Hallo, mijn baby. Welke dromen heb je in de palm van je kleine
hand. Wat een lot. Naarmate de tijd begint, begint je voorbereiding op het leven
je stilzwijgend te groeien. Er is al liefde tussen ons. Een liefde,
onbegrijpelijk voor degenen die het niet hebben gekend en daarom zal ik
er niet te vaak over praten.
Er wachten je zoveel uitdagingen. De angstaanjagende reis van veilige
baarmoeder naar koude, luide aarde zal worden verzacht door warme melk uit mijn
borst. En de tijd zal je blijven voorbereiden.
We zullen blij zijn met je eerste glimlach, je eerste stap, je eerste
woord. Een wereld van primeurs voor jou, mijn dierbare. Verken,
ontdek en vergeet niet te dromen. Grote dromen! Volg ze en
je wordt zo groot. Waar zullen ze je heen brengen, mijn baby? Ga je paardrijden? Zing je liedjes? Misschien zal de zee
je wenken, misschien de lucht. Misschien de hemel! Waar je ook heen gaat, kleintje; onthoud altijd je hart. Je dromen zullen
niets zijn zonder.
De appelbomen zijn beladen met fruit, zoet en rijp. Tegen de
tijd dat je aankomt, zijn ze allemaal verdwenen. De boomgaard is echter
vast. Elk jaar produceert het - we zijn nooit in
willen. Vind het leuk, je huis zal standvastig en sterk zijn. U zult zich hier veilig voelen. Er zullen stormen zijn, zoals die in
de boomgaard zijn, maar ze zullen voorbijgaan en de zonneschijn van je familie
liefde zal je weer verwarmen. De tijd zal je bij de hand nemen en
blijf je voorbereiden.
Ik liep gisteren langs de zee. Boze golven sloegen tegen ruige rotsen,
ze straften ze omdat ze hun weg naar het droge blokkeerden. Terwijl de zoute
spray op mijn gezicht spoot, hoorde ik een dreigende uitdaging. “Kom met ons
mee! Durf onsterfelijk te zijn!” Maar de rotsen stonden stevig en ik ook.
Op dat moment van angstaanjagende uitbundigheid heb ik me nog nooit zo
levend gevoeld.
Je zult ook wonderlijke dingen zien en voelen. Je zult groeien
naar deze ervaringen toe zoals een bloem naar de zon groeit.
Elk zal je verrijken en leren. Je kent ook
hartzeer. Verlies en verdriet dat ik zal proberen te verzachten, maar
dat niet kan. Als zulke dingen gebeuren, zal mijn lieve baby niet coconen,
en zo de wereld buitensluiten. Laat degenen die van je houden liever huilen
met je en deel je pijn.
Genezing zal komen, zachtjes op vleugels van ragfijne.
Deze gevoelens die ik uit, zullen je uiteindelijk bekend voorkomen. Je
wordt zelf een ouder en weet en koestert en koestert.
Welterusten, mijn liefste.
Tot ziens, mijn baby. Welke dromen hield je in de palm van je kleine
hand. Wat een lot. Toen de tijd begon, begon je je voor te bereiden op het leven
je stierf stilletjes. Er was al liefde tussen ons. Nu,
ondraaglijk verdriet. Er zal geen reis zijn van de baarmoeder naar de aarde.
Het was de hemel die je wenkte. Vlieg weg, mijn schat, vlieg
weg.
Op ragfijne vleugels.
_________________________________________
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~ Carol
Dorman is een WAHM uit Sydney, Australië en uitgever van Nurture
the Nurturers e-zine – “het e-zine voor elke vrouw, overal” Om
abonneren mailto:[email protected] Aanvragen haar GRATIS
rapport getiteld:VERDIEN $$ TERWIJL U JE FAMILIE BESCHERMT
mailto:[email protected]
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~