Ze is gehandicapt... Toch is ze een schrijver... Een avonturier... Een toonbeeld
van sterke hoop... Een geweldig persoon veel beter dan alle andere normale
mensen...
Veel mensen met een handicap denken misschien dat het met hun situatie
absoluut het einde van de wereld is. Alsof er geen zonneschijn
in dit donkere deel van hun leven zal zijn. Maar ja, ik heb Carla gekend.
Ze is iemand die hoop en kracht uitstraalt voor iedereen
die zich in dezelfde situatie bevindt als bij haar. Ik ben echt betoverd
als ik heb gehoord over de vele goede dingen die ze heeft gedaan
ondanks haar toestand. Echt opmerkelijk, toch?
Volgens het artikel "Carla's Memorial" door Chris Clarke
dat op 8 februari 2005 op www.faultline.org werd geplaatst, verzamelde
opmerkelijke dwarsdoorsnede van Berkeley zich onder een gingko
boom op zaterdag ochtend om te rouwen om de dood van Carla-Helen Toth en
haar opmerkelijke leven te vieren. Op de campus luidden de Campanile
klokken, een derde van de aanwezigen in een rolstoel. Haar moeder,
familieleden, vrienden en collega's waren allemaal aanwezig bij de
ceremonie om die tijd – zelfs voor de laatste keer – door te brengen met
Carla.
Ter informatie, Carla had haar hele leven aan hersenverlamming
als gevolg van geboorteverwondingen. Ze werd
op 1 februari 2005 om 02:45 uur vermoord door een goederentrein die haar raakte nadat ze haar rolstoel tot stilstand had gebracht op het spoor van de Southern
Pacific Railroad op Bancroft Way. Haar moeder was echt
erg depressief over wat er was gebeurd. Ze weet dat Carla nog
grote plannen heeft voor de toekomst.
Wat mijn verbazing gaande houdt, is de gedachte dat Carla
echt heeft geprobeerd haar leven te leven alsof ze normaal is. Stel je haar voor
jetskiën. Dat is echt cool! En om haar kennis en
toewijding te gebruiken voor de dingen die ze graag doet, weerspiegelen hoe ze
herinnerd wil worden - ik moet zeggen, ze is iemand die geen
remmingen en beperkingen heeft.
Dit verhaal is een eye-opener voor mensen die hun
zelfrespect en doorzettingsvermogen hebben verloren door hun handicap of
ziekte. Ze moeten allemaal beseffen hoe mooi de wereld is en
dat ze altijd een speciaal plekje op deze wereld zullen hebben. Ze
hebben zeker veel te bieden in deze wereld als ze maar
de kans krijgen. Er zijn tenslotte veel
Carla-Helen Toth's die wachten om erkend en
gewaardeerd te worden.
De dood van Carla-Helen Toth is zeker een groot verlies voor haar familie,
haar vrienden, haar collega's en voor de mensen - in het bijzonder. de
gehandicapten – die naar haar opkijken vanwege haar grootsheid, genialiteit
en vitaliteit. Haar herinneringen zullen zeker worden herinnerd en
voor altijd gekoesterd.