We vinden zoveel excuses voor hoe we zijn en hoe we ons voelen. Hoewel ik van plan ben te schrijven over morbide zwaarlijvige mensen, zijn de meeste van deze gedachten vrij algemeen en passen ze als een handschoen bij elk 'slachtoffer'. Ik las onlangs Yahoo-antwoorden over hoe mensen denken over morbide zwaarlijvige personen en de antwoorden zetten me aan het denken:"jammer", "walging", "het zijn ook mensen met gevoelens", "afkeer", "verdrietig", "het is smerig", "misschien stierf iemand van wie ze houden" enzovoort.
Wie help jij om medelijden te hebben? Nou, medelijden hebben helpt hen niet; misschien helpt het gewoon de persoon die medelijden heeft omdat hij of zij op deze manier als een "goed" persoon wordt gezien. Afstoting en walging helpen ook niet; integendeel, die gevoelens zijn nog steeds iets van de persoon die ze voelt. Je kunt niet tegelijkertijd walgelijk en blij zijn. Daarom heb je jezelf niet geholpen en heb je een ander mens niet geholpen. Desalniettemin heb je je voorheen positief genoeg toestand verpest.
Ieder van ons speelt graag het "slachtoffer" en we hebben een echt walgelijke gewoonte:als er iets mis met ons is, is het iemand de schuld van een ander, omdat iemand stierf, omdat iemand niet van ons houdt, omdat iemand dat deed of niet deed, maar wij zijn het nooit.
We zijn verantwoordelijk voor wie we zijn Nou, hier is een gedachte! Ik denk dat we verantwoordelijk zijn voor het ziek worden, we zijn verantwoordelijk voor onze ellende, we zijn verantwoordelijk voor morbide obesitas en we zijn verantwoordelijk voor anorexia of ongelukkig zijn. Ik denk dat we geen slachtoffers zijn; wij zijn de "makers" van ons lot.
Het beste antwoord dat ik kreeg over mensen met morbide obesitas was:"Waarom kunnen ze niet op tijd om hulp vragen?". Je wordt niet ziekelijk zwaarlijvig in een week, het is een lang proces en je ziet het gebeuren!
Wanneer beseffen we dat wij het zijn die onszelf moeten helpen? Zeg niet dat het gemakkelijk is, want je bent niet te zwaar! Iedereen heeft problemen! Dunne mensen hebben ook harten gebroken! We moeten gewoon toegeven dat het onze schuld is en dat de enige persoon die ons kan helpen, wijzelf zijn.
Ik heb ooit een geweldig gezegde gelezen en ik probeer er elke dag naar te leven. De zon is genereus, schijnt op iedereen, dun of dik, lelijk of mooi, ellendig of gelukkig, maar je moet uit het gat komen waarin je je verstopt en de zonnestralen je laten raken. Je kunt niet gewoon blijven zitten wachten tot de zon in je hol komt. Zie je, de zon doet zijn werk, schijnt, het is jouw beurt, zet een stap en laat die ook op jou schijnen! Julie Oldenburg werkt als geregistreerd diëtist bij L.A. Bariatrics, een afslankprogramma in Los Angeles.
