Vraag Ik ben een jonge getrouwde vrouw die nadenkt over de volgende stap om kinderen te krijgen. Ik ben bijna 6 jaar getrouwd en ben erg verliefd op mijn man. Maar nu we het hebben over het krijgen van kinderen, ben ik erg bang. Ik heb het gevoel dat als ik eenmaal kinderen heb, mijn leven voorbij zal zijn, geen tijd voor iets dat ik wil doen. Op dit moment wil ik echt geen kinderen en ik denk dat mijn vraag is hoe weet je dat? Komt het je op een dag voor dat je graag kinderen wilt? Blijkbaar heeft iedereen die ik ken altijd al kinderen gewild en ik weet niet of ik ooit van gedachten zal veranderen. Ik ben 27 en bereik die leeftijd waarop mensen blijkbaar de aantrekkingskracht voelen voor het moederschap en ik niet. Mijn man moet weten of ik ze ooit wil hebben, want hij heeft gezegd dat als ik dat niet doe, hij een beslissing moet nemen. Hoe erg is het voor mij om door te gaan met de kinderen om hem gelukkig te houden? Soms denk ik dat ik gewoon moet opschieten en meteen kinderen moet krijgen, zodat ze sneller volwassen zijn en ik mijn leven terug kan krijgen. Moet ik dit gevoel van kinderen krijgen als een doodvonnis beschouwen als een teken dat ik ze nooit wil?
Antwoord Hallo Jackie~
Sommige mensen willen gewoon geen kinderen, en dat is prima. Maar voor mij kon ik mijn leven gewoon niet zonder hen zien. Wie gaat er voor mij zorgen als ik oud en grijs ben en niets voor mezelf kan doen? Ik zou graag denken dat mijn kinderen er voor me zouden zijn en voor me zouden zorgen. Zo zijn ze toch opgevoed. Een kind krijgen is niet voor iedereen weggelegd. Het zijn echter zeer lonende dingen, maar het is ook erg uitdagend. Bij het krijgen van kinderen komt veel kijken. Een nieuwe verantwoordelijkheid, omdat je nu naast jezelf iemand anders hebt om aan te denken, kleine mensen die voor een hele tijd van jou afhankelijk zullen zijn. Maar kinderen krijgen betekent niet dat je leven voorbij is, om zo te zeggen. Ze zijn zeer de moeite waard. Je zult nooit weten hoe het is om zo'n sterke band te hebben, tenzij je een moeder bent. Iets wat jij en je partner samen hebben gemaakt, het is bijzonder, een stukje van jou en hem. Er is echt niets vergelijkbaars in de wereld. Je kunt je zelfs geen leven voor hen voorstellen of zonder hen (of je er nu voor kiest om er 1 of 10 te hebben).
Ik heb zelf 4 kinderen. De lichten van mijn leven. Ze zijn alles waard wat ik in mijn leven heb moeten doormaken om ze te hebben, zo'n vreugde en eer om hun moeder te zijn, echt een zegen. Niet dat ik je probeer te overtuigen om van gedachten te veranderen. Liever laten ze je gewoon weten wat voor vreugde ze echt kunnen brengen. Het feit dat u een kind(eren) heeft, betekent niet dat u alleen aan hen hoeft te denken en nooit aan uzelf of uw man. Het is echt een balans. Je moet leren tijd voor jezelf te nemen, trouw te zijn aan jezelf en te genieten van alleen ik-tijd in het leven. Ik denk dat een vrouw die ook moeder is soms te veel in beslag genomen kan worden door moeder, echtgenote, minnaar, enz. te zijn en zichzelf te vergeten en zichzelf te laten gaan. Dat is niet altijd een goede zaak, want als de kinderen het huis uit gaan en een eigen leven hebben, een eigen gezin, wat blijft er dan over? Als je niet goed voor jezelf zorgt, maar ook voor je partners en je romantische relatie. Je merkt dat je met een vreemde bent, omdat je afstand van elkaar hebt genomen en zelfs uit elkaar bent gegroeid. Ik zeg niet dat dit jou of je man zal overkomen. Maar als ouders (als je er uiteindelijk voor kiest om een kind(eren) te krijgen, moet je ook aan jezelf en je partner denken. Zoals een keer per week een date night, een avondje voor jezelf en natuurlijk tijd met de kinderen, zoals als je dit kunt doen, dan kun je een geweldige gezinsomgeving hebben en zo. Het kost alleen wat moeite en werk, dat is alles.
Ik zou als ik jou was lang nadenken over het krijgen van een kind(eren). Doe het niet omdat je je man niet wilt verliezen, doe het omdat je een kind wilt hebben. Je moet nooit iets doen als je er echt ongelukkig van wordt. Omdat je niet wilt dat de kinderen die opgroeien het gevoel hebben dat je ze kwalijk neemt omdat ze ze hebben, vraagt een kind niet om geboren te worden.
Wanneer een stel een kind krijgt, verandert dit de relatie. Of het nu beter of slechter is, het zal veranderen, dat is een gegeven. Je moet moeite doen om verbonden te blijven. Zowel huwelijk als relaties zijn een constant werk in uitvoering. Er is altijd ruimte voor verbetering. Mijn punt is dat je nu iets niet wilt doen waar je spijt van krijgt en zou willen dat je het niet had gedaan, als je het niet wilt doen. Zin? Het hebben van een kind(eren) is een serieuze zaak, en sommige mensen denken niet altijd hoe levensveranderend het werkelijk is.
Als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
