Stop de zelfdiagnose

"Ik ben lui."

"Ik ben egoïstisch."

"Ik had dingen anders moeten doen."

"Ik ben niet erg slim."

"Ik maak een grote fout."

Dit zijn veelvoorkomende uitspraken die ik hoor, allemaal gerelateerd aan een positie van zelftwijfel en tekort. We kunnen eerlijk langs hen komen omdat ze ons beschermen tegen het gevreesde oordeel van anderen dat misschien erger is dan het onze. Ze reduceren ook wat meestal veel complexer is tot iets hapklare, en ze geven een gevoel van controle - tenslotte, als ik het veroorzaakt heb, kan ik het repareren. Helaas gebruiken ze ook een brede kwast om een ​​nogal onflatteus beeld te schetsen. Deze uitspraken (en overtuigingen) bedekken wat meestal gewoon de menselijke conditie is en maken het tot iets donkers en pathologisch. Ze missen de schoonheid, de goede bedoelingen, de uitputting, de groei en de rode draad die door ons allemaal loopt.

Meestal kunnen we de bovenstaande uitspraken uitpakken en onszelf het voordeel van de twijfel geven, we kunnen ons realiseren dat we niet perfect zijn en niemand anders ook. Zelfs als we ons ongemakkelijk voelen en willen dat de dingen anders waren, kunnen we alles accepteren wie we zijn. Als je verstrikt raakt in zelfdiagnose, kun je je misschien het volgende herinneren:

• Ik verzeker je dat de meeste mensen wel eens een tv-show hebben gekeken terwijl ze in de sportschool hadden kunnen zijn.

• De meeste mensen denken meestal aan zichzelf.

• We leren allemaal door vallen en opstaan ​​en door onszelf naar buiten te brengen. Er is geen veilige manier om ons leven van tevoren in kaart te brengen, zodat niemand gewond raakt.

• De meeste mensen zouden willen dat ze meer wisten of dat ze iemand hebben met wie ze zichzelf vergelijken die op de een of andere manier slimmer lijkt.

• Vrees en zorgen kwellen velen van ons. Het kan zich manifesteren in wat aanvoelt als 'feiten' over ons gedrag, maar dit zijn eigenlijk alleen maar oordelen verkleed als waarheid.

Er is dus niets mis met actiever willen zijn, iets nieuws willen leren, meer altruïstisch willen zijn, minder strijd en angst willen voelen. Het helpt echter niet om onszelf als gebrekkig te diagnosticeren als we het doel niet bereiken. En het is gewoon niet waar (en het is gewoon niet aardig). Ik moedig je aan om een ​​stap terug te doen van de zelfbeschuldiging, rond te kijken en te zien wat er nog meer aan de hand kan zijn. Kijk of je milder kunt worden naar jezelf toe en hoe dit kan leiden tot een rijker begrip van jouw ervaring (en de ervaring van anderen). Kijk hoe je van jezelf kunt gaan houden en jezelf kunt accepteren, zelfs als je niet perfect bent. Praat tegen jezelf met liefde en mededogen in plaats van spot en walging. Soms zijn we de enige vriend die we hebben, dus ik raad aan om vriendschap met jezelf te sluiten in plaats van jezelf te kleineren.

Hoe oefen je anders zelfcompassie? Ik hoor graag uw mening in het opmerkingengedeelte.

Ingrid Mathieu, Ph.D. is klinisch psycholoog en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .

Volg haar op Facebook voor dagelijkse inspiratie over het bereiken van emotionele nuchterheid. Bekijk haar korte video's of bezoek haar website op www.IngridMathieu.com