Toen ik voor het eerst door het echtscheidingsproces begon, denk ik
dat ik waarschijnlijk buitengewoon veel tijd en
energie heb verspild aan die dingen waar ik geen controle over had.
Dingen zoals wel of niet mijn ex zou voldoende
alimentatie moeten betalen. We hadden oorspronkelijk een aantal afgesproken, maar
buiten het medeweten van mij was hij contant geld aan het hamsteren, een feit dat ik
pas later ontdekte.
Hij werkt voor een bedrijf dat zijn naam draagt. Hij is de enige
werknemer, en het is een bedrijf dat destijds een
ongebruikelijk bedrag verdiende omdat het een eenmanszaak was. Ik had
eerder zijn boeken geschreven, ik had voor dit bedrijf gewerkt, en ik
wist dat hij veel meer verdiende dan hij toegaf.
Jullie weten allemaal dat een bedrijf zijn eigen aparte entiteit is, dus
hij liet het bedrijf hem X bedrag per jaar betalen (op papier), en
hij was de enige die toegang had tot zijn bankrekeningen, boeken,
enz. Hij controleerde alles wat dat bedrijf met zijn geld deed. De rechtbank heeft niet gecontroleerd of wat hij
op papier had wel of niet juist was, en als er
verificatie moest worden uitgevoerd, liet de rechtbank me weten dat ik het was die moest de
rekening betalen om het voor elkaar te krijgen. Terwijl we in de rechtszaal zaten, had hij
een Porche 911 gekocht (die hij twee jaar voor mezelf en onze kinderen verborgen hield
), en een Mercedes ML350 (hij is sindsdien verhuisd naar de
>G500).
Dat gezegd hebbende, kwam ik er na slechts twee keer in de rechtszaal achter dat
hij de details van zijn financiën echt voor een rechter kon verbergen,
ik leerde dat niemand hem ertoe zou dwingen die details bekend te maken
>tenzij ik de details ter sprake bracht, en dat ik absoluut geen
controle had over wat er in de rechtbank zou gebeuren met betrekking tot
hoe hij zijn financiën zou zien. Ik heb vernomen dat hij
zijn financiële overzichten op de ochtend van onze rechtszitting
datum bij de rechtbank kon indienen in plaats van ze binnen 30 dagen na zijn uitzetting
beschikbaar te stellen, en dat er geen straf voor zijn dit doen. Ik
leerde dat hoewel ik me aan de regels hield zoals die door het systeem aan mij werden doorgegeven, datzelfde systeem hem leerde dat hij zich niet aan
andere regels moest houden dan die van hemzelf, en Ik heb geleerd dat er
geen straf voor hem zou zijn om dit te doen.
Tussen het betalen van een advocaat om met haar duimen te draaien en idiote opmerkingen te maken in de stoel naast me en genoeg lef hebben om me
aan te klagen voor haar volledige incompetentie, en de rechtbank die niet erkent dat een man op zijn "salaris" kon het zich onmogelijk veroorloven
de dingen die mijn ex nu bezat (waaronder, naast de auto's,
een penthouse van een miljoen dollar inbegrepen), ik besloot dat het genoeg was
genoeg.
Ik voelde me een pion. Ik had het gevoel alsof ik in een soort tv-programma zat, waarin iedereen het doel van dit surrealistische spel kende,
behalve ik. Ik had het gevoel dat de rechter en de advocaten eigenlijk
acteurs waren, ingehuurd om hun rol tot het uiterste te spelen, en dat iemand
uiteindelijk ergens uit een kast zou springen en me dat zou vertellen
Ik was gestoord. Geen geluk. Dit was te gek, en dit
was echt.
Dus ik heb me afgemeld. Ik besloot dat dit veel te veel
stress veroorzaakte in mijn leven en in het leven van mijn kinderen, en ik
kon er geen controle over hebben. Als het geld zo belangrijk voor hem was,
mag hij het houden. Ik moest die energie en die tijd besteden aan
iets waar ik controle over had. Er zijn maar weinig dingen erger dan
zich in een situatie bevinden waarin iemand anders de hand heeft
je emotionele kompas, je mentale welzijn, en je
lot... je financiële lot in het bijzonder. P>
Als je het proces gaat doorlopen, realiseer je dit dan; u
MOET zich gedragen alsof niemand het beste met uzelf voor heeft
en uw kinderen. U moet zich realiseren dat dit proces al uw
gedachten, al uw bewegingen, uw
stemming en uiteindelijk het welzijn van uw kinderen zal dicteren voor
zolang u laat het, en je moet voor jezelf beslissen...is het
de moeite waard?
Weet je wat het waard is? Werken aan het op orde krijgen van uw financiële
actie. Werken aan iets voor jezelf dat
alleen jij beheert, is de moeite waard. Dit is de les die ik heb geleerd:
ongeacht wat we denken dat juist is, de samenleving leert ons dat
geld (en het hebben ervan) belangrijk is. Ik heb geleerd dat het als
gescheiden vrouw vooral belangrijk is. Ik leerde dat ik
al mijn directe energie moest steken in het verdienen van mijn eigen geld.
Doe wat nodig is om iets van jezelf te hebben. Maak niet
de fout die ik maakte door te denken:"Hij zou dat nooit
zijn kinderen aandoen." Toegegeven, misschien niet. En als hij dat niet doet... geweldig.
Zelfs als hij bewijst dat hij een eerbaar man is, moet je nog
zelfredzaam zijn. Ik weet dat wat ik zeg, logisch is voor
u, anders had u het einde van dit artikel niet gehaald.
Geloof me, niemand anders zal het voor u doen. Vanuit het
diepste van mijn hart kan ik het niet genoeg benadrukken.
Bedankt voor het lezen.
Op jouw succes!
Melissa Harvey.
Copyright 2006 Melissa Harvey Alle rechten voorbehouden