Jonge mensen, voornamelijk vrouwen, genieten van ontharen. Ik weet dat de uitspraak masochistische kenmerken impliceert onder onze jongeren, maar ik bedoel het niet letterlijk. Ik heb alleen gewezen op hun fascinatie voor het concept van ontharen. Ik ken meisjes die de hele ochtend voor hun spiegels zouden zitten poetsen, hun wenkbrauwen epileerden en hun oksels en benen harsten. En let wel, dat is alleen voor hun ontharingsroutines. Ik ben nog niet eens naar het opmaken en verkleden gegaan. Ze zijn zo toegewijd om het elke dag te doen dat je het als een sekte kunt classificeren.
Ik ben misschien te oud dat ik niet meer om schoonheidsroutines geef, maar ik herinner me dat ik niet hetzelfde doe enthousiasme voor ontharing en schoonheid als geheel toen ik jonger was. Ik zeg niet dat ik in mijn jeugd geen schoonheidsroutines heb. Ik had er meerdere. Ze waren gewoon niet zo extreem als de kinderrituelen tegenwoordig. Het is verbazingwekkend om te zien dat onze schoonheidsliefhebbers jong beginnen. Je kunt zelfs veertienjarigen zien die make-up en nagellak-tutorials geven op YouTube. Ze lijken voor experts op het gebied van dit onderwerp al op zeer jonge leeftijd.
Hoe kan iets zo pijnlijks bovenaan de prioriteit van elke tiener komen te staan... lijst? Gemakkelijk. Mensen zijn geboren om zich aan te passen. Ontharen wordt nu al zoveel jaren toegepast dat het een voor een plukken van de haarzakjes en het door harsen uit de huid trekken meer dan acceptabel is geworden. In plaats van brandende pijn is ontharen een doffe pijn geworden. Zeg me of ik het bij het verkeerde eind had, maar ik kan het zelf beamen. Ik heb niet geprobeerd te harsen, maar epileren was een kwelling de eerste keer dat ik het op mijn wenkbrauwen probeerde. Nu kan ik de pijn nauwelijks voelen.
Van alle schoonheidsroutines lijkt ontharen de meest pijnlijke te zijn. Als je de dames echter vraagt waarom ze het doen, zeggen ze altijd:"Het is de pijn allemaal waard." Nou, als je er helemaal op ingaat, hebben ze gelijk. Ik ben een vrouw, dus ik weet het. Het is alle fysieke pijn waard als je uiteindelijk wordt geaccepteerd in de samenleving waartoe je behoort. Erbij horen is heel belangrijk voor mensen, vooral voor vrouwen. Ik bedoel, we gaan niet zomaar in groepjes naar buiten, toch?
Tenslotte is ontharen slechts een onderdeel van het hele primping-proces. Om hun idee van schoonheid te bereiken, is ontharing slechts één stap om te maken. Pijn is niet relevant. We hebben allemaal wel ergens last van. Dit soort lijden levert in ieder geval gunstige resultaten op voor vrouwen. Ja, gunstig inderdaad. Wie wil er nu geen mooie en gladde huid, zorgvuldig geëpileerde wenkbrauwen en haarloze oksels? Voor mannen is dat misschien niet zo belangrijk, behalve voor [gecensureerde] en metroseksuelen. Maar voor de vrouwen is de deal groot genoeg om te negeren.
