Het volgende is een waargebeurd verhaal - dit interview was een opdracht voor mijn cursus Normaal moederschap. Ik ging de opdracht in met het gevoel dat het druk was. Ik kwam meer te weten over de empowerment die vrouwen voelen door natuurlijke geboorten.
Namen in het verhaal zijn fictief om hun privacy te beschermen.
Moge dit korte, waargebeurde verhaal vrouwen in staat stellen een succesvolle natuurlijke bevalling te hebben.
Geniet van het verhaal!
Om 10.00 uur April Fool's Day had Aimee een bedrieger in haar handen - nou ja, eerder in haar buik. Kleine Sam wilde weg omdat hij zich al kon voorstellen hoe populair zijn verjaardag zou zijn onder zijn vrienden. Aimee had er geen zin in. Ze is niet het type om haar voor de gek te laten houden en haar tweede zoon, die nog geboren moest worden, zou niet de ultieme grap uithalen.
Alleen thuis lag Aimee lekker te luieren terwijl ze haar boeken las, wetende dat als ze helemaal niets zou doen, 1 april voorbij zou gaan zonder dat ze zou bevallen.
Om 22.00 uur begonnen de weeën echt te komen. Als ervaren moeder wist ze al dat de weeën niet dichtbij genoeg waren. Om 5 uur waren de weeën intens en kwamen ze precies op 5 minuten uit elkaar. Pff, ze heeft 2 april gehaald.
Aimee en haar man, Scott, stapten in hun auto met hun eerste zoon, Spenser, een 10-jarige. De wielen van de auto kwamen tot stilstand in het Swedish Hospital, waar ze allemaal naar de kraamafdeling liepen. Na 10 minuten op de afdeling was Scott weg en nam Spenser mee. Scott moest vertrekken om Spensers ADD/ADHD-medicatie op te halen.
De kicker is Scott en Spenser kwam nooit meer terug. Scott liet uiteindelijk Spenser's Ritalin knallen en liet hem op cloud 9, Spenser onoplettend en zijn vrouw zonder hem tijdens de bevalling.
Aimee was niet de enige. Haar jongere zeurende zus, van wie ze wenste dat ze er niet was, was er wel. Aimee's zus was er niet echt voor steun; ze was er eerder zoals Aimee wilde dat ze getuige was van een natuurlijke geboorte. Kleine zus had twee eerdere keizersneden en Aimee, verdomme, zou hoe dan ook een natuurlijke geboorte krijgen.
En haar kansen waren groot:geen steun van haar echtgenoot, zeurende zus, placenta previa, 242 pond, volle darmen en bloedingen tijdens de zwangerschap.
Aimee vocht tegen de kansen en kreeg kracht van de aanwezigheid van haar vriendin. Haar belangrijkste kracht kwam echter voort uit haar eerdere niet-participatieve bevalling van haar eerste jongen, Spenser. Geladen met het sap van een ruggenprik, leunde Aimee gewoon achterover terwijl de verpleegsters en artsen de baby handmatig naar buiten duwden toen de monitor pieksamentrekkingen vertoonde. Ze voelde niets. Aimee zei dat ze gewoon het gevoel had dat ze een druif eruit had gehaald.
De eerste bevallingservaring kwalificeerde Aimee niet als een ervaring - althans niet in termen van haar deelname. Artsen hadden de controle en ze was volledig passief. Dit is niet Aimee – en dat wist ze. Ze wilde er zijn – in gevoel, geest, pijn en plezier.
Dus, met kansen tegen haar, bleef ze hopen op een natuurlijke bevalling. Haar verloskundige vertelde haar de week voor haar uitgerekende datum dat de baby misschien net genoeg ruimte heeft om op natuurlijke wijze door te dringen. Ze vatte dat op als groen licht.
Aimee werd verzorgd door een verpleegster die sinds oktober vorig jaar op de Zweedse kraamafdeling werkte, dus 18 maanden. Opmerkelijk is dat haar verpleegster in die 18 maanden geen enkele natuurlijke bevalling heeft meegemaakt. Aimee zou haar eerste zijn.
Aimee hield de controle door ritmisch te ademen. Boven haar zag ze een lichtarmatuur met concentrische ringen en die gebruikte ze als ademhalingsgids. Toen kwam de verpleegster 's middags binnen en dimde Aimee's leidende licht. Ze was niet blij.
Om de zaken wat interessanter te maken, vertelde Aimee haar verpleegster dat ze een sterke aandrang had om te poepen. Verpleegster zei dat dat geen optie was en dat ze het zou moeten volhouden. De verpleegster en dokter kwamen er later achter dat Aimee geen grapje maakte.
Aimee werd gestart met Pitocin omdat ze geen vooruitgang boekte. Haar weeën werden dichterbij, sterker en hardnekkiger. Een paar uur Pitocin leidde tot levertijd.
De dokter en de verpleegsters eisten dat ze zelfs zonder weeën moest persen - ze wilden naar huis. Aimee voldeed niet aan hun eisen, aangezien zij deze keer de leiding had. Zonder ruggenprik en vastberaden duwde Aimee zich door de intense ring-o-fire.
Op de piek van de weeën begon alle 242 pond Aimee met al haar kracht te duwen. Haar doc was daar klaar om te vangen. Hij wist niet dat hij drie keer aan slag zou zijn voordat baby Sam arriveerde. Op veld 1 ving hij een complete regen van vruchtwater op. Pitch 2, Aimee heeft haar darmen volledig geëvacueerd van de druk van de baby. Pitch 3, de dokter kreeg bijna drie slag maar wist de snelle pitch van Aimee te vangen. Kleine Sam schoot zo snel weg dat de dokter hem alleen bij zijn kleine enkel ving.
Even afvegen en toen werd Aimee's prachtige 8lb 6oz, 21″ babyjongen om 14.00 uur op 2 april op haar borst gelegd. Een natuurlijke geboorte was het verlangen van Aimee en ze deed het met alle verwachtingen in.
Emoties waren overal voor Aimee. Hoewel ze enorm blij was met haar nieuwe zoon en haar geweldige prestatie, was ze enorm bedroefd en boos door de afwezigheid van haar man. Hij was niet getuige geweest van het sterkste en meest valide moment van zijn vrouw. Dit was hun grootste neerslag en haar man bevond zich een paar maanden na de geboorte van zijn tweede zoon in een drugsrehabilitatiecentrum. Het was het behandelcentrum of de deur. Gelukkig was het behandelcentrum succesvol.
Aimee slaagde door de zwaarste ervaring in haar leven en ze kon niet genieten van het moment. Ze ging de volgende ochtend naar huis met haar nieuwe zoontje, kreeg borstvoeding, bevroor haar enorme vaginale hematoom en kookte het avondeten voor het gezin.
Niet lang na de bevalling moest ze terug naar het ziekenhuis met een aanval van pancreatitis en een ontstoken galblaas. Ze slaagde erin borstvoeding te geven tijdens haar verblijf in het ziekenhuis, ondanks de wens van de verpleegsters dat ze zou stoppen. Aimee ging naar huis zonder galblaas, een litteken zo breed als haar buik en ontdekte dat 18 ladingen wasgoed gesorteerd en gewassen moesten worden.
Aimee vertelt nu haar verhaal aan zwangere vrouwen om hen in staat te stellen een natuurlijke bevalling te realiseren. Ze wordt als volgt geciteerd:
"Ik ben erg dankbaar dat ik het heb gedaan, want nu weet ik hoe krachtig ik ben - het was een zeer validerende ervaring voor mij."
Dank je, Aimée. Je steunde en bemoedigde mijn vrouw door haar angst voor een natuurlijke geboorte. Moge je doorgaan met het verspreiden van vertrouwen aan zwangere vrouwen, zodat ze hun meest krachtige dag kunnen realiseren.
(c) 2005 Benjamin Lynch van HealthE Goods
Benjamin Lynch heeft een BS-graad in cel- en moleculaire biologie van de Universiteit van Washington. Momenteel behaalt hij zijn doctoraat in de natuurgeneeskunde aan de Bastyr University. Bezoek Ben's winkel voor natuurlijke gezondheidsproducten, HealthE Goods, waar u gebruik kunt maken van onze gratis gezondheidsinformatieservice waar u specifieke gezondheidsvragen kunt stellen. Wij bieden natuurlijke gezondheidsproducten zonder recept voor artsen. Groothandel spa-producten zijn beschikbaar voor iedereen die in aanmerking komt. Bezoek zeker onze Healthy Lifestyle and Wellness Blog. We zijn hier om het publiek te helpen met goede gezondheidsinformatie en effectieve producten. Producten die in het artikel worden beschreven, zijn verkrijgbaar bij HealthE Goods.