Vraag Ik heb mijn vrouw verteld dat ik wil scheiden. Ze is een bevestigde, ernstige alcoholist voor ongeveer 4 jaar. Zij/wij zijn constant in afkickkliniek, AA, Alalon geweest, maar blijkbaar zonder resultaat. Er is mij verteld dat ze het programma niet goed doet. Hoe dan ook, ze fietst:eetbui gevolgd door overvloedige verontschuldigingen enz. voor een bepaalde tijd, dan nog een eetbui. De cycli worden steeds korter en ik heb het gehad. In de afgelopen paar afleveringen heb ik het hotel voor steeds langere verblijven zien logeren waar ik aan echtscheiding denk. Deze keer zei ik het tegen haar. Elke keer kom ik echter weer thuis. Ik zie mezelf weer terugvallen op die conclusie, maar dat wil ik niet. Als ik met mijn vingers kon knippen en ermee klaar zou zijn, zou ik dat doen. Ik denk dat het grote probleem is dat ze afhankelijk is van mij. Hoe kom ik voorbij het schuldgevoel van het weggooien van haar na meer dan 20 jaar samen zijn, ook al heb ik een rechtvaardiging? Thanx, Steve
Antwoord Beste Steve,
Bedankt dat u contact heeft opgenomen met allexperts.com. Ik hoop dat ik je kan helpen met je vraag.
Het klinkt alsof je een heel moeilijke tijd doormaakt. Het is zo jammer als er zich omstandigheden voordoen die een verder gelukkig huwelijk ongelukkig maken.
Het verbaast me zeer dat uw vrouw pas in de afgelopen vier jaar alcoholist is geworden. Dit is zeer atypisch gedrag, tenzij ze, in haar geval, een verslaving aan iets anders simpelweg heeft vervangen door alcohol.
Hoewel alcoholisme over het algemeen als een ziekte wordt beschouwd en niet als een gedragsprobleem, moet de persoon gezond willen zijn om enige verbetering in de situatie te bewerkstelligen. Uit het gedrag van uw vrouw blijkt duidelijk dat zelfs als ze zegt dat ze wil stoppen, ze dat niet kan. Ik weet zeker dat u weet dat er medicijnen beschikbaar zijn die het drinken van alcohol onmogelijk maken, maar het lijkt niet realistisch om uw vrouw toestemming te geven voor deze behandeling.
Wat u moet onthouden, is dat u niet verantwoordelijk bent voor andermans acties en gedrag. Ze is een volwassen vrouw die zich volledig bewust is van de invloed van haar drinken op jou en je leven samen. Zij heeft de ultieme controle en keuze over het eindresultaat van uw huwelijk. Ik weet zeker dat je haar keer op keer hebt verteld wat voor invloed haar drinken op je heeft en dat je zo niet verder kunt leven. ZIJ neemt de beslissing om het huwelijk te "verwerpen" - niet jij.
Hoewel het waar kan zijn dat ze "afhankelijk" is van jou, weten jij en ik allebei dat ze die factor in haar voordeel gebruikt in deze relatie. Je kunt niet verantwoordelijk zijn voor het leven van een ander. We zijn allemaal verantwoordelijk voor ons eigen leven. Nogmaals, als ze haar steun (jij) verliest door haar eigen acties, neemt ze de beslissing - niet jij.
Het is duidelijk dat uw vrouw emotionele problemen heeft waar ze niet mee om kan gaan, wat resulteert in een verslavende persoonlijkheid, of dat ze echt verslaafd is aan alcohol. God weet dat er letterlijk tientallen organisaties zijn, zoals die u noemde in uw e-mail aan mij, die zijn ontworpen om mensen met deze problemen te helpen. De hulp is voor haar beschikbaar, maar om beter te worden MOET ze beter willen worden. Dat is de bottom line, nietwaar? Beter willen worden. Daar is ze nog niet klaar voor.
Steve, je hebt recht op een gelukkig leven. Het is niet jouw verantwoordelijkheid als echtgenoot om achterover te leunen en toe te kijken hoe deze persoon van wie je houdt zichzelf vernietigt. Als ik jou was zou ik haar nog een laatste kans geven om schoon te worden, met het begrip van haar kant dat het haar laatste kans is en dat als ze zich niet voor 100 procent inzet om dit ding te verslaan, je GEEN ALTERNATIEF hebt dan jezelf te verwijderen van de hele beproeving. U kunt niets meer doen.
Het gaat je goed. Ik hoop dat het goed komt. Laat me alsjeblieft weten wat er gebeurt.
RM Frans
