Toename van allergie veroorzaakt door Women's Lib? Thomas Leo Ogren
Onlangs had mijn zwager, een universiteitsprofessor, een
beroemde allergoloog uit San Diego, die ik niet zal noemen. Hij probeerde de allergoloog alles te vertellen over mijn boek Allergievrij tuinieren. De
allergoloog deed het allemaal af als onbelangrijk en zei toen tegen hem:
"Wil je weten waarom er tegenwoordig zoveel allergie is?" Mijn
schoonbroer zei dat, ja, hij wilde het zeker weten.
'Women's Lib', zei de geleerde arts. “Vroeger bleven vrouwen thuis
waar ze thuishoorden en zorgden voor de kinderen en hielden
hun huizen netjes en schoon. Nu, nou, nu moeten ze allemaal een baan hebben, net als de mannen, en wie zorgt voor het
huis? Niemand! Daarom is er nu zoveel allergie. Hun
huizen zijn smerig en bedekt met stof.' Mijn zwager
wist niet zo goed wat hij daarvan moest denken. Ik heb een antwoord voor
die dokter. Een toename van huisstof drijft de allergie
cijfers niet torenhoog. Niet eens in de buurt. Wat wel is gestegen, is de hoeveelheid
pollen in onze steden. In sommige gebieden, bijvoorbeeld Tucson, Arizona, is er nu tien keer meer stuifmeel in de lucht dan dertig jaar geleden! En dat kan ik
documenteren. Het is ook niet alleen Arizona. In stad na stad,
noord en zuid, overal in de beschaafde wereld, overal waar
moderne, zwerfarme, zwerfvuilvrije, zaadloze, mannelijke landschapsarchitectuur
populair is geworden, zijn de pollenpercentages omhoog. Ook al is er in veel steden
nu minder totale groene stof dan in het verleden, is er
nog steeds meer pollen dan ooit. En nog meer allergie. Niet zo lang geleden
Ik was in mijn eigen buurt, camera in de hand, op zoek naar
een aantal uitgelezen hoog-allergische landschappen om te fotograferen. Ik hoefde niet
ver te gaan. Ik stond voorzichtig op het openbare trottoir,
een close-up foto van een kruiskruid (Baccharis sp.)
gebruikt als bodembedekker in deze voortuin. Een oudere heer
kwam het huis uit, keek me aan en vroeg:"Wat is er in de
wereld in hemelsnaam de moeite waard om in mijn tuin te fotograferen?" 'Ik ben een allergie
onderzoeker, meneer,' zei ik. "Ja?" hij vroeg. 'Een probleem hier?'
'Deze bodembedekker is helemaal mannelijk,' zei ik. "Allemaal mannelijk, en alles
het is nogal nauw verwant aan ambrosia." ‘Hmm,’ zei hij. 'En
die grote rij jeneverbessen die je daar hebt,' zei ik, terwijl ik naar
de zijkant van zijn tuin wees, 'het lijkt alsof ze allemaal een mannetje zijn,
ook. Die es van je, zie je hoe die geen
zaden heeft?' "Ja?" “Het is een mannelijke boom. Eigenlijk je hele tuin,
alles erin behalve die klimrozenstruik aan de voorkant
veranda, het kan allemaal ontworpen zijn om allergieën te veroorzaken.
Heeft iemand hier allergieën?” 'Natuurlijk,' zei hij, 'mijn vrouw. Ze
heeft vreselijke allergieën.” Ik keek naar de tuin vol mannelijke
bodembedekkers, allemaal in volle bloei. 'Nou,' zei ik, 'ik durf te wedden dat ze op dit moment allergieën heeft.'
"Ja," zei hij, "dat is ze zeker."
Nu nam ik niet eens de moeite om hem te vragen of zijn vrouw hun
huis vlekkeloos en stofvrij hield. Het was een mooi huis, in een
dure buurt, en op de een of andere manier betwijfelde ik ernstig of
de allergieën van zijn vrouw veroorzaakt werden door Women's Lib.
Tom Ogren is de auteur van Allergy-Free Gardening, Ten Speed
Press. http://www.allergyfree-gardening.com