in contact te komen met hun vrouwelijke kant" geven over het algemeen niet veel om kinderen, vooral niet om kleine kinderen. Er is niets ongewoons of onnatuurlijks aan een man die niet met kinderen om wil gaan. Dit zou met name het geval zijn bij een man die in het verleden al met kinderen te maken heeft gehad. De meeste mannen zien kinderen als niet meer dan een extra financiële last die niets toevoegt aan de kwaliteit van hun leven. Zonder de wens om de vrouw te behagen, wiens reproductieve dierendrang om kinderen vraagt, zouden de meeste mannen liever helemaal niet met de kinderkwestie te maken hebben, en veel meer huwelijken zouden kindvrij zijn.
Het is de plicht van een vrouw als echtgenote om de wensen van haar man in elk opzicht te eren. Als haar reproductieve dierlijke driften zo sterk zijn dat ze haar ongelukkig maken, dan moet ze stappen ondernemen om die driften op andere manieren te bevredigen als haar man geen kinderen wil, zoals vrijwilligerswerk, enz. Tegen de wensen van haar man ingaan zal alleen maar leiden tot het huwelijk om uiteindelijk af te brokkelen. Niet alleen vanwege zijn wens om GEEN kinderen meer te hebben, maar ook vanwege haar onvermogen om zijn wensen te honoreren.
Ik kan je niet vertellen hoeveel e-mails ik in een week krijg van ongelukkige mannen van wie hun huwelijk is verwoest door de toevoeging van kinderen. Spuit alsjeblieft geen feministische onzin tegen me over hoe mannen van vaderschap houden. Vaderschap is een aangeleerd gedrag en bestaat niet in de natuur. Mannen zijn gehersenspoeld om te geloven dat ze gevoelens voor kinderen moeten hebben, maar je kunt ze hersenspoelen wat je wilt, want het zal nooit echte gevoelens creëren. Als je me niet gelooft, leg dan uit waarom er zoveel vaders zijn die nooit de moeite nemen om hun kinderen EENMAAL te bezoeken na een scheiding. Denk aan alle vaders die weigeren om alimentatie te betalen (deadbeat dads), die er blijkbaar niets om geven of hun kinderen in armoede leven of sterven, wat dat betreft.
Als het om kinderen gaat, merk ik dat vrouwen ernstig worden misleid over wat hun rol is en wat de rol van hun partner zou moeten zijn. Vrouwen worden heel moeilijk om mee samen te leven als ze eenmaal moeder zijn en de echtscheidingsstatistieken bevestigen me. Ik denk dat als je het de "vaders" in dit land zou vragen, dat meer dan 80 procent van hen je zou vertellen dat ze GEEN kind meer zouden krijgen als ze de keuze hadden, vanwege de negatieve invloed op hun huwelijk en hun leven.
Het spijt me dat je geschokt was door mijn antwoord, maar mijn antwoord is gebaseerd op jarenlange ervaring als therapeut. Als je praat met de mensen met wie ik dagelijks spreek wiens leven negatief is beïnvloed door het ouderschap, zou je mijn antwoord beter begrijpen. Wat betreft het gebruik van de term 'achterlijk', ik gebruik de termen die volgens mij van toepassing zijn op de situatie, niet noodzakelijk die mooie kleine 'politiek correcte' termen die in wezen zinloos zijn. De term achterlijk wordt al honderden jaren in de medische wereld gebruikt en heeft goed gediend. Ik heb geen zin om het te vervangen door een onschuldige term
Mijn advies aan jou is om er overheen te komen. En zorg ervoor dat je er voor je vriend bent als hij haar verlaat omdat ze hun huwelijk verpest heeft met een kind dat hij niet wilde. Al mijn advies staat.
R. M. Frans
