Ok. Laten we de zaken rechtzetten. Dus je bent een tiener, een jaar of 17 of 18, en je klootzakvriendje heeft je onverwachts zwanger gemaakt, je overal de schuld van gegeven en daarna spoorloos achtergelaten. Wat ga je nu in hemelsnaam doen? Zelf doden? Nee. Je moet beginnen te denken als een volwassene en nadenken over rationele oplossingen voor je probleem. Je moet het natuurlijk wel aan je ouders vertellen. Je woont bij hen. Ze zullen uiteindelijk weten dat je zwanger bent, zelfs voordat je buik de televisie begon te blokkeren. Je moet het je ouders vertellen, zodat je de hachelijke situatie met hen kunt bespreken. Ga je naar een abortuskliniek of ga je door met de zwangerschap? Ook al zie je eruit en denk je als een volwassene, je bent nog steeds hun kind. En er zijn beslissingen die de begeleiding van ouders nodig hebben.
Ze kunnen extreem boos worden, vooral als ze traditionele ouders zijn. Maar wat kunnen ze doen? Jij bent hun kind, en het probleem is daar - echt en levend. Geloof me, ze zullen niet lang boos blijven. Ze kunnen zelfs een beslissing voor je nemen. Als je besluit door te gaan met de zwangerschap, dan neem je het kaarder, moediger pad. Ik waarschuw je, je zult een sociaal stigma moeten ondergaan van je klasgenoten, buren en zelfs de oudere leden van je gemeenschap. Natuurlijk zal dit stigma gemakkelijk van je af worden geschoven als je familie je van harte steunt en bij elke stap aan je zijde staat. Uw beslissing om niet naar een abortuskliniek te gaan, zal een gewaagde uitspraak zijn die door meer volwassen mensen wordt bewonderd.
Aan de andere kant, als u ervoor kiest om uw zwangerschap af te breken, dan is de gemakkelijke uitweg. U hoeft zich alleen maar voor te bereiden op uw operatie, een afspraak te maken met een betrouwbare abortuskliniek, doorgaan met de abortus, en dan bent u klaar! U hoeft niet meer druk (bijvoorbeeld sociaal, financieel, cultureel) te ondergaan dan nodig is. Het probleem wordt in de kiem gesmoord en je kunt doorgaan met je gelukkige middelbare schoolleven. Je kunt dit niet echt laf noemen, want laten we toegeven, je bent eigenlijk nog maar een kind. Hoe kun je voor een kind zorgen? Natuurlijk is er het gebruikelijke argument dat je ouders dat werk voor je kunnen doen. Denk echter goed na. Kan uw gezin het zich veroorloven om nog een gezinslid te hebben, een andere mond om te voeden? Als dat kan, dan is dat geweldig. Maar wat als u precies het tegenovergestelde bent?
Wat uw beslissing ook is, zorg ervoor dat u er echt over heeft nagedacht op de meest logische, verstandige en praktische manier. Je moet altijd kijken wat voor jou de beste optie is. Dat is tenslotte jouw leven waar we het hier over hebben. Of u nu doorgaat en uw kind houdt of dat u het de abortuskliniek laat houden, zorg er gewoon voor dat u geen spijt krijgt van de beslissing die u hebt genomen. Je kunt niet ongedaan maken wat er is gedaan, dus je kunt maar beter verstandig zijn in je besluitvorming.
