volwassenen is waarschijnlijk de meest verwarrende fase die er ooit is. Het is die middenweg waar je weet dat je zinkt, maar je weet gewoon niet in welk tempo. Het is die spiegel waar je klaar bent om verder te kijken dan de stralende reflectie en de ongepolijste basis verstrikt. Terwijl het canvas eruit ziet als een serene foto vanaf de voorkant, lijkt de achtergrond ervan een gescheurd stuk in grijstinten te zijn. Versla je jezelf dag in dag uit? Wanneer de regenbogen opkomen en de zon ondergaat? Als alles op zijn plaats valt en plotseling geen grond is? Wanneer het leven goed gaat, maar er is nog een frons. Het is dan wanneer je je eigen gezond verstand moet zijn en hardop moet schreeuwen, dat het goed is! Als je denkt dat je de enige bent die het vliegtuig mist, is het niet waar. Als u denkt dat u de enige bent die geen relaties kan vastleggen, is het niet waar en als u denkt dat het leven alleen maar oneerlijk tegen u is; Bread dan liefde, het is niet waar.
Herinner je je je zorgeloze zelf? Hoe lang geleden was het? Wanneer heb je voor het laatst 'geleefd'? Wanneer was de laatste keer dat je in de zon doorweekte en naar de hemel glimlachte? Wanneer was de laatste keer dat je uit je hart giechelde? Wanneer was de laatste keer dat je straalde toen je werd geraakt met die frisse aardse geur? We herinneren ons niet eens dat we onszelf hebben gehuld met zoveel zelftwijfel dat we niet eens van binnen geloven, dat we al het geluk verdienen dat recht voor ons ligt. We zijn ‘geobsedeerd’ met het idee om een ‘Picture Perfect Life’, perfecte baan, perfecte relaties, perfecte vriendschappen te hebben. We zijn bang om al onze kaarten op tafel te zetten met het idee om te worden beoordeeld. We zijn bang om onze onzekerheden te accepteren omdat in ons hoofd een 'sterke' persoon er geen heeft; Maar wie definieert kracht? Waarom is het idee van 'iedereen' belangrijker voor ons dan je eigen levende ziel? Waarom is het dat wanneer een lange relatie mislukt, je jezelf misleidt om te geloven dat het nog steeds kan doorgaan? Waarom is het dat wanneer je echt goede vriend je uit elkaar scheurt, je nog steeds volgehouden omdat je dacht dat het waar was? Waarom is het dat zelfs als je ongelukkig bent op het werk, je nog steeds moeite hebt om door te gaan, omdat je niet minder voor je collega's kunt staan? Dat mijn vriend het echte probleem is; Het probleem dat u niet bereid bent los te laten en de meest elementaire oplossing ervoor is het erkennen van de kern.
hieronder vermeld zijn 5 enigszins ongemakkelijke tijden waarin het leven ons een sloopkogel gooit en in ons hoofd gaan we Uit balans, maar in werkelijkheid is het gewoon een off -situatie.
Laat die giftige, niet-bestaande relatie los
los"Iedereen loopt in je leven met een doel, zodra dat doel voorbij is, vervagen ze zwijgend weg ”. Elke persoon in ons leven komt binnen met een doel, het is om ons levend te laten voelen, ons een beter persoon te maken of ons een les te leren en net wanneer het klaar is, lopen ze naar buiten en vervagen in de vergetelheid.
We zijn van de kavel die altijd is opgegroeid op sprookjes, waardoor het loslaten van relaties is zoals een deel van je wegnemen. Of het nu een relatie van 6 maanden of 6 jaar oud is; Als het je niet gelukkig maakt, als het er gewoon is om het te doen en als je partner letterlijk niet bestaat, haal dan diep adem en laat het gaan. Het zal je in het begin knijpen en breken, maar het zal je alleen redden van een tsunami van je eigen maken. Iemand verliezen beëindigt de wereld niet. Het heeft nooit. Het leert u alleen dat niets permanent is en de enige manier om uzelf te redden, is door het proces van loslaten te begrijpen en te volgen.
> 
Alleen u kunt definiëren waar u in
gelooftSociale media hebben letterlijk elk van ons leven overvallen. Het is dat ene medium waar we allemaal ons bestaan constant vergelijken met dat van anderen. De stalkingvaardigheden die we opscheppen, leiden ergens tot een grote zelftwijfel die onzekerheden creëert. Je begint plotseling jezelf te vergelijken, je levensstijl, je gewicht, de manier waarop je eruitziet met iemand die je nauwelijks kent. Dit alles, Post After Post heeft een negatieve impact in je denken, wat leidt tot een grote "Ik ben niet zo goed als zij".
Waarom zou je dat willen doen? Waarom zou je jezelf willen veranderen in een persoon die je niet eens herkent of zich verhoudt? Integendeel, waarom concentreer je je niet op het creëren van een betere versie van jezelf. Degene die het leven leeft op zijn/haar eigen voorwaarden. Degene die trots is op hoe ze zijn. Op het moment dat je aan jezelf begint te twijfelen, wees er zeker van dat je vroeg of laat bezwijkt voor theatrale ratrace waar we nooit deel van uitmaakten.
Laat mensen los die anderen boven jou hebben gekozen
Dit is de moeilijkste om te accepteren omdat het meestal niet in ons voordeel komt en wij zitten vast zonder enige antwoorden. Vele keren in vriendschappen, uw beste mensen, de dichtstbijzijnde mensen, die u in al uw vertrouwen stopt, kiest andere mensen boven u. De kracht van vergeving ligt in eenmaal vergevingsgezind, maar wanneer 'je persoon' steeds opnieuw kiest voor iedereen behalve jij, weet je dat het tijd is om los te laten.
Hoewel we realisten zijn en we verwachten niet ieders prioriteit te zijn, maar ergens is het altijd leuk om te zijn een kern hebben. Een duidelijke ploeg. De kracht om jezelf te kiezen ligt bij je. Kies u
> 
Laat degenen die niet voor u opstaan, los
"Hoeveel littekens rechtvaardigden we alleen omdat we hielden van de persoon die het mes vasthield?" Hoewel je de zin niet letterlijk neemt, maar hoe vaak ben je op een plek geweest waar je verwachtte dat deze ene persoon voor je opkwam voor iedereen en ze mama hielden? Toen die stem het enige was dat je verlangde om te horen, maar ze spraken niet op. Toen dat de enige steun was die je nodig had in een kamer vol mensen, maar ze waren lafaards. Nee, je hebt zulke mensen in het leven niet nodig.
Wat is het hele punt van alle rooskleurige beloften persoonlijk wanneer ze voor de hele wereld zijn Heb je niet eens de moed om je te erkennen? Zou je zo willen worden behandeld? Zou ze zo graag worden behandeld? Als het antwoord daarop 'nee' is, dan heb je vrijwel het antwoord op jezelf. Het betekent gewoon dat je jezelf omringt met een stel holle mensen die je zouden laten liegen met rust wanneer je ze het meest nodig hebt; En dit zal pijn doen alsof er geen morgen is. Laat ze gaan. Ze verdienen je gewoon niet.
Laat degenen die u naar beneden trekken los om u te corrigeren
We hebben meestal een stel mensen met wie we het meest strak zijn. Ze vertellen ons waar we wankelen, over onze tekortkomingen en hoe we betere individuen kunnen worden. Maar heb je die ene persoon die je gewoon uitkijkt en je bekritiseert in naam van "proberen je te helpen"? Heb je die 'beste vriend' die de 'waarheid' schildert en je elke keer naar beneden trekt? Welnu, lieve vriend, zo hard het ook klinkt, maar je bent veel beter af zonder dit soort negativiteit. Periode.
> 
We zijn uitsluitend de schuld voor het dragen van de zelf toegebrachte pijn. Het leven is maar alle zonneschijn, soms geeft de zon je alle warmte die er is en soms verbrandt het jullie allemaal. Het hangt volledig van je af, de hoeveelheid stralende zonneschijn die je nodig hebt in het leven en ook de juiste balans. Schroef alle slechte beslissingen, je hoeft jezelf er niet de schuld van te geven. Vergeving is een geschenk, maar dezelfde persoon keer op keer vergeven voor dezelfde fout is dwaasheid. Deze fase waarin we verstrikt zijn, is door niemand anders dan wij gecreëerd, dus geef jezelf een strakke luchtknuffel, verwend jezelf aan de maan en terug en geloof dat 'het leven verder gaat' en dat je mensen ontmoet en scheiden van mensen, maar de mensen Alleen constant is jij .
De staat van geluk of verdriet waar je in bent, hangt volledig af van hoe je het wilt zijn. Allemaal omdat er een stilteperiode is, betekent niet dat een orkaan je heeft getroffen en alles onvruchtbaar is. Bovendien hebben we altijd onze wingmen en cheerleaders die altijd onze rug hebben. Dus, leef terwijl je kunt liefhebben, en laat die waanzin nooit vervagen.
"Je leeft maar één keer; Je kunt net zo goed grappig zijn "-coco chanel