Bron:DG FotoStock/Shutterstock Seksuologen bevelen bijna universeel uitgebreide, zachte, speelse, wederzijdse streling van het hele lichaam aan als een belangrijk ingrediënt van bevredigend vrijen. Maar mensen kunnen elkaar ook strelen zonder elkaar aan te raken - door elkaar in de ogen te kijken.
Een 16e-eeuwse Franse dichter was de eerste die opmerkte:"De ogen zijn de vensters van de ziel." Tweehonderd jaar later, in 1967, scoorde de Engelse zangeres Dusty Springfield een hit met The Look of Love :
De blik van liefde is in je ogen,
De blik die je glimlach niet kan verbergen.
De blik van liefde zegt zoveel meer
Dan alleen woorden ooit zouden kunnen zeggen.
En wat mijn hart heeft gehoord,
Het beneemt me de adem.
De moderne wetenschap heeft bewezen dat beide waarnemingen juist zijn. Wanneer twee mensen elkaar langer dan een minuut of twee in de ogen kijken, ontwikkelen ze een dieper vertrouwen, grotere intimiteit, grotere wederzijdse aantrekkingskracht - en als resultaat, meestal meer bevredigende seks.
In 1989 waren onderzoekers van de Clark University in Worcester, Massachusetts de eersten die de kracht van wederzijds oogkijken onderzochten in twee onderzoeken die klassiekers zijn geworden. Eerst verdeelden ze 96 vreemden in paren en vroegen ze om een van de volgende drie dingen te doen:naar elkaars handen staren, elkaars oogknipperingen tellen (oppervlakkig oogcontact) of elkaar aandachtig in de ogen staren (diep oogcontact). Onderwerpen die elkaar in de ogen staarden rapporteerden de grootste gevoelens van wederzijdse aantrekkingskracht en genegenheid.
Vervolgens vroegen de onderzoekers 144 gekoppelde individuen hoeveel ze van hun partners hielden en hoe hartstochtelijk ze van hen hielden. De 72 koppels staarden elkaar vervolgens twee minuten in de ogen - niet praten, alleen diep in elkaars ogen kijken. Het resultaat:de wederzijdse aantrekkingskracht en passie namen aanzienlijk toe.
Er zijn aanwijzingen dat langdurig oogcontact het zenuwstelsel ertoe aanzet oxytocine en fenylethylamine af te geven. De eerste is een hormoon, ook wel het 'knuffelhormoon' genoemd. Het wordt geassocieerd met langdurige binding en gehechtheid. De laatste wordt soms de 'liefdesstof' genoemd en is een neurotransmitter die betrokken is bij gevoelens van interpersoonlijke aantrekkingskracht.
Deze verbindingen beïnvloeden ons bijna vanaf de geboorte. Baby's van vijf dagen oud kijken liever naar gezichten die direct oogcontact maken dan naar gezichten met een afgewende blik. En bij zuigelingen en peuters is het onvermogen om oogcontact te houden een vroeg teken van autisme.
Verschillende onderzoeken hebben de verrassende emotionele kracht van wederzijds oogkijken gedocumenteerd:
Tot slot betekent wederzijds oogkijken ook het delen van onverdeelde aandacht. In een wereld die wordt gedomineerd door rinkelende telefoons, piepende sms-berichten, e-mails die altijd wenken en sociale media die altijd wenken, is onverdeelde aandacht een speciaal geschenk, een geschenk dat veel mensen aantrekkelijk vinden.
Terwijl staren naar de ogen meestal gevoelens van aantrekking, nabijheid en zelfs liefde stimuleert, kan het ook angst en bezorgdheid veroorzaken. Herhaaldelijk staren naar de ogen kan de dingen in een positievere richting veranderen, of je kunt de hoeveelheid staren die je doet verminderen.
Veel relatie- en sekstherapeuten raden stellen aan die zich van elkaar vervreemd voelen, of stellen die het goed met elkaar kunnen vinden, maar hopen zich hechter te voelen, aan:
Stel desgewenst een timer in. Blijf vijf minuten staren. Als je aandacht afdwaalt, geen probleem. Ga gewoon terug naar het kijken in de ogen van je partner.
Er is geen garantie dat deze kleine oefening je dichterbij zal brengen of je zal voorbereiden op zinderende seks. Voor sommige mensen niet. Maar de meeste stellen vinden dat staren naar de ogen de interpersoonlijke spanningen vermindert en partners aantrekkelijker en erotisch aantrekkelijker maakt.
Facebook-afbeelding:DG FotoStock/Shutterstock