Ik heb mijn eigen midlifecrisis meegemaakt toen ik 33 was en gedurende de volgende 15
jaren ging ik over van ondernemer naar student naar
hulp en huisvrouw naar ondernemer naar werkloos naar werkend
naar werkloos naar verkoop in opdracht aan van werk naar werkloos om
NU. Een behoorlijk omslachtige route!
Ja, een plan helpt, maar soms is het nodig om onze toekomst tegemoet te komen
van vertrouwen. Ik begon een blog als een sprong in het diepe en ik wilde een
carrièreswitch. Wist ik zeker dat er duizenden
mannen waren die baat zouden kunnen hebben bij mijn ervaring in de loopgraven? Nee,
maar mijn zintuigen vertelden me dat veel mannen wilden dat ze beter
begrepen werden. Mannen worden vaak verkeerd begrepen, hebben geen steun voor hun
beslissingen en worden onopgemerkt door hun bijdragen aan familie
en de gemeenschap.
Toen ik 'met pensioen ging' uit de reclamewereld, herinnerde ik me
dat ik dacht:'Nu weet ik waarom mannen sterven nadat ze met pensioen zijn gegaan.' Ik ben mijn
ligplaatsen kwijt. Hoewel het sluiten van mijn bedrijf een bewuste
beslissing was, voelde ik me zo geïdentificeerd met een snelle, competitieve
wereld dat ik mijn gevoel van eigenwaarde verloor.
Vijf jaar later lanceerde ik een kleine uitgeverij
en dacht dat ik eindelijk mijn roeping had gevonden. Die onderneming
is afgebroken net op het punt van grote nationale bekendheid. Het kostte me
vier jaar en een zenuwinzinking om te herstellen.
Maar soms is wat wij als een 'storing' beschouwen, in werkelijkheid een
'doorbraak'.
Wat ik heb geleerd, is dat we niets kunnen controleren. Ik kan
iets niet beheersen . Denk even aan Chinese
handboeien; hoe harder je trekt, hoe sterker ze je binden. Hetzelfde geldt voor de mentale en emotionele verwarring die ontstaat door een inzinking. Wanneer we ons leven proberen te beheersen, zullen we
door blijven modderen. Overweeg in plaats daarvan de mogelijkheid dat
door je aan te passen aan een nieuwe en veranderende realiteit, duidelijkheid en richting
de jouwe zijn om te vragen.
Hoe harder ik aan die handboeien trok, hoe strakker ze me
vasthielden aan de oude vorm. Ik kon het niet loslaten, totdat mijn levensomstandigheden
me daartoe dwongen.
Mannen hebben het niet gemakkelijk in deze wereld. Dag in dag uit je gezin beschermen en
voor je gezin zorgen, krijgt niet veel
media-aandacht. Hoe bescherm je je gezin tegen het onzichtbare? Hoe
voorzie je als de 'oude' economie haar beloften nakomt?
Of je financiële toekomst steelt?
Ben je elke dag aan het stressen en aan het slijpen zonder dat het einde in zicht is?
Ik weet hoe je je voelt. Ik (ik was met de zweep gegeseld door de tollen van
de auto-industrie.) Ik heb me zelf ook zo gevoeld (de nooit eindigende
zorgen van een moeder.) En ik' Ik heb ontdekt dat volhouden niet
werkt. Vandaag is de enige dag die we hebben. Ik heb al die energie en
emotie besteed aan het betreuren van mijn lot, maar ik kan niet zeggen dat het verspild was.
Ik kwam tot het besef dat dingen in hun eigen tijd gebeuren. Lao-Tzu
schreef:"Wachten is geen ijdele hoop." Er bestaat zoiets als
timing. Ik moest meer emotionele instrumenten en mentale
wapens verwerven om voorbereid te zijn op onvoorziene gevechten.
Ik was een tijdje vergeten wie ik was, maar ik ben nooit gestopt met streven en
mezelf klaarmaken.
Er komt een dag in het leven van elke zoeker die de 'donkere nacht van de
ziel' wordt genoemd. We kunnen niet meten hoe lang die dag zal duren. Bewogen
u komt tevoorschijn en kunt met vertrouwen en duidelijkheid zeggen:ik weet wie
ik ben! Die kennis geeft je de moed om te handelen.
Laat dat je anker zijn, niet het 'moeten' van de samenleving of de
verwachting van anderen. Zorg voor uw gezin en bescherm het zo
naar uw vermogen. Dat is alles wat nodig is.