"Newsweek" publiceerde onlangs een artikel over "Mommy Madness".
(21 februari 2005) Judith Warner schrijft over "the push to be
perfect", dat het type hands-on moedermaatschappij verwacht van
vrouwen van tegenwoordig is "volkomen onverenigbaar met elke vorm van buiten
werk, vriendschap of leven". Jeff Opdyke, die de column 'Love
&Money' in de Wall Street Journal schrijft, is onlangs met
zijn gezin van New Jersey naar Louisiana verhuisd, zodat zijn vrouw Amy
een nieuwe full- tijd leidinggevende functie (ze had eerder in deeltijd gewerkt). In de loop van drie columns
schreef hij over de moeilijke tol die de verhuizing en de verandering in rollen
hem, zijn vrouw en hun achtjarige zoon op zich hadden genomen. Toen
Amy aan de beurt was om te spreken, vertelde ze dat ze zich overweldigd voelde en
worstelde om haar drukke baan te combineren met een druk gezin.
Het leven liep gewoon niet zoals ze het zich had voorgesteld zou.
Ja, het moederschap is zwaar, maar moeders zijn niet de enige vrouwen die
aan chronische ontevredenheid lijden. De maatschappij vertelt vrouwen op de een of andere manier altijd dat we iets moeten doen
of iemand anders moeten zijn dan we nu zijn. Als we
alleenstaand zijn, vragen mensen wanneer we gaan trouwen. Als we
gehuwd zijn, vragen mensen wanneer we kinderen krijgen. Als we
kinderen hebben en gaan werken, zouden we thuis moeten zijn. Als we
kinderen hebben en thuis blijven, vragen mensen zich af waarom we ons
onderwijs 'verspillen'. Als we jong zijn, moeten we er ouder uitzien. Als we
over jaren met elkaar overweg kunnen, moeten we die
fontein van de jeugd verwoed achtervolgen, of het nu in een flesje, een pil of de
operatiekamer zit. We moeten dunner, mooier en meer
succesvol zijn. We hebben deze berichten in zo'n mate geïnternaliseerd
dat onze luidste criticus wel eens de stem in ons
hoofd kan zijn! We proberen zo hard ons te meten met een of andere ideale visie van wie
we zouden moeten zijn en voelen ons verslagen als we die geperfectioneerde
versie van onszelf niet ontmoeten.
Dus, hoe kunnen we de cyclus stoppen? Hoe kunnen we stoppen met onszelf te definiëren
door wat de wereld van ons verwacht, en in plaats daarvan te focussen
op het leven dat God voor ons heeft bedoeld? Ten eerste moeten we het idee omarmen
dat onze waarde van God komt, niet van onze persoonlijke
prestaties of onze bezittingen. God heeft ons gevormd in de
schoot van onze moeder. Hij kent ons en houdt van ons om wie we zijn en waar we zijn
op dit moment. Ja, we zijn misschien een beetje ruw aan de randen, maar
zolang we blijven proberen om elke dag naar Gods wil te leven,
werken we eraan om die randen glad te maken. Het oude gezegde
dat "God nog niet klaar is met mij" bevat veel waarheid
. We zijn allemaal werken in uitvoering.
Ten tweede moeten we bidden om Gods leiding in ons leven. God heeft een
plan voor ons. Als we bidden om dat plan uit te leven en God
met een open hart en een gewillige geest benaderen, moeten we geloven dat we
op dit moment precies zijn waar God wil dat we zijn. Gods plan
voor ons zal zich op Zijn tijd openbaren, niet de onze. Om te zien waar
we nu zijn, want onze eindbestemming is kortzichtig. Geloven
dat dingen nooit zullen veranderen, is Gods macht en
invloed in ons leven beperken.
Ten derde moeten we genieten van de reis. We hebben de neiging om altijd
vooruit te kijken, wachtend tot er iets gebeurt. Daarbij missen we
de schoonheid van het moment. Het leven is misschien niet precies
zoals we hadden gehoopt dat het zou zijn, maar waar we zijn, heeft lessen om ons
te leren en herinneringen te maken, als we maar stoppen en aandacht besteden. In "Mommy Madness" instrueert Judith Warner ons om
"de schema's te schrappen, de mobiele telefoon uit te zetten, de
tutoren op te zeggen. . . . Laten we wat echte quality time doorbrengen met onze
families, gewoon praten, rondhangen en een
tijdje niets doen. En laten we zijn.” Ik denk dat ze het juiste
idee heeft. We moeten goed om ons heen kijken en dankbaar zijn voor
wat we hebben. Ons leven is misschien anders dan de vrouw die
naast ons zit, maar het is onze taak om het beste te halen uit wat we
gekregen hebben. Door van het moment te genieten, kunnen we wellicht een
groter tevredener zijn met wie en waar we nu zijn.
Patrice Fagnant-MacArthur heeft een Master of Arts Degree in Toegepaste Theologie, is redacteur van de Spiritual Woman Newsletter
(http://www.spiritualwoman.net) en auteur van “Letters to Mary
van een jonge moeder” (iUniverse, 2004).
© Patrice Fagnat-MacArthur 2005