"Het grootste potentieel voor groei en zelfrealisatie bestaat in de tweede helft van het leven," -
Carl Jung
In het midden van het leven, dat ongeveer tussen de 40 en 55 jaar oud is, zijn veel dingen in transitie. Kinderen zijn volwassen (of hopelijk hebben ze geen luiers meer), levensstijlen veranderen, ons lichaam doet interessante dingen en onze geest blijft groeien.
Een studie van het Institute of Human Development van de Universiteit van Californië zegt:"Vrouwen die psychologisch gezonder zijn, worden assertiever met de jaren, terwijl ze koesterend blijven en openstaan voor hun gevoelens. Mannen worden meer gevend en expressiever, terwijl ze ambitieus en assertief blijven.”
Midlife biedt een kans voor "echte" zelfgroei. Het is een tijd om 'ideaal' los te laten (carrosserieën, families, auto's) en het leven met authenticiteit onder ogen te zien.
Het oude gezegde "Gebruik het of verlies het" is nog nooit zo'n passend motto geweest voor deze tijd van het leven. Het is potentieel een tijdperk van meesterschap, betekenis vinden, vriendschappen koesteren, teruggeven, intuïtie ontwikkelen en loslaten wat niet meer werkt terwijl je nieuwe kansen verkent.
Maar voor sommigen, die zichzelf hebben verloren in het leven van hun kinderen, of de koelkast, kan het midden van hun leven minder zijn dan een leuk avontuur. Veel vrouwen voelen zich stuurloos, navigeren opvliegers en emoties die de adolescentie nabootsen. De huid begint te verzakken en Retin-A kan de nieuwe lijnen die van de ene op de andere dag lijken te verschijnen niet bijhouden. Zelfs degenen die zichzelf niet hebben verloren in dienst van anderen, worden vaak geconfronteerd met dezelfde existentiële uitdagingen. Ik vermoed dat het onvermijdelijk is.
Een coachende cliënt van mij, Molly, die onlangs 50 werd, vertelde over het verlangen dat ze had ervaren. Ze zei dat ze zou kijken naar vrouwen van middelbare leeftijd of nieuwe moeders die hun toekomst voor zich hadden en ze voelde pijn. De pijn, zei Molly, had te maken met gemiste kansen, het verdriet dat haar kinderen bijna volwassen waren en een gevoel van verlies dat een groot deel van haar leven weg was. Ze zei dat het bijna voelde alsof ze Rip Van Winkle was die plotseling ontwaakte uit een lange slaap en probeerde de tijd te begrijpen die was verstreken.
Samen maakten we een lijst van alle dingen die ze wel en niet had willen doen. Hoewel ze aanvankelijk terughoudend was om dit te doen, bleek de lijst veel korter dan ze aanvankelijk had gedacht. En nog korter toen we ons realiseerden dat drie van de problemen op de lijst 'Ik wou dat ik die had' in wezen hetzelfde waren en verband hielden met de angst om iets te zeggen.
Was het te laat om te veranderen? Natuurlijk niet. Molly was in staat om een onopgelost probleem uit het verleden naar het heden te brengen en begon er onmiddellijk actie op te ondernemen. Toen we elkaar later spraken, vertelde ze hoeveel plezier ze had met haar pas ontdekte 'stem'. Verder meldde ze een nieuwe vrijheid om te kunnen zeggen:"Hé, ik ben 50", wat voor haar betekende dat ze het recht had verdiend om zonder angst haar waarheid te spreken, omdat ze niets te verliezen had.
Het beste rolmodel dat ik kan bedenken voor positief ouder worden, is mijn moeder, die op 91-jarige leeftijd nog steeds een mijl per dag loopt, entertaint, naar sportlessen gaat en socialiseert. Afgezien van de goede genen heeft ze altijd een positieve kijk op het leven gehad, is ze diep spiritueel, kookt ze gezonde maaltijden voor zichzelf, sport ze regelmatig en heeft ze haar gevoel voor humor behouden. En op de een of andere manier slaagt ze erin om, zelfs met maculadegeneratie, een kunstles te volgen en via haar kinderwelzijnsgroep kleine slapertjes voor pasgeborenen te naaien.
Voor haar was midlife veertig jaar geleden. Hoe is dat voor een ander perspectief?
Carol Moss, LCSW, Life Coach
http://www.CarolMoss.com
Schrijf je nu in voor de GRATIS e-cursus:"21 dagen om je innerlijke schittering opnieuw te ontsteken."