Vertel me de laatste keer dat je eigenlijk gelukkig was? De laatste keer dat je zo in de wolken was dat je geluk niet kon worden opgenomen? De laatste keer dat je vredig naar bed ging? De laatste keer dat je rondkeek en gewoon hopeloos glimlachte? De laatste keer dat je de zon opzocht en in alle warmte koesterde? Weet je het toch niet, toch? Nou, maak je geen zorgen, want je bent zeker niet de enige! Je hebt een stel mensen die onder een deken van stilte elke centimeter van deze verwarring voelen, elke centimeter van deze pijn, elke centimeter van deze strijd.
Weet je wat het grootste probleem met ons ooit zo toenemende dilemma is? Het antwoord daarop is heel eenvoudig, het is het idee dat we onze jeugd niet willen loslaten. Hoewel velen en geloof me, "velen" zouden het hier niet mee eens zijn, maar het is een legitiem feit. Hoewel we een sterke houding kunnen uitbeelden van niet verbaasd zijn door de complicaties die het leven gooit, is het feit van het uur dat je binnen elke voorbijgaande minuut breekt. Hoewel je doet alsof je volwassen bent, haat je eigenlijk het feit dat je volwassen bent. En weet je wat? Je zult dit feit nooit accepteren en dit is waar het grootste probleem ligt. Hoe kan men ooit in het reine komen met complexiteiten wanneer het acceptatieveld blijft onaangeroerd?
hieronder vermeld zijn redenen waarom elke 20 iets ongelukkig is, zelfs na het bereiken van geweldige mijlpalen.
> 
Je slaat jezelf meer dan zou moeten
Wanneer was de laatste keer dat je achterover leunde en op je rug klopte om gewoon je eigen reis toe te juichen? Van een onderverzekerde persoon tot nu in een eigen identiteit? De hoogte van de berg doet er niet toe, de reis wel. Dus, neem even de tijd, waardeer jezelf voor de mooie persoon waar je in hebt gebloeid. Iemand die tegen hun eigen gevechten heeft gevochten, hoe groot of klein ook en nog sterker is gekomen.
je bent altijd achtervolgd
zij het met je werk, je persoonlijke leven of met je zelfgroei, er is nooit een moment waarop je echt achterover leunt en ademt. Je jaagt voor altijd. Ondanks het inpakken van de baan waar je zo hard voor hebt gewerkt, blijft je ongelukkig omdat je meer wilt. Dat gezegd hebbende, hoewel dat ook een geweldige motiverende drive is, moet je altijd weten wanneer je de grens moet trekken. Wanneer te stoppen en gewoon te ademen.
> 
je waardeert je werk meer dan je persoonlijke leven
De tijden waarin we vandaag leven waar geld meer wordt gewaardeerd dan relaties, het is een trieste Staat van affaire dat uw werk uw enige identiteit is geworden. Die beroemde meme van "het is beter om in een mercedez in diepbedroefd te zijn dan rond te rijden met je partner in een kleine auto" helaas blijkt waar te zijn. Maar je weet wat, wanneer je het allemaal hebt bereikt, jezelf laadde met tonnen geld, naar de chicste plaatsen reizen, de duurste wijn drinken, je doet het eigenlijk allemaal alleen. Je bent leeg, hol, alleen een lichaam zonder doel uit te kijken en geen gelukkig gezicht om thuis te komen.
Je omhult jezelf in ongewenste concurrentie
Dat is waar. Hoewel de concurrentie gezond is, duw je het niet naar een punt waar je een tsunami van je eigen maken tegenkomt. Werk, werk hard! Bewijs je moed, maar niet door je vrede of je sociale leven te gooien.
Je vergelijkt je leven altijd met die van anderen
Ik denk niet dat Mark Zuckerberg zelf had gedacht aan welke ramp hij voor het menselijk leven creëerde Toen hij met Facebook kwam. Sociale media zijn die onzichtbare duivel geworden die het leven van elk individu achtervolgt. Het tuimelt het levende zelfrespect van iedereen terwijl ze door de sociale verhalen van elk individu scrollen. Het is dat canvas dat is geschilderd met leugens en die leugens creëren verder een vertrouwenscrisis die verantwoordelijk is voor onze eigen ramp.
Geluk is geen keuze. Het is een recht! Houd van jezelf, want schat, je bent puur goud!