Vraag Ik dank u hartelijk voor uw feedback. Ik heb echt het gevoel dat een meisje hem niet zomaar komt oppikken. Je hebt gelijk, als ze dat doet, is hij het niet waard. MIJN probleem is NIET WETEN of dat zou gebeuren. Daarom boor ik met de 20 vragen en rijd langs zijn werk. Ik kan er niet tegen dat hij ergens mee wegkomt. Hoe weet ik dat als ik niet een beetje onderzoek? Ik zie ZOOOO veel vrouwen (van jongs af aan) worden bedrogen ... op een dagelijkse basis ... en ze waren jarenlang geen idee!!! Ik kan niet toestaan dat mij dat overkomt. Ik weiger om geen idee te hebben. Ik weet zeker dat dit is waar de meeste van mijn onzekerheid vandaan kwam... Mijn broer bedroog al zijn vriendinnen de hele tijd. En aangezien ik ben opgevoed met het idee dat familie belangrijker is dan wat dan ook... kon ik het aan geen van de meisjes vertellen. Ik zag hoe hij een meisje naar zijn slaapkamer bracht, om daar een uur later zijn vriendin te hebben. Het viel me tegen! Hoe dan ook, ik dank je nogmaals voor het advies.. en ik ben hier al mee begonnen. In de afgelopen paar jaar (sinds onze zoon werd geboren) heb ik me gerealiseerd dat veel het gewoon niet waard is om ruzie over te maken. Ik zeg niets over veel van wat ik vroeger deed. Maar dat heeft MIJ nu een ander probleem opgeleverd... mijn gevoelens opkroppen... om ze later weer naar boven te laten komen!
-------------------------
Vervolg naar
Ondervragen -
Houd alsjeblieft rekening met de lengte van deze vraag.
Ik ben 26 jaar oud en ben al 10 jaar samen met mijn man - bijna 3 jaar getrouwd, behalve een jaar en een halve scheiding voordat ik ging trouwen.
Jaloezie en onzekerheid zijn altijd een probleem geweest in onze relatie. Het niveau waarop ik het bracht was erg ongezond. Sindsdien zijn we getrouwd en hebben we samen een zoon gekregen en ik geloof dat het heeft bijgedragen aan het overwinnen van veel van mijn jaloezie, hoewel het nog steeds een grote factor is. Ik weet dat veel van mijn problemen overdreven en overdreven zijn, en ik graaf en graaf totdat ik een leugen vind of een reden om hem niet meer te vertrouwen. Niet zo lang geleden kwam ik erachter dat hij zes maanden lang online een relatie had met wat 'ik' noem. Hij sprak vaak met haar tijdens het werk en een keer zelfs met haar op onze thuiscomputer en haar onze zoon op de webcam te laten zien. Ik sprak met haar en ze vertelde me dat hij altijd smeekte om haar borsten te zien (wat hij toegaf) en zelfs vroeg waar ze woonde en haar telefoonnummer (wat hij niet wilde toegeven). Sindsdien heeft hij gezworen dat hij niet langer de middelen heeft om met haar of iemand anders te praten omdat hij Yahoo Messenger heeft verwijderd. Deze situatie heeft die sterke kwade gevoelens weer aan de oppervlakte gebracht en elke dag die verstrijkt merk ik dat ik me nog meer afvraag of hij iets anders van plan is. Ik rijd soms langs zijn werk om te zien wie er misschien is, ik boor hem met vragen als ik iets vermoed... en haat hem zelfs als hij maar naar een andere vrouw kijkt. Ik hou van mijn man en wil een gezin blijven, wat er ook voor nodig is, maar ik kan er niet tegen dat deze jaloezie me doet vallen. Ik voel me bitter, onwaardig en alsof het ergste uit me wordt gehaald. Ik leg de meeste dingen die ik voel of denk in mijn achterhoofd en zeg niets uit angst om ruzie te maken of hem weer als een "bitch" te laten beschouwen. Maar wat ik me heb gerealiseerd, is dat hoe ver ik ook van mijn gedachten af probeer te blijven, ze altijd hun manier hebben om mijn geest opnieuw te verteren. Wanneer dit gebeurt, herbeleef ik die negatieve gevoelens helemaal opnieuw en merk ik dat mijn geweldige humeur van me wordt gestolen. Er gaat geen dag voorbij dat ik me niet onbeduidend voel voor een andere vrouw tegenover hem. Ik voel mijn onzekerheden stijgen tot het niveau dat ze ooit waren en vrees dat onze relatie het zal tolereren. Ik zag hem masturberen naar een niet-naakt film de ochtend nadat we seks hadden en terwijl er meer dan 100 naaktfoto's en een paar video's van MIJ binnen zijn bereik waren! Hij zag een fotograaf foto's maken van een meisje in bikini op een porsche en na veel speurwerk begon ik nog meer dingen te vinden die me irriteerden, zoals zijn verhaal dat veranderde en hoe hij nog een paar keer terugreed. Deze dingen vullen mijn bloed met haat. We maken ruzie over dit soort dingen, elke keer als iets me eraan herinnert. Ik heb het gevoel dat het komt omdat ze nooit de eerste keer worden opgelost. Waarom moet ik zo wanhopig de zijne zijn op ALLE mogelijke manieren? Is dat ook normaal? Hij begint me echt het gevoel te geven dat ik gewoon een probleem heb. Trouwens, ik klink... de meesten zouden aannemen dat ik niet erg aantrekkelijk ben of dat ik niet veel te bieden heb. Het klinkt niet alsof ik aan het opscheppen ben... maar ik kan nergens heen zonder dat iemand tegen me aanslaat of me in de haren kruipt om me te zien. Mijn man heeft niet wat de meeste vrouwen zoeken, maar ik hou toch van hem. Er wordt mij vaak verteld dat hij HEEL veel geluk heeft dat hij mij heeft... of dat ik veel beter zou kunnen doen. Het is de liefde die ik voor hem heb die me trouw en enthousiast houdt om bij hem te zijn. Ik vond dat dat moest worden gezegd, omdat mijn onzekerheid en jaloezie net zo veel meer een mysterie zijn. Zoals hij vaak heeft gezegd... het lijkt erop dat HIJ degene zou zijn die die gevoelens zou hebben. Ik weet niet wat ik moet doen of hoe ik moet beginnen om mezelf te helpen. Ik weet niet eens of het ECHT mijn probleem is. Misschien is het van hem! Alle ideeën of inzichten die u hierover heeft, zouden geweldig zijn! Ik weet dat er niets kan worden gezegd om dit probleem te laten verdwijnen... maar ik sta open voor alle ideeën om het te helpen verbeteren. Ik heb niet het gevoel dat mijn man me ooit zou bedriegen - daar gaat de onzekerheid niet over. Ik wil niet dat mijn vlam door een andere vrouw wordt genomen.. of het nu op tv is, op de computer of in het leven... als dat enige zin heeft.
Help alstublieft.
Antwoord -
Sabina,
Zoals je hebt gesuggereerd, zijn je jaloezieproblemen jouw probleem om op te lossen. Een bepaalde hoeveelheid is normaal, maar je zorgen maken over dingen doet je geen goed, en er zijn ook controleproblemen. Naarmate je ouder wordt, zul je leren dat er dingen zijn die je aan bepaalde dingen kunt doen, en aan andere niet, en je zult het verschil leren. Sereniteit is het woord denk ik. Woorden van mij zullen je strijd niet kunnen beëindigen. Als een klein trutje dat voorbijgaat je man kan stelen, geloof me, hij is het niet waard om te hebben, om ruzie over te maken of je zorgen over te maken, laat hem dan gewoon gaan en begin opnieuw met iemand anders. Als je langer met elkaar zou zijn uitgegaan (hoewel ik denk dat je dat wel deed), zouden sommige van deze eigenschappen naar voren zijn gekomen en had je waarschijnlijk moeten sturen. Maar hoe dan ook, wat ik zou willen dat je doet, is denken aan datgene wat hij doet waar je het minst last van hebt. De volgende keer dat hij het doet, negeer het dan een beetje, verhef je erboven, als je wilt, en laat hem denken dat het je niet meer stoort door op geen enkele manier te reageren. Leer er een tijdje mee te leven, het kan wel of niet eindigen, maar door te proberen het te negeren, zul je jezelf beter gaan voelen, en bij God, je leeft ermee zonder van streek te raken. Kijk hoe lang dit voor je duurt, en ga dan verder met het volgende minst vervelende ding en probeer het proces opnieuw ...... enzovoort. In plaats van dit te vertellen, is het een stapsgewijze poging om zowel je jaloezie te verminderen als elke keer een beetje ouder te worden. Probeer te onthouden dat jullie allebei al samen zijn sinds je 16 bent, en echt niets anders dan jezelf hebt meegemaakt. Het is moeilijk om binnen de huwelijksregels te blijven en de ervaring te laten plaatsvinden die jullie allebei hebben gemist, maar je huwelijk hangt ervan af. Dus probeer hem een beetje rust te gunnen als hij om zich heen "kijkt", kijken kan geen kwaad. En als blikken in iets anders veranderen, had je het toch echt niet kunnen stoppen, dus leer je je geen zorgen te maken totdat het gebeurt.
Rekening
Antwoord Sabrina,
Wat ik probeer te zeggen, Sabrina, is dat je jezelf van dit alles moet bevrijden. Ik denk dat Jezus eens zei:"Wat ik tegen anderen zeg, zeg ik tegen jullie:let op." DUS wees waakzaam, maar niet een constante graver. En als hij iets verkeerd doet, moet je beslissen of je je huwelijk wilt vergeven of beëindigen. Maar je kunt niet echt door het leven gaan om hem toegewijd te maken aan jou als hij dat niet is. Beschouw de vriendinnen die bedrogen zijn, ze zouden er misschien achter zijn gekomen, maar ik weet zeker dat sommigen dat niet deden. Konden ze het omwille van de vrede beter weten of niet? Je hebt geen idee, en op een dag wil je misschien gewoon tegen je man zeggen:"Als je dingen blijft doen die me onzeker maken, laten we dan uit elkaar gaan zodat ik iemand kan vinden die er alleen maar om geeft mij te plezieren." En ga je dit ook met de volgende doen? Vertrouw me hier en stijg boven dit gevoel uit. Laten we hem een kans geven om te falen, maar hem er niet voor opzetten. Je zult misschien verrast zijn en ontdekken dat, zoals ik al eerder zei, hij experimenteert weg van het gevaar van fysiek contact, laten we hem er niet toe drijven.
Rekening
